Matteo Jorgenson had bijna voor andere ploeg dan Team Visma | Lease a Bike getekend: "Ik stond zeker open voor INEOS"

Matteo Jorgenson was zonder twijfel een van de beste aanwinsten van 2024, met indrukwekkende progressie sinds zijn overstap naar Team Visma | Lease a Bike. Onlangs sprak hij over zijn ambities voor 2025 en onthulde hij dat hij afgelopen winter dichtbij een overstap naar INEOS Grenadiers was.

Jorgenson begon zijn profcarrière bij het Spaanse Movistar. "Ik wist dat als ik naar Movistar zou gaan, dat als ik Spaans zou leren en een band kon creëren met de managers dat ik het zou halen. Ik was niet een speciale neoprof, maar ze gaven me mogelijkheden omdat ik wilde leren. Ik deed mijn best, en dat zagen ze", vertelde Jorgenson in de Geraint Thomas Cycling Club-podcast. "Ze hadden veel koersen waar geen leiders waren en dus had ik eigen kansen. Terugkijkend was het de beste ploeg voor het begin van mijn carrière."

Aan het eind van 2023 liep zijn contract af, en de Amerikaan vertelde zelfs hoe hij zijn eigen trainingskampen financierde. Een vertrek lag in de lijn der verwachting, en meerdere teams toonden interesse. Naast Team Visma | Lease a Bike stond hij ook nauw in contact met INEOS Grenadiers.

"Ik heb gesproken met Rod (Ellingworth). Maar ik heb met veel teams gesproken. Ik had gezegd tegen mijn zaakwaarnemer dat met zoveel mogelijk teams wilde praten. Ik stond zeker open voor INEOS, maar ik ben blij met de keuze die ik heb gemaakt", legde hij uit. De keuze voor Team Visma bleek de juiste: Jorgenson kende een fantastisch seizoen, met een overwinning in Parijs-Nice (zijn nieuwe 'thuiswedstrijd'), een tweede plaats in het Critérium du Dauphiné, winst in Dwars door Vlaanderen en een achtste plaats in de Tour de France. Zijn prestaties in de Tour, waar hij ook als steunpilaar diende voor Jonas Vingegaard, bevestigden bovendien zijn potentieel als toekomstige kandidaat voor de Grote Rondes.

"Ik heb meer vertrouwen in mezelf. Niet alles is voor je uitgerekend, en je moet risico's nemen. In de laatste rit van de Dauphiné kraakte Primoz. Maar ik geloofde niet in mezelf, ik geloofde niet dat ik een minuut op hem kon goedmaken. Daardoor ging ik er niet vol in. Ik had ook Derek Gee en anderen nog in mijn hoofd. Normaal gesproken denk je: 'Oké, hij kraakt, nu ga ik volle bak.' Dat deed ik niet. Uiteindelijk was het acht seconden. In de laatste rit van Parijs-Nice geloofde ik wel in de zege, en dat deed ik ook", aldus Jorgenson. Naast deze prestaties reed hij indrukwekkende koersen in de Ronde van Vlaanderen, Grand Prix Cycliste de Montréal, en Giro dell'Emilia, waar hij niet hoog eindigde, maar op cruciale momenten de grootste rivaal was toen Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar aanvielen.

In 2025 zou hij bij veel teams als vaste kopman starten, maar bij Visma wil hij leiderschap combineren met ondersteunende rollen. "Dat vraag ik mij ook af. Het team is bezig met de doelen van de ploeg. Ik heb interesse in het doen van een grote ronde, maar ik ben niet geïnteresseerd in een leidersrol', is Jorgenson duidelijk. 'Ik zou liever de Tour met Jonas doen en meer leren. Ik vind de Tour ook gewoon heel tof. Als ik de Giro zou doen, zou ik de klassiekers en de Tour niet op dezelfde manier kunnen doen. Ik zou liever een soortgelijk jaar hebben als ik dit jaar heb gehad."

De ambitie om op dit moment voor een eindzege in een Grote Ronde te gaan is, gezien de sterkte van het huidige peloton, een enorme uitdaging en wellicht nog niet realistisch. "Na de Tour van dit jaar wil ik ooit nog wel een keer een klassement rijden in een grote ronde. Dat is mogelijk, maar ik weet niet of ik kan winnen. Maar om een seizoen ervoor op te bouwen lijkt me gaaf. Tegenwoordig is het gat tussen mij en de toppers zo groot, dat ik het gevoel heb dat ik meer tijd nodig heb. Ik heb geen zin om te racen voor een zesde plek. Ik zou graag een keer willen winnen, maar als Jonas, Remco Evenepoel of Tadej Pogacar aan de start staan..."

Jorgenson woont net als veel andere Amerikaanse profs in de omgeving van Nice en Monaco, en voelt zich daar helemaal thuis. "We hebben nu een geweldige groep. Veel van ons zijn nu in Nice gaan wonen, we zijn met z'n zevenen ofzo. We zijn close, veel van ons zijn samen opgegroeid in het peloton. Het is cool, we zijn van de Lance-generatie. Als je kijkt naar de leeftijd: we waren allemaal jonge kinderen toen Lance al zijn Tours won", besluit hij.