Jack Bobridge had een veelbelovende carrière in het verschiet toen hij in 2009 werd gekroond tot wereldkampioen U23 tijdrijden, wat hem een contract opleverde bij WT-team Garmin voor het volgende seizoen. In 2011 werd hij zelfs vijfde op het WK tijdrijden in de elitecategorie, maar dat resultaat markeert ook het punt waarop Bobridge's carrière in een neerwaartse spiraal terechtkwam. In 2016 ging hij met pensioen. Een jaar later bereikte de Australiër het dieptepunt en werd hij gearresteerd voor drugshandel.
"Het kwam op een punt dat mijn hele lichaam tegensputterde... het was een strijd om zelfs maar uit bed te komen," zegt hij in een aflevering van het Youtube-programma A Current Áffair. "Ik kon mijn sokken niet aandoen omdat mijn voeten zoveel pijn deden, laat staan opstaan en trainen." Bobridge had tijdens zijn carrière al alcohol en drugs gebruikt om zijn problemen te vergeten.
"Er was geen concurrentie meer, dus er was toen geen barrière. Dus het opende als het ware de deur. Ik deed er niet toe. Ik kon doen wat ik wilde, wanneer ik wilde," denkt terug aan die tijd. In 2017 werd hij gearresteerd nadat hij tijdens een undercoveroperatie werd betrapt op de verkoop van MDMA, waarvoor hij in 2019 werd veroordeeld tot een gevangenisstraf. "Ik gebruikte veel drugs. En natuurlijk haalde ik drugs voor mijn vrienden in die tijd. Sommige mensen zullen zeggen, ja, het is dealen, maar er was nooit winst mee te maken."
Nu, voor het eerst sinds zijn vrijlating begin 2022, heeft hij nog steeds spijt. "Ik kan het op mezelf nemen, maar het is moeilijk om het op te nemen voor iedereen die je in de steek laat. Mijn dochter ook, ze was nog zo jong. Ze wist niet wat er gebeurde," zei Bobridge, die graag meer steun had gehad van de wereld die hem in de jaren daarvoor zoveel had gegeven.
"Ik neem de volledige verantwoordelijkheid voor de dingen die ik heb gedaan en het drinken en de recreatieve drugs, maar ik zou willen dat er meer steun was voor atleten", zei de Aussie. "Je hebt het gevoel dat je 100% geeft voor je sport en voor je land en als je klaar bent, word je gewoon gedumpt. Dat is het dan. Je bent er klaar mee. Er zijn nooit telefoontjes of e-mails geweest. Er was niets nadat ik met pensioen ging. Het was gewoon weg. Ik was gewoon verdwenen."
Bobridge werkt nu als metselaar en hoopt dat zijn verhaal anderen kan helpen. "Ik hoop dat mijn verhaal één persoon kan helpen om niet te doen wat ik heb gedaan. Het is niet zwak om je hand op te steken en om hulp te vragen. Ik deed dat niet en kijk waar ik terechtkwam."