“De lichamen van Pogacar en Van der Poel lopen elke keer dat ze zo’n machtige solo rijden een klein trauma op” – Michael Boogerd

Mathieu van der Poel en Tadej Pogacar zijn de twee renners in het huidige peloton met de hoogste historische waarde en ze blijven zonder twijfel de renners met de meest dominante zeges tegen hun concurrenten. Er rijzen wel vragen hoe lang ze dit niveau kunnen volhouden na zoveel verwoestende aanvallen van ver en immense inspanningen.

In gesprek met Wielerevue beantwoordt ex-prof Michael Boogerd de vraag of hij nog geniet van de dominantie van beiden op hun eigen terrein. “Ik ben het nog niet beu, ik kan ervan genieten. Het is nog steeds koersen op het hoogste niveau, en als ex-renner zie ik daar de schoonheid van. Natuurlijk hoop ik ook op meer spanning, zoals in Milaan-Sanremo of Parijs-Roubaix, maar ik kan genieten van Tadej Pogacar.”

“Ik ben nog niet voor de televisie weggerend. Ik was commentator op het WK, dus ik kon sowieso niet weg,” grapt hij. “Maar ik kan ook genieten van de strijd om plek twee en drie achter Tadej. Je ziet in de achtergrond soms echt geweldige koersen.”

Dit jaar zagen we opnieuw wat de twee kunnen, met Pogacar die onbetwiste en dominante solos neerzette in onder meer Strade Bianche, Luik-Bastenaken-Luik, WK, EK en Il Lombardia. Velen stellen dat die dominantie afbreuk doet aan de spanning en het spektakel dat de koersen kunnen bieden, en dat er simpelweg minder entertainment is dan wanneer ze ontbreken – met als uitzondering wanneer ze elkaar in topvorm bekampen.

“Maar als je zelf gekoerst hebt, weet je wat ervoor nodig is om te doen wat hij doet. En zelfs als Pogacar solo naar de finish rijdt in de Ronde van Vlaanderen, zouden wielerfans dat gevecht met Van der Poel moeten waarderen. En soms wordt hij nog teruggepakt, toch? Kijk naar de Amstel Gold Race dit voorjaar. Dat had niemand verwacht, toch?”

Van der Poel had, mede door Pogacar, dit jaar minder van die solos, maar in het verleden deed hij hetzelfde als de Sloveen. Hij won wel zowel Milaan-Sanremo als Parijs-Roubaix, dus er is geen enkele basis voor kritiek of de vraag of zijn niveau gedaald is.

Maar op een gegeven moment is een terugval onvermijdelijk. “Het is goed mogelijk dat het de komende jaren geleidelijk minder wordt voor jongens als Pogacar en Van der Poel. Ik weet uit ervaring dat zo’n klassieker bepaalde fysieke systemen aantast. Ook bij Pogacar raken die systemen uiteindelijk uitgeput. Hij heeft de afgelopen vijf jaar zoveel gewonnen met zulke enorme inspanningen dat hij een beetje verzadigd kan raken. Dan haalt hij misschien zijn pieken niet meer.”

De vraag voor Boogerd blijft of de twee renners op deze manier willen blijven koersen en of die lange aanvallen op termijn fysiek of mentaal effect hebben, waardoor de tol betaald moet worden.

“Maar de lichamen van Pogacar en Van der Poel krijgen elke keer een klein trauma als ze zo’n enorme solo neerzetten. Dat kun je niet eindeloos volhouden. Je cortisolspiegel daalt uiteindelijk.” Wel vindt hij dat Pogacar uitstekend herstelt tussen koersen door, waardoor dat risico afneemt.

“Wat zij heel goed doen, is pauze nemen wanneer ze op een heel hoog niveau zitten. Pogacar wint bijvoorbeeld de UAE Tour en stopt dan even met koersen. Daardoor hoeft hij niet per se op hoge intensiteit te trainen, en wordt hij nooit echt leeg. Ze hoeven nooit helemaal vanaf nul te herbeginnen, want dat kost veel energie. Kijk maar naar renners die na een zware val moeten terugknokken.”