Eerder dit jaar bevestigde
Geraint Thomas wat al langer in de lucht hing: 2025 wordt zijn laatste seizoen in het professionele peloton. Na bijna twee decennia op het hoogste niveau neemt de inmiddels 38-jarige Brit afscheid als boegbeeld van
INEOS Grenadiers, als icoon van het Britse wielrennen én als een sportheld die ver daarbuiten naam heeft gemaakt.
Thomas schreef in 2018 wielergeschiedenis door als eerste Welshman de
Tour de France te winnen. Zijn erelijst is rijk gevuld: tweevoudig olympisch kampioen op de baan, wereldkampioen in de ploegachtervolging, én op een haar na winnaar van de Giro d’Italia in 2023, toen hij op de voorlaatste dag het roze verloor aan Primoz Roglic.
Hoewel het einde nadert, is Thomas nog lang niet uitgeblust. Volgende maand start hij in de Tour de Suisse, als voorbereiding op wat zijn veertiende (!) deelname aan de Tour de France wordt. De Welshman mag dan aftellen naar zijn pensioen, zijn passie en drive zijn onverminderd aanwezig.
In gesprek met The Guardian liet hij doorschemeren dat zijn wielerpad mogelijk niet stopt bij het opbergen van de koersfiets. “Ik denk dat ik nog veel te bieden heb — in prestaties, maar ook in koersinzicht. Er valt ook nog veel te leren, en dat is juist spannend. Het hangt natuurlijk af van welke rol ik eventueel zou krijgen, maar dat is het soort uitdaging waar ik naar op zoek ben.”
Wat die toekomstrol precies wordt, zal later blijken. Voor nu staat het slotstuk van zijn carrière centraal, met als emotioneel hoogtepunt de Tour of Britain. Die eindigt in september in zijn geboortestad Cardiff. “Dat wordt bijzonder. De cirkel is rond: mijn carrière beëindigen op de weg in Cardiff, omringd door vrienden en familie. Ik kan me geen mooier afscheid voorstellen.”
Met het aanstaande afscheid van Mark Cavendish in 2024, en de onduidelijke toekomst van Chris Froome, markeert Thomas’ vertrek een symbolisch moment voor het Britse wielrennen. De gouden generatie raakt stilaan aan het einde van haar loopbaan — en een nieuwe lichting staat klaar.
Voor Thomas zelf is het wielrennen altijd alles geweest. “Het is het enige wat ik ooit heb gekend. Natuurlijk waren er hoogte- en dieptepunten, maar je onthoudt uiteindelijk vooral de mooie momenten. Zelfs de zware tijden hebben me gevormd. Je leert ervan, groeit ervan — en het maakt je sterker.”