Na een seizoen waarin hij zich bij Alpecin-Deceuninck steeds vaker buitenspel gezet zag, koos voormalig U23-wereldkampioen
Axel Laurance voor een nieuw avontuur bij
INEOS Grenadiers. De overstap naar de traditioneel op klassementsrenners gerichte Britse formatie leek op papier een verrassende keuze, maar Laurance blijkt juist een van de aanjagers van een cultuuromslag binnen het team.
“Het gaat goed, ik ben het seizoen redelijk goed begonnen,” zegt de 23-jarige Fransman met gevoel voor understatement in gesprek met In de Leiderstrui. “De vorm is er. Het was alleen jammer dat we moesten stoppen in de Étoile de Bessèges door de staking, en dat ik in de Ruta del Sol wel goed was, maar wat pech had. Ik heb nog niet echt voor de winst kunnen rijden, maar ik ben wel constant geweest.”
Aanvallende koersstijl
Die constante vorm is kenmerkend voor meer renners binnen de ploeg, die dit voorjaar een opvallend aanvallende koersstijl laat zien. “Iedereen binnen het team zei het: we moeten weer meer gaan winnen,” legt Laurance uit. “Niet meer alleen dat klassementsdenken, dat is het grote verschil. Kijk, met renners als Pogacar en Vingegaard zijn de eerste twee plekken in een grote ronde bijna al vergeven. Dan kun je zo goed zijn als je wilt, maar rijd je in het beste geval voor een podiumplaats. Het ging niet meer om winnen.”
Daarom koos INEOS dit seizoen voor een hernieuwde koersbenadering. “Vanaf het begin van het seizoen rijden we met een andere insteek. Niet meer alles in dienst van het klassement, maar vol inzetten op etappezeges, eendagskoersen en direct koers maken. Die omschakeling was even wennen, want dat klassementsdenken zat er diep in. Maar het niveau in het peloton is tegenwoordig zó hoog, dat elke wedstrijd telt – niet alleen de WorldTour-koersen.”
Voor Laurance zelf is die koerswijziging geen breuk met het verleden. “Bij Alpecin-Deceuninck reed ik ook altijd om te winnen, nooit voor het klassement. Dat is ook waarom ik naar INEOS wilde: om hen te helpen met die nieuwe aanpak. Ik heb altijd veel vrijheid gehad in koers, en dat is nu niet anders. De namen om me heen zijn veranderd, maar mijn rol eigenlijk niet.”
Of de Fransman dit seizoen zijn eerste profzege kan bijschrijven, zal de komende weken moeten blijken. Eén ding is zeker: Laurance rijdt zoals hij altijd deed – met de aanval in het hart en de overwinning in het vizier.