In een wereld waarin
Tadej Pogacar vaak onaantastbaar oogt, blijft voor zijn rivalen één vraag rondzingen: hoe is hij in de
Tour de France daadwerkelijk te kloppen?
Nu de aanloop naar het seizoen 2026 vorm krijgt, lijkt weinig de kopman van
UAE Team Emirates - XRG te kunnen afremmen in zijn jacht op een vijfde Tourzege en een plek naast Eddy Merckx, Miguel Indurain, Jacques Anquetil en Bernard Hinault in de geschiedenisboeken. Zeker sinds 2024 heeft Pogacar een niveau gehaald dat in het moderne peloton door weinigen wordt benaderd.
En toch is er, zelfs op deze hoogte, een terugkerende kwetsbaarheid. Hoewel Pogacar vrijwel onklopbaar is wanneer alles volgens plan verloopt, laten zijn prestaties van de afgelopen seizoenen ook zien dat zijn dominantie onder zeer specifieke omstandigheden te ontregelen is. Dat is de smalle opening waar
Team Visma | Lease a Bike en
Jonas Vingegaard zich aan moeten vastklampen als ze hem in juli opnieuw willen uitdagen.
Wanneer Pogacar de koers controleert, is er doorgaans geen antwoord. Zijn demarrages zijn perfect getimed, genadeloos effectief en hebben de voorbije jaren zelfs renners als Vingegaard en
Remco Evenepoel herhaaldelijk op achterstand gezet.
Pogacar, zijn eigen grootste vijand
Toch laat Pogacars loopbaan ook zien dat de grootste bedreiging soms van hemzelf komt. Eén zwakte heeft zich vaak genoeg gemanifesteerd om niet te negeren: zijn neiging om tegen het asfalt te gaan.
Die kwetsbaarheid dook op in meerdere grote koersen. Hij was zichtbaar in Strade Bianche, opnieuw in de Tour de France van 2025 ondanks de eindzege, en eerder in Luik-Bastenaken-Luik in 2023. In alle gevallen bleek zijn agressieve koersstijl zowel zijn grootste kracht als zijn grootste risico.
Het patroon is duidelijk in de incidenten zelf:
- Luik-Bastenaken-Luik 2023: een valpartij bezorgde Pogacar een gebroken pols, wat zijn voorbereiding op de Tour de France ondermijnde, waar hij voor de tweede keer werd verslagen door Jonas Vingegaard.
- Strade Bianche 2025: hoewel hij zichtbaar de sterkste was, ging Pogacar hard onderuit op circa 50 kilometer van de finish terwijl hij met Tom Pidcock en Connor Swift aan de leiding reed. Bloedend en gehavend keerde hij terug in koers en won alsnog met een beslissende aanval op 19 kilometer van de streep.
- Tour de France 2025: in rit 11 werd Pogacar tegen de grond gereden door Tobias Johannessen van Uno-X Mobility. Het incident had hem kostbare tijd kunnen kosten tegenover zijn klassementsrivalen, maar de groep wachtte. Had Team Visma | Lease a Bike anders beslist, dan had de uitkomst van de Tour er heel anders kunnen uitzien.
De realiteit is ongemakkelijk maar eenvoudig voor Pogacars rivalen. Op pure prestatie is hij vrijwel onverslaanbaar. De enige realistische weg naar winst opent zich wanneer tegenslag toeslaat en een fout of val de balans verlegt.
Dat is het scenario waarop Vingegaard, Evenepoel en anderen zoals Florian Lipowitz, die in 2026 de Tour de France bij Red Bull - BORA - hansgrohe mee zal aanvoeren, voorbereid moeten zijn.
En als zo’n moment zich opnieuw aandient, leert de geschiedenis dat aarzelen duur uitpakt. UAE heeft al laten zien dat de ploeg niet wacht wanneer het hen uitkomt. Het duidelijkste recente voorbeeld was de Coppa Agostoni in 2025, waar Adam Yates weigerde te wachten op Carlos Canal na een lekke band terwijl de twee om de zege streden.
Voor Pogacars uitdagers is de conclusie helder. Hem kloppen vraagt meer dan alleen goede benen. Het vergt absolute paraatheid om het moment te grijpen zodra het zich eindelijk aandient.