Op de berg waar hij zeven jaar geleden zijn droom in duigen zag vallen, heeft
Simon Yates eindelijk zijn verlossing gevonden. Met een sensationele en verwoestende aanval op de Colle delle Finestre greep de Brit op de voorlaatste dag van de Giro d’Italia 2025 de maglia rosa, waarmee hij zichzelf kroonde tot eindwinnaar.
Hoewel Chris Harper de dagzege pakte in etappe 20, waren het vooral de gebeurtenissen achter hem die het wielerpubliek in spanning hielden. In een bloedstollende strijd om het algemeen klassement vochten Richard Carapaz en Isaac del Toro een felle oorlog uit, maar Team Visma | Lease a Bike wist met een ijzeren en berekende tactiek Simon Yates naar de overwinning te leiden.
De triomf van Yates was niet alleen tactisch meesterlijk, maar ook emotioneel beladen. Waar de Colle delle Finestre in 2018 nog een plek van teleurstelling was, werd het nu het decor van zijn grootste zege. Toch kon zijn tweelingbroer
Adam Yates die gevoelens niet volledig delen: zijn teamgenoot Isaac del Toro was de man die Simon’s droom juist nog dreigde te dwarsbomen.
Na afloop sprak Adam Yates zijn gevoelens uit over deze bijzondere dag:
“Ik weet niet precies wat er gebeurd is, maar we kunnen niet teleurgesteld zijn,” begon hij. “We hebben drie weken lang uitstekend gekoerst en Isaac is nog ontzettend jong. Hij is net 21 of zo, het is zijn eerste Giro en hij heeft nog een lange carrière voor zich.”
Isaac del Toro leidde het klassement lange tijd, maar onder de constante druk van Carapaz en Yates verloor hij uiteindelijk zijn greep op de roze trui. Het langetermijnproject van UAE Team Emirates oogde veelbelovend, maar ervaring en vermoeidheid speelden ongetwijfeld een rol op deze zware Alpenetappe.
“We hebben hard gereden, maar als iemand zo rijdt — of het nu Pogacar is, mijn broer of wie dan ook — dan is dat gewoon zo,” voegde Adam toe. “Je moet die klap incasseren en accepteren. We hebben niet gewonnen, maar dat betekent niet dat we teleurgesteld mogen zijn.”
Het was een bitterzoet moment van sportieve ironie: de Yates-tweeling, jarenlang parallel in hun carrière, stonden nu tegenover elkaar als rivalen in een van de meest memorabele finales uit de recente wielergeschiedenis. Adam, onderdeel van het UAE-project om een jong talent naar glorie te leiden, en Simon, de outsider die opportunistisch toesloeg en zijn eigen verhaal herschreef.
Toch klonk er vooral bewondering in Adams woorden:
“Als iemand het verdiende, was het mijn broer. Ik ben blij voor hem, ik feliciteer hem en we gaan het samen met het team vieren. Morgen proosten we op drie geweldige weken koers.”