De 30-jarige
Chris Harper begon de Giro d’Italia met de ambitie om hoog te eindigen in het algemeen klassement, maar zijn droom vervaagde halverwege de wedstrijd. De renner van Team Jayco AlUla kampte met tegenslagen, maar knokte zich terug en pakte precies op het juiste moment de zege in de koninginnenrit.
“Het was mentaal en fysiek een zeer zware Giro. Ik voelde me goed in de eerste week, maar werd ziek op de tweede rustdag. In de tweede week voelde ik me daardoor niet fit en gleed ik langzaam uit het klassement. Vanaf dat moment ging het puur om herstellen en te kijken of ik een etappe kon winnen,” vertelde de Australiër na afloop van de wedstrijd.
De dag werd extra bijzonder voor Harper, want zijn overwinning deelde hij met zijn voormalige ploegmaat en jarenlange rechterhand
Simon Yates, die in Sestrière de maglia rosa pakte. “Ik weet niet wat ik fijner vind: zelf winnen of Simon de Giro zien winnen. Hij is een geweldige kerel en ik heb het voorrecht gehad om een paar seizoenen met hem te rijden. We hebben veel samen geracet en ik denk dat niemand de zege meer verdient dan hij.”
Harper zat in de ontsnapping van de dag, een groep van ongeveer dertig renners, waarin gelukkig weinig outsiders zaten die voor de ritzege konden meestrijden. Het was de perfecte samenstelling voor hem. Gedurende de dag nam hij flink afstand van het peloton, maar op de Colle delle Finestre moest hij zijn meerdere erkennen aan de mannen die hem konden volgen.
“Het was niet helemaal het plan. Ik wist niet precies wat ik kon verwachten,” gaf hij toe. “Ik dacht dat het een groot gevecht zou worden tussen de klassementsrenners en dat ze de koers hard zouden maken. Maar ik kwam weg met een mooie grote groep, en op de Finestre reed ik mijn eigen tempo en ging solo. Toen moest ik mezelf goed indelen en hopen dat ik het vol kon houden.”
De overwinning smaakte daardoor extra zoet, en is tot nu toe de mooiste uit zijn carrière. “Ik kon het pas geloven toen ik anderhalve kilometer voor de finish was. Tot dat moment had ik enorme pijn en wist ik dat Simon van achteren kwam. We zijn al jaren ploegmaten en ik weet hoe sterk hij kan zijn. Daarom was ik een beetje bang dat hij me nog zou pakken,” sloot Harper af.