"Ik denk dat wij, Nederland, gewoon een goede race hebben gereden" - Toch heeft Demi Vollering spijt van tactiek tegen haar rivalen in Kigali

Demi Vollering leidde een sterk en divers Nederlands team bij de vrouwen elite wegwedstrijd in Kigali, maar het team bleef verbluft en zonder topresultaat achter. Er was een tactische reeks beslissingen die voor Vollering niet uitpakten, die spijt heeft van de gok die ze nam nadat de winnende groep de weg op ging.

Al vroeg waren de Nederlanders sterk aan het racen en oefenden ze druk uit op hun rivalen, waarbij Shirin van Anrooij en Yara Kastelijn deel uitmaakten van vroege aanvallen, en vervolgens markeerde Riejanne Markus de winnende aanval van de dag. De Visma-rijdster kon echter de groep van de uiteindelijke winnaar Magdeleire Vallieres niet bijhouden, en Vollering zou niet achtervolgen, terwijl het team ook in aantallen te kort schoot in vergelijking met landen als Zwitserland en Frankrijk.

"Het was goed dat we Riejanne [Markus] voorop hadden. Het is jammer dat we uiteindelijk niet op het podium zijn gekomen. Het was een gekke race. Het was lange tijd rustig, maar de ronden slopen erin. Toen het loskwam, was iedereen meteen uitgeput," zei Vollering tegen NOS.

"Ik dacht vooral, wacht, wacht, wacht ... Als zij allemaal hun pijlen hebben afgeschoten, is er misschien een moment voor mij. Want die pijlen zijn hier duur. Als je een paar keer te diep in het rood gaat, is het moeilijk om te herstellen. Je hartslag is hoog en blijft hoog." Misschien is deze angst wat leidde tot de terughoudende houding van veel rijders, die de kans op een medaille voor hun ogen zagen ontsnappen.

"Je kunt dat duidelijk zien bij de favoriete groep aan de achterkant: we zijn allemaal op hetzelfde moment helemaal klaar. Je moest vandaag heel bewust zijn van je energie. Dat wilde ik doen, en dat deed ik, maar achteraf gezien was het misschien niet de juiste keuze." Vollering liet het simpelweg te laat, maar zij was niet de enige. Pauline Ferrand-Prévot, Katarzyna Niewiadoma en Elisa Longo Borghini lieten haar achter op de voorlaatste klim van de dag, wat aantoont hoeveel coureurs goede benen hadden op de dag maar hun inspanningen niet goed timeden.

Vollering had ook zeker niet het grote vertrouwen. "Ik wist niet hoe goed ik zou presteren. Ik voelde me in het begin echt goed, maar toen had ik wat problemen met mijn voeding, die bleven opkomen. Ik was ook een beetje bang dat ik het moeilijk zou krijgen".

Uiteindelijk bracht de gok geen winst op, terwijl Vollering daarna wel de sprint voor de 7e plaats won, waarbij ze de belangrijkste favorietengroep thuis voorbleef ten opzichte van Kim Le Court. "Daarom was ik heel zuinig met mijn energie. Zoals ik al zei: het was een gok, een gok, een gok. De groep vooraan zou ook gewoon terug kunnen komen. Dan heb je misschien een goede gok gedaan. Maar ja, deze keer is het niet helemaal gelukt. Er zijn altijd een paar dingen. Totdat het wel lukt, en dan kun je vieren." 

Had ze anders moeten racen? "Dat is moeilijk te zeggen. Ik denk dat wij, Nederland, gewoon een goede race hebben gereden. Als je over de hele linie een iets sterkere groep hebt, als Anna [van der Breggen] zich ook beter had gevoeld, dan heb je nog een pion in de finale", betoogt ze. "Dan zou je misschien nog dichter bij de topgroep kunnen komen. Dat is een ander verhaal."

Maar uiteindelijk blijft het team achter met een vijfde en zevende plaats in de race waar ze de beste kansen hadden om te slagen uit de elite races. "Maar onder deze omstandigheden hebben we met Nederland een vrij goede race gereden. Ik ben echt trots op iedereen, hoe ze reden, en hoe ze op de juiste momenten verantwoordelijkheid namen. De communicatie tussen ons was uitstekend. De meiden zorgden voor me met waterflessen en alles. Ik ben erg blij met hoe we als team hebben gereden".