"Ze hadden me moeten vertellen over Van Aert..." - Isaac Del Toro herinnert zich hoe geschokt hij was bij het gebrek aan duidelijkheid vanuit UAE-ploegauto tijdens noodlottige ommekeer Giro d'Italia op de Finestre

De Mexicaan blikt terug op het moment waarop de roze droom in duigen viel — en hoe een communicatiefout hem zijn eerste Grote Ronde kostte.

Isaac Del Toro heeft openhartig teruggeblikt op de dag dat zijn debuut in de Giro d’Italia kantelde van sprookje naar bittere les. In een interview met GCN en Español vertelde de 21-jarige renner van UAE Team Emirates – XRG hoe misverstanden op de teamradio hem fataal werden op de Colle delle Finestre, de hoogste klim van de ronde en het symbolische strijdtoneel van etappe 20.

Del Toro begon die rit naar Sestriere in de Maglia Rosa, met 43 seconden voorsprong op Richard Carapaz en 1’21” op Simon Yates. Sinds zijn indrukwekkende overwinning op de Toscaanse gravelrit van dag 9 had hij de koers gecontroleerd met een zeldzame mengeling van rust en lef — de jongste Giro-leider in bijna twintig jaar. Maar op de stoffige hellingen van de Finestre sloeg het noodlot toe.

EF Education–EasyPost trok vol door voor Carapaz en dunde het peloton uit tot een select groepje. Del Toro zag zijn ploegmaats één voor één lossen. “Ik ben niet meteen gevolgd,” vertelde hij. “De klim duurt bijna een uur; die eerste aanval leek zinloos. Toen Brandon McNulty en Rafal Majka wegvielen, besloot ik pas zelf het gat te dichten.” Hij sloot aan bij Carapaz — maar even later kwam Yates erbij. Wat volgde was een ongemakkelijke stilte tussen drie rivalen die wisten wat er op het spel stond. En toen viel Yates aan.

“Ze zeiden op de radio dat ik Carapaz moest markeren, want hij had de beste benen. Ik denk dat ik het nu anders zou doen, maar ik was onervaren. Ik maakte fouten.” Die ene versnelling van Yates bleek beslissend. Terwijl Del Toro wachtte, kwam Wout van Aert — vooruitgestuurd vanuit de vroege vlucht — terug om zijn ploegmaat Yates te ondersteunen in de afdaling en de aanloop naar Sestriere. De samenwerking tussen de Brit en de Belg bleek dodelijk.

Wat Del Toro nog het meest dwarszit, is hoe traag het besef kwam. “Toen ze me via de radio vertelden dat Yates onderweg was, had hij al 55 seconden. Ze hadden het moeten zeggen toen het tien was. Dan had ik gezegd: ‘Laten we gaan, laten we vechten.’”

Tegen de tijd dat hij reageerde, was het te laat. Yates en Van Aert vlogen naar voren; Del Toro verloor bijna vier minuten en zijn roze trui. “Ik denk dat ze vanuit de wagen bang waren dat ik over mijn limiet zou gaan en nog verder zou zakken,” zei hij. “Uiteindelijk verloor ik maar één plaats, maar de kleine foutjes kostten ons de winst.”

Ondanks de teleurstelling spreekt Del Toro met een opvallende volwassenheid. “Toen Simon terugkwam, wist ik dat ik de Giro zou verliezen,” gaf hij toe. “Ze waren sterker op hoogte en zwaarder gebouwd. Maar ik ben trots op wat ik liet zien. Ik had kunnen winnen — en dat maakt me hongeriger voor de toekomst.”

Wat begon als een nederlaag groeide zo uit tot een aankondiging: het moment waarop het wielerpeloton definitief kennismaakte met Isaac Del Toro, een renner met zowel de motor als de intelligentie om Grote Rondes te winnen. De Finestre nam zijn roze trui af — maar ze schonk hem iets belangrijkers: de overtuiging dat hij ooit terug zal keren om hem terug te veroveren.