Wat hij doet, is volslagen krankzinnig,” aldus Geraint Thomas. “Negentien zeges dit seizoen,” vult Rowe aan. “En dat zijn geen Mickey Mouse-koersen

Voor het gros van het peloton is het idee om Tadej Pogačar te lossen pure fictie. De Sloveense alleskunner heeft 2025 volledig naar zijn hand gezet: monumenten, grote rondes – zelden was er een renner die met zóveel overmacht het seizoen domineerde. Zijn macht roept niet alleen bewondering op, maar zet ook aan tot zelfspot, zoals bij Geraint Thomas.

In de nieuwste aflevering van Watts Occurring, de populaire podcast van Thomas en ploegmaat Luke Rowe, komt de dominantie van Pogačar ter sprake. “Ik heb hem ooit 1 keer gelost,” grijnst Thomas. “2022, Col du Granon, toen Vingegaard die etappe won.” Het leverde gelach op van Rowe, die meteen suggereerde dat deze zeldzame prestatie een plekje verdiende in Thomas’ Instagram-bio: ‘Geraint Thomas – Tourwinnaar… en liet ooit Poggy vallen’. Achter de luchtige toon schuilt echter het besef van iets uitzonderlijks. “Wat hij doet, is volslagen krankzinnig,” aldus Thomas. “We zijn getuige van grootsheid. Misschien wel de grootste ooit.”

De cijfers onderstrepen het. Rowe somt op: “Zestien van de laatste achttien monumenten zijn gewonnen door Pogačar of Van der Poel.” UAE Team Emirates – inmiddels XRG – won bovendien elf van de veertien Italiaanse eendagskoersen dit najaar. Een ongekende dominantie. “Negentien zeges dit seizoen,” vult Rowe aan. “En dat zijn geen Mickey Mouse-koersen – WorldTour, grote rondes, monumenten.” Thomas knikt. “Zet hem als individu in de WorldTour-ranking en hij staat top tien. Dat moet haast een record zijn.”

Zelfs zijn zeldzame momenten van zwakte blijven hangen. “Hij is dit jaar één keer gelost,” herinnert Rowe zich. “Etappe 21 in de Tour. En Wout van Aert was de enige die dat lukte.” “Je moet het gewoon respecteren,” besluit Thomas. “Wat hij doet, is ongezien.”

Het gesprek kantelt richting Parijs-Tours, waar Rowe’s Decathlon AG2R La Mondiale Team het koersbeeld kleur gaf. Paul Lapeira zat mee in de beslissende kopgroep, maar nam met nog 1,3 kilometer te gaan een gewaagde beslissing: hij stopte met rijden, weigerde zijn metgezel naar de streep te loodsen. “Hij dacht: ik ga alles of niets voor de winst,” aldus Rowe. “Als je toch denkt de sprint te verliezen, kun je net zo goed gokken. En ja, het mislukte. Ze werden gegrepen, Trentin won. Maar ik steun hem 100%. Je probeert tenminste te winnen.” Thomas was het roerend met hem eens. “Volledig mee eens. Soms is all-in gaan beter dan je neerleggen bij een tweede plaats.”

Het contrast met INEOS Grenadiers kon niet groter zijn. Voor Thomas en co. was het een weekend vol tegenslag: valpartijen, lekke banden, mechanische problemen. Zelfs Ben Turner strandde langs de kant van de weg toen de ploegwagen hem passeerde na een late oproep op de radio. “Ik stak mijn hand op om me te verontschuldigen,” aldus Thomas. “Maar als de sportdirecteur een andere renner oproept, moet je gaan. Zo is het spel. Wreed, maar waar.” “Als je op achterstand zit, gebeuren er slechte dingen,” concludeerde hij. “De ene ploeg valt aan in formatie, de andere ploetert achter de feiten aan vanaf kilometer nul.”

Zoals zo vaak hadden Geraint Thomas en Luke Rowe in hun podcast ook deze week weer bijzondere aandacht voor het Britse wielertalent. En terecht, want Tom Pidcock zette een opmerkelijke prestatie neer: zesde in Il Lombardia en daags nadien opnieuw zesde in het WK Gravel. Een uitzonderlijke dubbelslag. "Dat is nog eens een manier om je seizoen af te sluiten," grapte Rowe. "Twee keer zesde, twee totaal verschillende disciplines — chapeau."

Ook Paul Magnier kreeg lof toegezwaaid. De jonge Fransman won drie etappes op rij in de Tour of Guangxi en liet daarmee een sterke indruk achter, ook bij Rowe: “Hij was ongelooflijk. Maar ook jongens als Brandon McNulty en Seixas vliegen momenteel echt. Het zijn de jonge gasten die kleur geven aan het einde van het seizoen.”

Toch bleef er één terugkerende boodschap in de aflevering hangen: verzet je niet tegen de dominantie van Tadej Pogačar, maar waardeer wat je ziet. "Ja, we zeggen soms dat het voorspelbaar wordt," gaf Thomas toe. "Maar wat hij doet is echt ongekend. Je moet het gewoon respecteren." Rowe verwoordde het kernachtig: "Als je naar hem kijkt, moet je het opslaan in je geheugen. Dit is ons Messi-, Tiger- of Jordan-moment."

En als een voormalig Tourwinnaar en Olympisch kampioen als Geraint Thomas met een knipoog zegt dat zijn grootste verdienste misschien wel is dat hij “Pogi ooit heeft laten lossen”, dan zegt dat alles over het niveau van de renner die momenteel het wereldtoneel beheerst.