"Ik zou een kasplant kunnen worden of erger": Gepensioneerde Franse professional waarschuwt hersenschuddingen niet te onderschatten

Marc Sarreau maakte naam als betrouwbare back-up sprinter bij Groupama–FDJ en stond vaak aan het vertrek als kopman in Franse bekerwedstrijden en kleinere rittenkoersen. In totaal behaalde hij 17 profzeges, waarbij 2019 als zijn beste jaar geldt: dat seizoen won hij maar liefst vijf wedstrijden op 1.1-niveau in Frankrijk. Toch is de 32-jarige Sarreau inmiddels niet meer actief op de weg. Afgelopen winter hing hij onverwacht zijn fiets aan de wilgen, ondanks een contract dat nog doorliep tot en met 2026. De reden voor zijn plotselinge afscheid werd onlangs onthuld in een uitgebreid interview.

"Eind september 2024 belde Marc Madiot mij om te zeggen dat het team mij wilde beschermen vanwege de aanhoudende hoofdproblemen waar ik sinds juni mee kampte en die maar niet wilden genezen," vertelt Sarreau aan Le Parisien. Zonder die klachten had hij zijn carrière graag voortgezet en zelfs een nieuw contract bij de ploeg getekend. "Ze waren bang dat een nieuwe val iets veel ernstigers zou kunnen veroorzaken. Daarom werd mijn tweejarige contractverlenging geannuleerd."

Sarreau worstelde dagelijks met hoofdpijn, concentratieproblemen en vermoeidheid. "Ik kon niet meer trainen of wedstrijden rijden zoals ik wilde. De klachten werden alleen maar erger. Soms voelde ik me alsof ik elk moment kon wegvallen. Niets voelde nog normaal. Na een paar wedstrijden dacht ik: ik kan dit nooit meer doen."

Verschillende medische onderzoeken moesten duidelijkheid geven over zijn herstel, maar het nieuws was ongunstig. Zes maanden na zijn hersenschudding waren zijn hersenen nog steeds niet hersteld. "De tests lieten geen vooruitgang zien. Toen besefte ik pas hoe ernstig het was." Een consult bij een specialist bracht de pijnlijke waarheid: "Hij zei tegen me: ‘Je hebt teveel hoofdletsel opgelopen. Je bent kwetsbaar. Hoe vaker je valt, hoe erger de gevolgen worden.’ Ik besefte dat een volgende val mijn leven drastisch kon veranderen."

Hoewel de wielersport in recente jaren stappen heeft gezet met protocollen voor de behandeling van hersenschuddingen, toont Sarreau’s verhaal dat de impact soms nog steeds onderschat wordt. "Ik viel in maart tijdens de GP Denain. Aan het einde van de wedstrijd stapte ik per ongeluk in de verkeerde auto. In het ziekenhuis zei een arts dat ik met mijn hoofd naar beneden was gevallen, terwijl ik zelf dacht dat ik gewoon was gevallen zonder mijn hoofd te stoten."

De nasleep van de hersenschuddingen blijft zijn leven beheersen: "Vroeger vergat ik niets, nu moet mijn partner me aan van alles herinneren. Ik realiseer me dat mijn hersenen als een soort puntenrijbewijs zijn. Ik ben langzaam mijn punten aan het verliezen, en ik was nog lang niet door mijn ‘punten’ heen..." Een confronterend en eerlijk relaas van een renner die zijn grenzen moest erkennen en afscheid nam van de wielersport vanwege onzichtbare maar levensveranderende gevolgen.