Tom Pidcock houdt niet van bier en Mathieu van der Poel is eigenlijk een mens - Vijf dingen die we hebben geleerd van de Amstel Gold Race 2024

Feestvieren voor de finish. Prima als je alleen weg bent en naar de overwinning rijdt met een flinke voorsprong op de renners achter je, maar niet als je in een massasprint zit met andere snelle renners die op je afkomen.

Het is een fout die renners door de hele geschiedenis van de sport hebben gemaakt en toch lijkt niemand er ooit zijn les uit te leren. We hebben het ontelbare keren gezien, waar een renner stopt met trappen, rechtop in het zadel gaat zitten en zijn armen omhoog steekt in een overwinning, alleen voor een andere renner om van achteren te komen en de overwinning weg te kapen.

Maar zelden hebben we iemand het zo nadrukkelijk zien doen als Lorena Wiebes tijdens de Amstel Gold Race. Ze begon te vieren wat ze dacht dat een gegarandeerde overwinning was met meer dan tien meter te gaan in de sprint, voordat Marianne Vos onder haar dook en haar fiets op de lijn gooide om de overwinning te pakken.

Het is duidelijk dat Wiebes zich een beetje liet meeslepen, want ze noemde het een "harde leerles" in haar interview na de wedstrijd. Maar waarom zijn renners niet in staat om hun feest uit te stellen totdat ze de wedstrijd hebben gewonnen? Ze hebben meer dan genoeg tijd om te vieren na de finishlijn en als ze een seconde of twee langer zouden wachten, zouden ze niet het risico lopen om een onderdeel te worden van de volgende YouTube-compilatie van 'sportfiasco's'.

Vos moeten we echter nog steeds veel lof toezwaaien, want ze bleef sprinten tot aan de streep en gebruikte haar ervaring om de fietsworp perfect uit te voeren toen ze zag dat Wiebes was gaan zitten. Na de race zei de Nederlandse veteraan: "Ik wilde gewoon doorgaan. Alleen op de sprong had ik meer snelheid dus ik dacht dat ik het had kunnen hebben. Natuurlijk is het jammer voor Lorena, maar ik ben blij met de overwinning".

Na tweede en derde te zijn geworden in de vorige edities, pakte Tom Pidcock eindelijk de overwinning in de Amstel Gold Race. Hij versloeg Marc Hirschi en Tiesj Benoot in de sprint en werd zo de eerste Britse renner ooit die de wedstrijd won;

Pidcock verspeelde nipt de overwinning aan Wout van Aert in de fotofinish in 2021, maar toen bleek dat de uitrusting niet in de juiste positie was geplaatst voor de foto. Hierdoor geloofden velen, inclusief Pidcock zelf, dat de Britse renner die dag de wedstrijd had gewonnen.

Er was echter geen onduidelijkheid over wie de wedstrijd dit jaar had gewonnen, want geen van de renners uit de kopgroep van vier kon de snelheid van Pidcock in de finale evenaren.

Na zoveel sterke resultaten tijdens de race is het duidelijk dat Pidcock een grote fan is van de Amstel Gold Race. Toen hij echter op de hoogste trede van het podium stond, werd het duidelijk dat hij niet zo dol was op het Amstel bier dat hij had gekregen als onderdeel van de prijsuitreiking.

Het is de afgelopen jaren een traditie geworden dat de winnaar van de wedstrijd het bier op het podium drinkt. Tadej Pogačar en Michał Kwiatkowski deden dit allebei toen ze de wedstrijd wonnen in de laatste twee edities.

Een klein slokje was echter genoeg om Pidcock te laten huiveren, want de INEOS Grenadiers-rijder, die eerder verklaarde dat hij niet van alcohol of zelfs van koolzuurhoudende dranken houdt, was duidelijk niet van plan om de traditie voort te zetten.

Voor sommigen komt dit misschien als een schok, maar Mathieu van der Poel is geen robot! Het blijkt dat de wereldkampioen, die onlangs de eerste renner werd die de dubbel in Vlaanderen-Roubaix wist te behalen sinds Fabian Cancellara meer dan tien jaar geleden, eigenlijk een mens is zoals de rest van ons (zij het een iets getalenteerdere op een fiets).

Na zijn dominantie in alle voorjaarsklassiekers die hij vóór zondag had gereden, verwachtten velen dat de Nederlander opnieuw een overwinning zou pakken in de Amstel Gold Race, vijf jaar na zijn nadrukkelijke doorbraak in de wedstrijd in 2019.

Het was echter duidelijk dat hij niet in de vorm was waarin we hem de laatste tijd hebben gezien, want hij was niet in staat om de beslissende bewegingen te volgen wanneer ze gingen en hij heeft nooit echt geprobeerd om een brug te slaan naar de leiders op een van de grote beklimmingen.

Alpecin-Deceuninck was ook niet in staat om de wedstrijd te controleren zoals ze hadden gedaan in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, omdat Van der Poel geïsoleerd achterbleef in een belangrijk deel van de wedstrijd toen die beslissende bewegingen werden gemaakt. Zonder ploegmaats om hem heen was hij gedwongen om voor zichzelf te zorgen in de achtervolgende groep, die moeite had om het gat naar de leiders te dichten.

Er kunnen veel redenen worden gegeven waarom Van der Poel niet op hetzelfde niveau was als hij was tijdens de rest van zijn klassiekercampagne, maar de tol die zijn overwinning in Parijs-Roubaix van hem zou hebben geëist kan niet worden onderschat.

De kasseien in de Hel van het Noorden zijn anders dan die op de bergen in Vlaanderen, omdat ze vaak de spieren belasten, waardoor renners zich de dagen na de wedstrijd pijnlijk kunnen voelen. Dit zou verklaren waarom Van der Poel zo snel kon herstellen na de Ronde van Vlaanderen, maar niet in staat was om hetzelfde te doen voor de Amstel Gold Race.

De effecten van Parijs-Roubaix waren ook te zien bij Tom Pidcock, want hij liet zijn met blaren bedekte handen zien en zei in zijn interview na de race dat ze hem wat spierpijn hadden bezorgd, omdat hij zijn stuur anders moest vasthouden dan hij normaal zou doen.

Na de overwinning in de midweekse semi-Klassieker op de Brabantse Pijl ging Elisa Longo Borghini de Amstel Gold Race in als een van de topfavorieten voor de overwinning en hoewel haar resultaat van de vijfde plaats op papier misschien niet zo indrukwekkend lijkt, vertelt het niet het hele verhaal.

De Italiaanse nationaal kampioene was extreem actief in de drie ronden van het finishcircuit na de neutralisatie van de wedstrijd, want ze viel aan op de eerste twee beklimmingen van de Cauberg en trok beide keren een kleine groep met zich mee.

Een aanval bleef echter uit door een gebrek aan cohesie met de renners om haar heen en het feit dat veel renners in de groep daarachter nog verse benen hadden door de lange neutralisatie.

Uiteindelijk was de wedstrijd niet spannend genoeg voor Longo Borghini om echt een verschil te maken, wat misschien veranderd was als de organisatoren niet gedwongen waren om ongeveer 40 kilometer aan wedstrijden van het parcours te schrappen.

Haar vijfde plaats was ook vrij indrukwekkend, omdat ze een van de eerste rensters was die haar sprint opende, maar niet kon opboksen tegen de meer natuurlijke sprinters, zoals Vos en Wiebes.

Haar prestatie is zeker een goed voorteken voor haar komende wedstrijden in La Flèche Wallonne en Luik-Bastenaken-Luik, beide wedstrijden die ze nog moet winnen in haar carrière.

Ondanks het feit dat Marc Hirschi niet aan de verwachtingen heeft voldaan sinds hij in 2021 bij UAE Team Emirates kwam, kan er altijd op vertrouwd worden dat hij goed presteert in de Ardennen klassiekers en dit seizoen lijkt dat niet anders te zijn, want de Zwitserse renner eindigde als tweede achter Tom Pidcock in de Amstel Gold Race van dit jaar.

Hirschi was een van de belangrijkste aanvallers in het vrijmaken van de viermansgroep die de finish zou halen. Zijn acceleratie op de beklimmingen, die in 2020 al de aandacht trok van velen, was opnieuw goed te zien.

Slechte positionering in de eindsprint kostte hem de kans op de overwinning, want hij werd ingesloten achtergelaten, wat betekende dat toen hij er eindelijk in slaagde om een weg te vinden, hij net niet in staat was om Pidcock op de streep te passeren.

Dit type prestatie zou de katalysator kunnen zijn voor een reeks sterke prestaties van Hirschi in zijn komende wedstrijden, want hij is een voormalig winnaar van La Flèche Wallonne en is eerder tweede geworden in Luik-Bastenaken-Luik.

Hij zit ook in het laatste jaar van zijn huidige contract, wat betekent dat hij indruk moet maken in deze wedstrijden als hij hoopt op een nieuwe deal met zijn team. Het zou echter zomaar een nieuwe flits in de pan kunnen zijn voor de 25-jarige Tour de France etappewinnaar, zoals we al zo vaak hebben gezien.

Na het zien van het absolute saaie feest dat de 2024-editie van de Strade Bianche voor mannen eerder dit seizoen was, was het argument dat dit het zesde monument van het professionele wielrennen zou zijn enigszins afgezwakt.

De organisatoren van de Italiaanse wedstrijd maakten het parcours langer met meer klimmen, waardoor de wedstrijd datgene verloor wat hem zo toegankelijk maakte voor zo'n grote verscheidenheid aan renners. Maar zelfs met de toegevoegde lengte komt de 'Race of the White Roads' nog steeds niet in de buurt van de afstand van de andere Monuments en het heeft zeker ook niet de geschiedenis van die wedstrijden.

Aan de andere kant is de Amstel Gold Race met een lengte van meer dan 250 km zeker lang genoeg om als Monument te worden beschouwd;

Hoewel het lang niet zo oud is als wedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Luik-Bastenaken-Luik, heeft het nog steeds een illustere lijst met winnaars waaronder Freddy Maertens, Bernard Hinault en Johan Museeuw en vele andere legendarische renners.

Eddy Merckx won de wedstrijd ook twee keer tijdens zijn carrière, wat bijna een vereiste is voor elke wedstrijd om een Monument te worden. Meer recentelijk hebben andere grote klassieke renners van onze tijd zoals Philippe Gilbert en Michał Kwiatkowski deze wedstrijd allebei meer dan eens gewonnen.

Het is de afgelopen jaren ook steeds een van de spannendste races op de kalender geweest, omdat het vaak beslist werd in een sprint vanuit een kleine groep, waarbij de uitslag vaak pas aan de finish beslist werd.

Het feit dat Nederland, het wielerhart van Europa, geen Monument heeft is ook verbijsterend. De Amstel Gold Race is de grootste Nederlandse wedstrijd op de kalender en is de enige WorldTour-koers van het land.

In het geval van Strade Bianche zou een derde Italiaans Monument niet veel zin hebben, maar om de Amstel Gold Race te promoveren tot een van de meest prestigieuze wielerwedstrijden in het wielergekke Nederland lijkt bijna voor de hand te liggen.