Roger De Vlaeminck haalt uit: "Pogacar is zwaar overschat, hij mag de schoenen van Merckx niet eens rijgen"

De Belgische wielerlegende Roger De Vlaeminck heeft opnieuw voor opschudding gezorgd. In een vlijmscherp interview met Het Laatste Nieuws schiet de 78-jarige ex-renner met scherp op de hedendaagse kampioenen. Volgens hem is Tadej Pogacar “zwaar overschat”, haalt Mathieu van der Poel niet het niveau van de allergrootsten, en mist Remco Evenepoel “de nederigheid” van de oude generatie.

De Vlaeminck, viervoudig winnaar van Parijs-Roubaix en eeuwige rivaal van Eddy Merckx, windt er geen doekjes om. Pogacar vergelijken met Merckx vindt hij pure heiligschennis. “Onzin! Pogacar is niet eens geschikt om de schoenen van Merckx te rijgen,” bulderde De Vlaeminck. “Als ik vandaag 22 was en met hem in het peloton reed, zou hij me niet laten vallen.”

Voor De Vlaeminck blijft Merckx de enige echte maatstaf. “Wie denkt dat iemand van nu op Eddy lijkt, weet niet waar hij het over heeft. Er komt er nooit nog één zoals hij.” De uithaal past in een vertrouwd patroon: scherpe analyses, uitgesproken meningen en nostalgie naar een tijd waarin, zo zegt hij, “koersen nog écht hard waren”.

De Vlaeminck richtte zijn pijlen vervolgens op Mathieu van der Poel, ondanks diens status als wereldkampioen en klassiekerspecialist. “Hij is een geweldige renner, dat ontken ik niet,” zei De Vlaeminck. “Maar hij kan niet tijdrijden, hij kan niet klimmen, hij kan niet sprinten – daarna blijft er niet veel meer over.”

De woorden passen in De Vlaemincks bekende stijl van bewondering met een sneer. Hij waardeert Van der Poels durf, maar lijkt tegelijk te genieten van het provoceren van fans die hem als tijdgenoot van Merckx vaak als vergelijkingspunt zien.

Ook Remco Evenepoel kreeg een tik van de tong van de ex-kampioen. “Hij is niet mijn type,” zei De Vlaeminck droog. “Hij is een uitstekende renner, een geweldige tijdrijder, maar soms een beetje arrogant. Je fiets in de lucht tillen na de finish – is dat echt nodig? Gewoon over de streep rijden en winnen.”

De Vlaeminck, die bekendstaat om zijn afkeer van “showgedrag”, liet eerder al verstaan dat hij zich stoort aan het “moderne imago” van de sport, waarin camera’s en sociale media een even grote rol spelen als de koers zelf.

De Vlaemincks uitspraken mogen dan ouderwets klinken, ze komen voort uit een diepgeworteld respect voor een generatie waarin winnen synoniem stond met lijden. Voor hem blijft de mythe van Merckx onaantastbaar. En of je het nu eens bent met zijn oordeel of niet – De Vlaeminck blijft doen wat hij al vijftig jaar doet: zeggen wat hij denkt, zonder filter. “Iedereen mag zijn held hebben,” besloot hij. “Maar er is maar één Merckx.”