"Mijn eerste salaris was 300 euro" - Primoz Roglic herinnert zich zijn eerste jaren als profwielrenner

Primoz Roglic is inmiddels een gevestigde profrenner en een van de beste atleten van zijn generatie. De Sloveen, winnaar van de Giro d'Italia, de Vuelta a Espana en olympisch kampioen, blikt terug op zijn eerste jaren als prof nadat hij de overstap maakte van het schansspringen. Hij herinnert zich hoe er in 2016 een belangrijke verandering in zijn mindset plaatsvond.

Zoals algemeen bekend is, was de renner van Red Bull - BORA - hansgrohe eerder een professioneel skispringer. Tijdens zijn herstel van een blessure ontdekte hij zijn talent voor de wielersport. In 2013 werd hij prof bij de Sloveense continentale ploeg Adria Mobil, maar pas in 2016 maakte hij de overstap naar de WorldTour met het team dat nu bekendstaat als Team Visma | Lease a Bike.

"Daar wilde ik niet betaald worden. Ik droomde toen niet eens van koersen en ik kende niemand in het wielrennen. Ik keek alleen naar wedstrijden op tv en ik zag hoe professioneel de wielersport was. Het was iets geks, maar ik dacht dat het iets wat dat ik kon doen", vertelde Roglic in een gesprek met voormalig profrenner Kristjan Vreček.

"Mijn eerste salaris was 300 euro. Dat was het begin. Ik twijfelde niet om daar te tekenen omdat ik eigenlijk van niets wist. Als je niet weet wat je te wachten staat en het je niet kan schelen, dan doe je het gewoon. Dan overwin je de uitdagingen die op je pad komen", voegde Roglic eraan toe. In zijn eerste seizoen in de WorldTour maakte hij indruk in de Giro d'Italia.

"Ik werd toen tweede in de proloog in Apeldoorn, vlak achter Tom Dumoulin. Op dat moment besefte ik dat ik ook een tijdrit kon rijden en voelde ik dat ik misschien nog veel meer kon doen." De Sloveen beschouwde zijn overwinning in de Giro-tijdrit van 2016 als een keerpunt in zijn carrière. Op die dag won hij, ondanks dat hij profiteerde van de weersomstandigheden, van enkele specialisten in die discipline. In de loop der jaren ontwikkelde hij zich als klimmer en groeide hij uit tot een eersteklas ronderenner.

Zijn carrière is ongebruikelijk, vooral omdat hij later in zijn leven zijn piek bereikte, wat in schril contrast staat met de huidige trend waarbij jongeren de meeste overwinningen behalen in de grootste wedstrijden op de kalender. "Ik dacht er niet eens aan om iets te veranderen, want ik hou daar ook geen slechte gevoelens aan over. Het was het beste wat ik kon krijgen en dat is oké."