De overwinning van
Wout van Aert op het iconische Piazza del Campo in Siena was meer dan een sportieve triomf. Het was een emotionele ontlading — niet alleen voor de renner zelf, maar ook voor zijn familie. In tranen gaf zijn vrouw Sarah De Bie na afloop een zeldzaam openhartig interview aan Sporza, waarin ze een inkijk gaf in het leven naast een renner die telkens opnieuw uit het dal moet klimmen.
"Het is echt niet leuk om telkens dingen te moeten oplappen," zei De Bie. "Op die momenten vraag je je af of het het allemaal wel waard is. Maar het maakt het des te mooier."
Die woorden raakten niet alleen fans, maar ook mensen uit de wielerwereld zelf. Een van hen was Friedel Guldemont, partner van profrenner Alex Colman, die besloot haar stem te laten horen. Niet als reactie, maar als aanvulling – uit solidariteit. "Na het aangrijpende interview met Sarah voelde ik de behoefte om iets te delen," schrijft ze. "Niet om het over ons te hebben, maar omdat het beeld dat Sarah schetste zó herkenbaar is. Die 'lappendeken', die constante druk, dat telkens weer opkrabbelen... dat ís het leven naast een renner."
Guldemont spreekt uit ervaring. Terwijl haar partner vorig jaar drie zware valpartijen te verwerken kreeg, waaronder één die sterk deed denken aan Van Aerts crash op de Kanarieberg, was zij zwanger van hun zoon Phil. "Het grote verschil? Wout heeft zijn plaats, zijn carrière, zijn zekerheid. Voor renners van kleinere teams is dat allesbehalve vanzelfsprekend. En toch worden ze beoordeeld alsof ze elke week een monument moeten winnen."
Ze wijst op de vaak vergeten realiteit van de wielerwereld: de schaduwkant waarin renners leven met constante prestatiedruk en de dreiging dat één valpartij het einde kan betekenen van hun carrière. "Eén fout, één slecht moment, en je droom, je toekomst, je zekerheid staan op het spel."
Wat Guldemont vooral wil tonen, is dat de strijd achter de schermen minstens even intens is als die op de fiets. "We hebben samen veel moeten slikken. Maar we hebben ook veel geleerd: over veerkracht, over liefde, over onzichtbare strijd. En over het leven in de schaduw van het peloton, waar de inzet en de risico's net zo groot zijn."
De overwinning van Van Aert was heroïsch, maar het eerbetoon van Sarah en de woorden van Friedel herinneren ons eraan: achter elke renner staat een mens. En vaak ook iemand die net buiten beeld meevecht – elke dag opnieuw.