“Ik heb sinds 2014 geen menstruatie meer gehad”: Amerikaanse wielrenster neemt tijdelijk pauze om haar gezondheid voorop te stellen

Wielrennen is uitzonderlijk veeleisend, een van de zwaarste sporten ter wereld. In het vrouwenpeloton is dat niet anders. Veel rensters lijden onder de druk om jaar na jaar op het hoogste niveau te presteren, zoals Veronica Ewers. De 31-jarige renster van EF Education-Oatly heeft daarom besloten tijdelijk te stoppen met koersen.

Ewers onthulde onlangs dat bloedonderzoek uitwees dat haar hormoonlevels “nog steeds vrijwel onbestaand” waren, ondanks haar herstelpogingen. Daaruit begreep ze dat trainen en koersen geen zin hadden zolang haar lichaam nauwelijks reageerde.

De renster was onomwonden: “Ik heb sinds 2014 geen menstruatie meer. Mijn botten zijn zwak. Mijn darmfunctie is waardeloos.” Die bevindingen, samen met de naweeën van haar eetstoornis, dreven haar naar de rand.

De Amerikaanse werkte al een groot deel van 2024 aan haar gezondheid en keerde in 2025 terug in het peloton met de hoop op een dubbele koers: racen én herstellen. Maar al snel bleek die combinatie onmogelijk.

Niet koersen in de tweede helft van 2024 en in 2025 ver van de besten eindigen, zo had Ewers haar loopbaan niet voorgesteld. Zeker niet na haar 4e plaats in het eindklassement van de Giro d’Italia Women twee jaar geleden. Dit waren niet de resultaten waarvoor ze ernstige gezondheidsrisico’s wilde nemen.

“Proberen te presteren, wat fysiek niet lukte tot mijn hormonen herstellen (stabiliseren), terwijl ik probeerde te herstellen, wat niet lukte zolang ik topniveau bleef najagen, voelde als met mijn hoofd tegen de muur bonken,” schreef ze.

Uiteindelijk moest ze kiezen en ging ze vol voor herstel. “Ik zal in 2026 niet koersen of trainen,” kondigde ze aan.

Ewers schetste op Substack een indringend beeld van hoe de eetstoornis, begonnen met jeugdige angst en verergerd tijdens haar studie, uitmondde in restrictief en later boulimisch gedrag dat haar twintiger jaren tekende.

Uit die periode sleept ze een lange lijst gevolgen mee: tien jaar zonder menstruatie, broze botten, voortdurende maag-darmklachten en in 2023 een bijna-nierfalen na uitdroging tijdens een training.

Wielrennen, dat haar aanvankelijk houvast bood, werd uiteindelijk ook een omgeving waar schadelijke patronen terugkeerden. “De competitie eindigde niet met de wielerwedstrijd,” schreef ze. “Die ging door in de keuken en aan tafel.” Die “demon”, zoals ze het noemt, stak vooral de kop op in periodes van blessureleed en eenzaamheid.

Met ondersteuning van specialisten werkt Ewers nu aan gewichtstoename en hormonale stabiliteit. Ze weet dat afstand nemen van de sport ook betekent dat ze haar identiteit moet heropbouwen. “Ik weet niet wie ik ben als ik geen atleet ben,” geeft ze toe, al benadrukt ze dat de stoornis haar leven niet opnieuw zal beheersen.

Toch is dit geen definitief afscheid: “Mijn doel is om uiteindelijk terug te keren en de wereld te laten zien waartoe ik in staat ben met een functionerend lichaam. Mijn lichaam heeft een volledige reset nodig om op mijn best te zijn. Ik ben het beu om middelmatig te zijn,” besloot ze.