"Je kunt nergens een zwakke plek vinden" - Sean Kelly over hoe frustrerend het moet zijn om tegen Tadej Pogacar te koersen

In zijn illustere carrière was Sean Kelly een van de meest veelzijdige renners van zijn generatie. De Ier won vier van de vijf wielermonumenten, maar de Ronde van Vlaanderen bleef altijd buiten bereik. Het ontbrekende puzzelstukje in zijn palmares maakt hem vandaag des te meer gefascineerd door Tadej Pogačar – de Sloveen die misschien als eerste ooit de volledige monumentenreeks kan winnen. Als hij komende zondag Parijs-Roubaix weet te overleven, ligt die droom dichterbij dan ooit.

"In de afgelopen dertig jaar kun je terugkijken naar de grote ronderenners, en bij 95 tot zelfs 100 procent van hen was er altijd wel een terrein waar ze niet de beste waren," schrijft Kelly in zijn column voor Cyclingnews. "Neem Bernard Hinault bijvoorbeeld – in zijn tijd waren er klimmers die hem in de bergen konden overvleugelen."

"Maar bij Pogačar zie je nergens een zwakte. Hij kan tijdrijden met de besten, rijdt sterk op het vlakke en in de wind, daalt uitstekend… hij kan verdomme alles. Dus waar kun je hem ooit in de problemen brengen? Het antwoord is simpel: zo’n plek bestaat gewoon niet."

Wat Pogačar zo uitzonderlijk maakt, is niet alleen zijn dominantie in rittenkoersen, maar ook zijn vermogen om de specialisten van het klassieke werk te verslaan. "Bij de klassiekers moet hij het opnemen tegen pure kasseienmannen zoals in de Ronde van Vlaanderen, en toch rijdt hij hen uit het wiel. Het is gewoon waanzinnig wat hij doet – hij is een renner van een buitencategorie."

Kelly was vooral onder de indruk van de manier waarop Pogačar de Ronde van Vlaanderen controleerde. "Nog voor zijn beslissende aanval viel me vooral op hoe hij voortdurend het peloton op de limiet bracht, zonder zelf ook maar een moment in ademnood te raken. In een paar honderd meter pakte hij zomaar vijftien tot twintig seconden terug op de leiders. Hij had volledige controle over de situatie."

"Op de sleutelmomenten bleef het telkens neerkomen op Pogačar tegen Van der Poel. Zoals ik vorige week al zei: op de Oude Kwaremont móest Van der Poel uiteindelijk in de problemen komen als hij Pogačar wilde blijven volgen. Die klim komt laat, is lang, en als je daar begint te lijden, dan trapt Pog je ongenadig los. En zo is het ook gelopen."

Zondag wacht Pogačar een nieuwe uitdaging: Parijs-Roubaix. Waar hij in de Ronde van Vlaanderen nog kon rekenen op zijn klimcapaciteiten om het verschil te maken, biedt het biljartvlakke parcours van Roubaix weinig gelegenheid om te ontsnappen. Bovendien zijn de kasseistroken in Noord-Frankrijk van een ander kaliber dan de Vlaamse hellingen.

"Parijs-Roubaix is een compleet andere koers dan Vlaanderen," waarschuwt Kelly. "Het zal moeilijker voor hem zijn om daar het verschil te maken. Op het vlakke en over de kasseien zijn er meer renners – denk aan Van der Poel of Van Aert – die beter aan zijn wiel kunnen blijven hangen dan op een klim zoals de Kwaremont."

Toch durft Kelly de Sloveen niet uit te sluiten. "Met Pogačar moet je voorzichtig zijn. Hij verrast ons keer op keer. Misschien zien we hem zondag gewoon winnen in Roubaix. En eerlijk gezegd? Het zou me niet eens meer verbazen."