Isaac Del Toro revancheert zich met knappe ritzege in etappe 17 van de Giro d'Italia en breidt voorsprong in klassement weer uit

Isaac del Toro heeft op indrukwekkende wijze etappe 17 van de Giro d’Italia 2025 naar zijn hand gezet. In een adembenemende finale op de flanken van de Mortirolo rekende de jonge Mexicaan af met Romain Bardet en Richard Carapaz, waarmee hij niet alleen de ritzege binnenhaalde, maar ook zijn voorsprong in het algemeen klassement verder uitbouwde.

De etappe kende een zenuwslopend begin. Het duurde liefst 40 kilometer voordat de vlucht van de dag zich vormde, wat Mads Pedersen in staat stelde om maximaal te scoren in de eerste tussensprint. Toen de definitieve kopgroep eindelijk ontstond, telde die maar liefst veertig renners, met klinkende namen als de Maglia Ciclamino-drager Pedersen, bergklassementsleider Lorenzo Fortunato, Daniel Martínez, Brandon McNulty, Kaden Groves, Pello Bilbao, Georg Steinhauser, Romain Bardet, Louis Meintjes, Chris Harper en vier man van Team Visma | Lease a Bike – mogelijk als vooruitgeschoven pionnen voor een eventuele aanval van Simon Yates.

Opvallende afwezige was Juan Ayuso, die na zijn inzinking in etappe 16 al snel de rol moest lossen nog voor het serieuze klimwerk begon.

Zodra de weg omhoog liep op de Passo del Tonale, brak de grote kopgroep al snel in stukken. Slechts 23 renners bereikten de top nog samen, op zo’n drie minuten van het peloton dat zich toen nog koest hield. Op weg naar de gevreesde Mortirolo slaagde de kopgroep erin om de voorsprong uit te bouwen tot vier minuten. Maar met het gevaar van verwachte klassementsaanvallen, bleven de 'satellieten' vooraan van goudwaarde.

Opmerkelijk genoeg was het Team Polti-Kometa, en niet een van de grote blokken, dat de controle nam in het peloton. Op de flanken van de Mortirolo nam hun klassementskopman Davide Piganzoli het heft in eigen handen en dunde hij het groepje der favorieten flink uit. Thymen Arensman en Antonio Tiberi moesten lossen, terwijl INEOS Grenadiers zich naar de voorste gelederen wurmde – een onheilspellend teken, gezien Bernals vorm van de dag ervoor.

De eerste aanval kwam echter vanuit de kopgroep zelf, waar Daniel Martínez het lont aanstak. Chris Harper reageerde alert, maar het duo kreeg weinig ruimte. Op de top was het uiteindelijk Alfonso Eulalio die de maximale bergpunten pakte, ten voordele van Fortunato.

Intussen had Richard Carapaz zijn kaarten op tafel gelegd. Op de Mortirolo viel hij aan en wist hij zijn voornaamste rivalen, Del Toro en Yates, tijdelijk af te schudden. Met een voorsprong van slechts twaalf seconden begon hij aan de afdaling, waar hij hulp kreeg van Steinhauser, die uit de vroege vlucht was achtergebleven. De samenwerking bracht echter weinig soelaas: Carapaz werd met nog 27 kilometer te gaan ingerekend door de groep met Del Toro en Yates.

Vooraan waren intussen acht renners overgebleven met een voorsprong van 1:40 op het peloton bij het ingaan van de laatste 25 kilometer. Team INEOS trok in de achtergrond voluit voor Tom Pidcock, die duidelijk ambitie toonde. Maar op de slotklim smolt het verschil razendsnel weg.

Romain Bardet rook zijn kans en plaatste een aanval, gevolgd door een versnelling van Einer Rubio namens Movistar. Bardet leek even weg te glippen, maar op 5,4 kilometer van de streep werden hij en Rubio gegrepen door Carapaz en Del Toro. Simon Yates volgde op een handvol seconden, terwijl Egan Bernal zwaar verloor en op 49 seconden passeerde.

Del Toro had echter nog een versnelling achter de hand. Met een splijtende aanval op anderhalve kilometer van de streep reed hij weg van zijn twee metgezellen. Carapaz en Bardet probeerden nog te reageren, maar de Mexicaan bleek onhoudbaar. Zo schreef Del Toro zijn tweede ritzege van deze Giro bij, én verstevigde hij zijn greep op de Maglia Rosa.