"Hij deed het met zijn benen en hart" - Ex-prof weerlegt dat Simon Yates de Giro-zege cadeau kreeg

Zeven jaar na zijn totale ineenstorting op de flanken van de Colle delle Finestre heeft Simon Yates zijn demonen verjaagd – en hoe. In een slotweek van de Giro d'Italia vol nervositeit, koersvermoeidheid en tactische blunders sloeg de 32-jarige Brit genadeloos toe. De klim die ooit het decor vormde van zijn grootste nederlaag, werd nu het toneel van zijn definitieve triomf. Yates schreef een verhaal van revanche, karakter en meesterschap – en deed dat met hulp van niemand minder dan Wout van Aert.

Samen met de Belgische klasbak bereidde Yates een meesterlijke coup voor. Terwijl het klassement al drie weken gebalanceerd werd door UAE met Isaac del Toro en INEOS met Richard Carapaz, zat Visma | Lease a Bike op vinkenslag. Eén moment, één klim, één rit – meer hadden ze niet nodig. Op de Finestre maakten ze komaf met de logica van de koers en zetten ze de Giro volledig naar hun hand.

“Het was duidelijk dat Yates op een missie was,” analyseerde ex-prof Bobby Julich voor Velo. “Hij beleefde zo’n dag waar renners in dit soort situaties alleen maar van kunnen dromen.”

Maar vergis je niet, stelt Julich: deze overwinning was geen toeval of puur opportunisme. Het was een schoolvoorbeeld van perfect uitgevoerde koersintelligentie. Visma wist dat de Finestre het moment van de waarheid zou zijn: een klim waar je het verschil maakt – of verliest.

“Iedereen wist dat je het moest doen op de Finestre,” aldus Julich. “De slotklim naar Sestrière is te vriendelijk vanuit deze kant. Als Visma een masterplan had, dan bracht Yates het tot leven met zijn benen én zijn hart.”

Aan de andere kant van het drama stond de jonge Mexicaan Isaac del Toro. Drie weken lang had hij als een kalme debutant de roze trui gedragen, met een elegantie die zeldzaam is op zijn leeftijd. Maar op de Finestre was de elegantie niet genoeg.

Julich uitte zachte kritiek op de 21-jarige revelatie. “Als je weet dat je op die voorlaatste klim alles dreigt te verliezen, dan moet je je tanden laten zien. Desnoods met je tong op het bovenbuisje, maar dan ga je tenminste strijdend ten onder.”

Het gemis aan vuur in het beslissende moment maakt hem niet minder talentvol, benadrukt Julich. Integendeel: del Toro heeft alles in zich om ooit een grote ronde te winnen. Maar hij wijst ook op de uitdagingen die voor de jonge Mexicaan liggen binnen het sterrenteam van UAE Team Emirates. “De vraag is of hij op korte termijn nog zo’n kans krijgt,” stelt Julich. “Met zoveel kopmannen in de ploeg – denk aan Pogacar, Ayuso, Almeida – is het lang wachten tot je weer voor eigen kans mag rijden.”

Wat blijft hangen, is een les in timing en durf. Simon Yates had één kans om zijn Giro te redden. Hij greep ze. Del Toro had drie weken controle, maar één klim te veel. In de schaduw van die magische Finestre toonde de Giro haar genadeloze gezicht – en haar mooiste kant.