“Er was niemand die hem kon volgen” - Johan Bruyneel lyrisch over Pogacars genadeloze WK-zegetocht

De wegrit van het WK wielrennen 2025 in Kigali zal de geschiedenis ingaan als de dag waarop Tadej Pogacar opnieuw een stap zette richting de status van “grootste aller tijden”. De Sloveen demarreerde al met ruim honderd kilometer te gaan en hield vervolgens de beste renners ter wereld op respectabele afstand om zijn tweede opeenvolgende regenboogtrui te veroveren. Voor Johan Bruyneel en Spencer Martin, sprekend in The Move-podcast, was het resultaat misschien voorspelbaar, maar tegelijk ronduit verbluffend.

“Er was niemand die hem kon volgen,” stelde Bruyneel onomwonden. “Als Ayuso en Del Toro hem niet kunnen bijbenen, dan zou Remco het zeker niet hebben gekund.”

Pogacars beslissende aanval kwam op de Mont Kigali, met nog 104 kilometer voor de boeg. In tegenstelling tot vorig jaar, toen hij nog moest oversteken naar de overgebleven vluchters, was zijn versnelling nu meteen koersbepalend. Alleen Juan Ayuso en Isaac Del Toro konden aanvankelijk aanklampen, maar ook zij moesten al snel de rol lossen.

“Pogacar deed wat hij vorig jaar deed, maar dan nog beter,” analyseerde Bruyneel. “Toen ging hij iets minder dan honderd kilometer van de finish, nu al bij 104 kilometer. Dit was van meet af aan de winnende zet.”

Zelfs doorgewinterde volgers keken met open mond toe. “Waarom heb ik ooit getwijfeld?” vroeg Bruyneel zich af. “Dit is het ultieme bewijs dat hij de beste renner ter wereld is op een parcours als dit.” De schade was vernietigend. “Hij laat het er zo soepel uitzien,” vervolgde Bruyneel. “Iedereen anders kwam totaal leeg over de meet.”

Remco Evenepoel, pas gekroond tot wereldkampioen tijdrijden, werd vooraf gezien als de grootste uitdager. Maar op de Mont Kigali sloeg zijn dag in duigen: hij verloor terrein, kampte met mechanische problemen en moest tweemaal van fiets wisselen. Toch vocht de Belg zich terug en pakte zilver, al bleef de frustratie duidelijk.

“Zou Remco hem hebben kunnen volgen? Nee,” stelde Bruyneel resoluut. “Hij moest al snel lossen. Hij zat niet in de tweede groep en zelfs niet in de derde.” De vele fietswissels werden druk besproken. “Zijn teleurstelling komt misschien voort uit het gevoel dat hij door die problemen zijn kans niet kon tonen,” meende Bruyneel.

Spencer Martin voegde eraan toe: “Voor een kampioen geldt: dingen lopen soms mis en je moet ermee omgaan. Het gaat nooit helemaal perfect.”

Evenepoel’s reactie na afloop viel eveneens op. “Remco is niet tevreden met zilver,” merkte Bruyneel op. “Dat typeert een kampioen: hij is pas blij als hij wint.”

Het Rwandese circuit volste met steile hellingen en ruwe kasseistroken bleek even meedogenloos als vooraf voorspeld. “Op dit parcours kreeg je geen moment om te herstellen,” benadrukte Bruyneel. “Eens je ontploft, is het voorbij.”

Pogacar onderscheidde zich niet alleen met pure kracht, maar ook met souplesse. “Hij gleed over de kasseien,” zag Bruyneel. “Terwijl de rest zichtbaar moest werken.”

Tijdens de beslissende fase kreeg Pogacar aanvankelijk gezelschap van zijn UAE Team Emirates-ploegmaten Isaac Del Toro en Juan Ayuso, al moesten beiden uiteindelijk lossen. Hun aanwezigheid voorin gaf de finale een extra dimensie, waar ploegbelangen en nationale ambities elkaar kruisten.

“Del Toro en Pogacar hebben duidelijk een goede verstandhouding, maar tussen Ayuso en Pogacar is de relatie voorbij,” stelde Bruyneel, verwijzend naar Ayuso’s nakende overstap naar Lidl-Trek in 2026. Del Toro hield het sterk vol en finishte als zevende, Ayuso werd achtste.

De afstand van 270 kilometer en meer dan 5.000 hoogtemeters zorgden ervoor dat alleen de allergrootste motoren standhielden. “Als Pogacar meedoet, is hij de enige echte topfavoriet,” zei Bruyneel. “Alles boven de 250 kilometer scheidt de enorme motoren van de gewoon goede.”

Dat bleek ook uit de uitslag: Evenepoel volgde op bijna anderhalve minuut, Ben Healy pakte brons op ruim twee minuten, en de rest van de top tien verloor zelfs minuten.

Naast alle tactische intriges en mechanische tegenslagen bleef de kernboodschap van deze WK-wegrit glashelder: Tadej Pogacar is momenteel de onbetwiste nummer één.

“Wanneer iedereen verwacht dat je wint en je dat ook doet – en dan nog op deze manier – dan is dat het ultieme bewijs van grootsheid,” besloot Bruyneel.

Pogacar kondigde zijn intenties vroeg aan op de Mont Kigali en keek niet meer om. Degenen die probeerden te volgen, werden één voor één gebroken. De grootste eendagskoers van het jaar werd niet beslist door toeval of sluwe tactiek, maar door de rauwe kracht van de beste renner ter wereld die deed waar hij uitblinkt: het peloton onverbiddelijk breken.