ANALYSE | Remco Evenepoel's vijf meest memorabele momenten als Soudal - Quick-Step renner

Remco Evenepoel nam afscheid van Soudal–Quick-Step met een tweede plaats in Il Lombardia, de laatste wedstrijd van zijn zevenjarige avontuur in het blauw-wit. De 25-jarige Belg vertrekt bij de ploeg waar hij in 2019 als tiener zijn profdebuut maakte, met een erelijst die zijn hele identiteit heeft getransformeerd: van explosieve klassiekerspecialist tot volwaardige klassementsrenner.

Hij laat Quick-Step achter als winnaar van de Vuelta a España, drievoudig wereldkampioen tijdrijden, voormalig wereldkampioen op de weg, tweevoudig olympisch kampioen, winnaar van de witte trui en derde in de Tour de France 2024, én tweevoudig monumentenwinnaar.

Zijn volgende hoofdstuk wacht in 2026 bij Red Bull–BORA–Hansgrohe, waar het project duidelijk is: een sterkere GC-structuur opbouwen rond Evenepoel om de kloof met Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard te dichten.

Evenepoels laatste dans voor Quick-Step weerspiegelde zijn hele periode bij de ploeg: ambitieus vanaf de start, meedogenloos bergop, maar uiteindelijk net tekort tegen Pogačar – de man die het seizoen 2025 domineerde. De Sloveen pakte zijn vijfde opeenvolgende zege in Il Lombardia, 1:48 vóór Evenepoel. Het resultaat benadrukte niet alleen de veerkracht van de Belg aan het einde van een lang seizoen, maar ook de omvang van de uitdaging die hem bij zijn nieuwe team wacht.

“Kan ik Tadej verslaan? Waarom niet? Anders zou ik hier niet zijn,” zei hij vooraf. Na afloop was de toon nuchter: “Nu is het tijd om iets nieuws te beginnen.”

In zes seizoenen transformeerde Evenepoel de koersfilosofie van Quick-Step. Waar de ploeg ooit draaide om sprints en kasseien, zette hij de deur open naar klassementsambities. Zijn eerste jaren stonden in het teken van durf: lange solo’s in San Sebastián, zeges in rittenkoersen en dan de beruchte crash in Il Lombardia 2020 – een moment dat zijn loopbaan hertekende.

De zege in Luik–Bastenaken–Luik (2022) en de Vuelta-winst datzelfde jaar markeerden zijn wederopstanding. Ze bewezen dat hij niet alleen in explosieve eendagswedstrijden, maar ook in meerdaagse rondes het verschil kon maken. Quick-Step werd heruitgevonden: minder sprinttreinen, meer hoogtestages.

De Tour de France van 2024 gold als bewijs van dat concept: een ritzege in de eerste tijdrit, winst van de witte trui en een derde plaats in het algemeen klassement bij zijn debuut. Hij leerde omgaan met de derde week, tegen de twee sterkste renners van zijn generatie.

Daarnaast kroonde Evenepoel zich tot drievoudig wereldkampioen tijdrijden (2023–2025), wereldkampioen op de weg (2022) en dubbel olympisch kampioen in Parijs (2024) — zowel in de tijdrit als de wegrit. Voeg daar twee zeges in Luik, meerdere triomfen in San Sebastián en talloze podiumplaatsen in etappekoersen aan toe, en het beeld is compleet: Evenepoel dwong Quick-Step tot evolutie.

Bij zijn nieuwe ploeg wacht een bredere klimploeg en meer tactische mogelijkheden in het hooggebergte. De structuur is gebouwd voor juli, met het oog op de Tour. Toch zal Evenepoel zich ook binnen het team moeten bewijzen: Florian Lipowitz, derde in de Tour van dit jaar én winnaar van de witte trui, geldt als een belangrijke interne referentie.

Evenepoel verlaat Quick-Step met zijn competitieve honger intact, zijn plafond nog niet bereikt en een glasheldere missie: de kloof met Pogačar en Vingegaard dichten. Hij laat een ploeg achter die hij hertekende en voegt zich bij een team dat hem opnieuw moet herdefiniëren.

Het volgende hoofdstuk begint waar het vorige eindigde: op steile wegen, met grote ambities en dezelfde twee rivalen op de horizon.

1. De Ronde van Lombardije 2020 – De crash: Het beeld ging de wereld rond: een blauwe fiets over de vangrail van de Muro di Sormano. De val in 2020 was meer dan een breuk – het was een bijna-doodervaring. Evenepoel werd van wonderkind herleid tot patiënt, gedwongen om maanden te revalideren en zijn grenzen opnieuw te leren kennen. Twee jaar later, in Luik, bewees hij dat hij sterker was teruggekomen.

2. Luik–Bastenaken–Luik 2022 – De comeback: Een solo op La Redoute bracht niet enkel een monument binnen, maar ook de wederopstanding van een land. Elf jaar na Philippe Gilbert won opnieuw een Belg. Voor Quick-Step was het een redding van het voorjaar én een signaal dat de ploeg meer kon dan sprints en kasseien.

3. Vuelta a España 2022 – De doorbraak: De eerste grote ronde die Quick-Step ooit echt won. Evenepoel reed constant, controleerde koel en kwam als jongste Belg ooit in het rood aan in Madrid. Quick-Step kreeg een nieuwe identiteit; België kreeg een klassementsrenner van wereldniveau.

4. Vuelta 2023 – De wederopstanding na tegenslag: Na een slechte dag op de Tourmalet viel zijn klassement in duigen, maar de volgende dag reageerde hij zoals alleen Evenepoel dat kan: met een alles-of-niets aanval. Solo naar de winst, zonder excuses. Het was geen klassement, maar wél karakter.

5. Tour de France 2024 – De bevestiging: Zijn debuut in de Tour was alles wat men hoopte: een tijdritzege, de witte trui en een podiumplaats. Hij leerde doseren, rekenen en lijden. De crash in 2025 gooide roet in het eten, maar de basis is gelegd. Zijn volgende doel? Pogačar en Vingegaard écht uitdagen.

“Second today, memories forever.” Met die woorden nam Remco Evenepoel afscheid op sociale media. Zeven jaar, talloze triomfen, evenveel valpartijen – en een verhaal dat nog lang niet ten einde is.