ANALYSE: De prestaties van Joao Almeida in de eerste helft van 2025 - Een jaar van transformatie en triomf

De overwinning van Joao Almeida afgelopen zondag in de Ronde van Zwitserland was meer dan zomaar een zege – het was een statement, een kantelpunt in de carrière van de Portugese klimmer. Met zijn negende overwinning van het seizoen verpulverde Almeida zijn persoonlijk record, dat tot dusver op zes zeges stond (2021), en vestigde hij zich definitief in de voorhoede van het internationale peloton.

In dat eerdere topjaar – 2021 – bevestigde Almeida het potentieel dat hij al had laten zien tijdens zijn doorbraak in de Giro d’Italia van 2020, waar hij vijftien dagen lang de maglia rosa droeg en knap als vierde eindigde in het eindklassement. Ook in Polen, Luxemburg en op het Portugese nationale kampioenschap tijdrijden bewees hij toen al over de benen én het koersinzicht van een toekomstig kopman te beschikken.

Toch stokte de progressie aanvankelijk na zijn overstap naar UAE Team Emirates. In de seizoenen 2022 tot en met 2024 pakte Almeida ‘slechts’ zeven zeges, al bleef hij resultaten stapelen: nationaal kampioen op de weg (2022), tijdrijkampioen (2023), ritwinnaar én derde in het eindklassement van de Giro van 2023, en een vierde plaats in de Tour de France van 2024 – de op één na beste prestatie ooit van een Portugese renner in La Grande Boucle, na de historische podiumplekken van Joaquim Agostinho in ’78 en ’79.

In 2025 is echter een nieuwe versie van Joao Almeida opgestaan. In amper 39 koersdagen heeft de 26-jarige Portugees een ongekende reeks neergezet: drie eindzeges in World Tour-koersen – Ronde van Baskenland, Tour de Romandie en Ronde van Zwitserland – en een totaal van negen individuele overwinningen. Daarmee treedt hij toe tot een select rijtje kampioenen – namen als Sean Kelly en Bradley Wiggins – die in één seizoen drie opeenvolgende etappekoersen wisten te winnen.

Wat vooral opvalt is de combinatie van explosieve kracht, koersintelligentie en constante regelmaat. Almeida won dit seizoen al zes ritten: één in Parijs-Nice, twee in Baskenland, drie in Zwitserland. En daar blijft het niet bij – twintig podiumplaatsen spreken boekdelen over zijn stabiliteit en zijn vermogen om op elk terrein mee te doen om de zege.

Toch is zijn dominantie niet absoluut. In de Volta ao Algarve kwam hij nipt tekort in de afsluitende tijdrit op Malhão, waar Jonas Vingegaard hem met enkele seconden klopte. In de Volta a la Comunitat Valenciana moest hij genoegen nemen met plaats twee achter Santiago Buitrago. Podiumplekken die hij overigens ook verzamelde in Fóia (waar ploeggenoot Jan Christen profiteerde), in tijdritten tegen Schachmann (Valencia) en Evenepoel (Romandië), en in bergritten waar jong geweld als Lenny Martinez en Oscar Onley hem net te snel af waren.

Het beeld dat zich ontvouwt, is dat van een renner in topvorm – fysiek én mentaal. Almeida rijdt met zelfvertrouwen, met scherpte, en vooral: met de rust van een coureur die weet dat zijn moment gekomen is. Waar hij voorheen gold als de eeuwige podiumkandidaat, rijdt hij nu als winnaar.

Seizoen 2025 is meer dan een sportief hoogtepunt voor Joao Almeida – het is een duidelijke boodschap aan zijn concurrenten. Hij komt niet meer om erbij te zijn. Hij komt om te winnen.