1354 dagen later: Egan Bernal staat eindelijk weer eens op de hoogste trede van het podium
Wielrennen
Op 24 mei 2021 zegevierde Egan Bernal in etappe 16 van de Giro d'Italia, met de finish in Cortina d'Ampezzo. In barre weersomstandigheden reed hij zijn concurrenten uit het wiel op de steile Dolomietenhellingen en verstevigde hij zijn leiding in het algemeen klassement. Enkele dagen later kroonde hij zich tot winnaar van de Giro d'Italia, waarmee hij op 24-jarige leeftijd zijn tweede eindzege in een Grote Ronde behaalde.
De verwachtingen waren torenhoog: Bernal werd gezien als de volgende grote ronderenner, de man die de strijd zou aangaan met Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard om de grootste prijzen in de wielersport. Maar hij wist niet dat die overwinning in Cortina d'Ampezzo voor lange tijd zijn laatste zou zijn.
In de 1354 dagen die volgden, werd Bernal geconfronteerd met pijn, blessures en het hartverscheurende besef dat de wielerwereld zonder hem verderging. De Colombiaan, ooit Tour de France-kampioen en een van de meest getalenteerde klimmers van zijn generatie, had moeite om überhaupt nog Top 30-klasseringen in Grote Rondes te behalen. De weg terug was lang, genadeloos en vaak leek een comeback onmogelijk.
Maar gisteren wist hij eindelijk weer hoe het voelde om te winnen. Geen Tour de France-etappe, geen Giro-zege, maar voor Bernal voelde het net zo groots. Na jaren in de schaduw heeft hij bewezen dat hij nog altijd thuishoort op het hoogste niveau.
1354 dagen is een eeuwigheid. Maar voor Bernal is er eindelijk licht aan het einde van de tunnel. Bron: CyclingUpToDate.
Het verhaal van Bernal
Bernals verhaal begint in Zipaquirá, Colombia, waar hij opgroeide in een arbeidersgezin. Zijn vader, Germán, was een amateurwielrenner, terwijl zijn moeder, Flor, in een bloemenfabriek werkte. Zijn eerste fiets was een tweedehands exemplaar, maar zijn talent was al op jonge leeftijd onmiskenbaar. Op negenjarige leeftijd nam hij tegen de wil van zijn vader deel aan zijn eerste wedstrijd, en won. De prijs? Een trainingsbeurs die hem op het pad zette naar een toekomst als een van de grootste Colombiaanse renners aller tijden.
Bernal brak aanvankelijk door als junior mountainbiker, maar in 2016 maakte hij de overstap naar de weg en sloot hij zich aan bij Androni Giocattoli-Sidermec. Zijn VO2 max, een indicatie van zijn zuurstofopname en uithoudingsvermogen, werd gemeten op een ongekende 88,8 ml/kg/min - een van de hoogste waarden ooit geregistreerd. Dit markeerde hem als een toekomstige Grote Ronde-kampioen. Zijn prestaties waren zo indrukwekkend dat het dominante Team Sky hem in 2018 vastlegde. Hij sloot zich op het hoogtepunt aan bij de ploeg, met Chris Froome als viervoudig Tourwinnaar en absolute heerser van het peloton. Maar had het Britse team zojuist een nieuwe wielerlegende binnengehaald?
Bij Team Sky (later INEOS Grenadiers) bewees Bernal zich direct. In zijn eerste Tour de France reed hij in dienst van Froome en Geraint Thomas, maar desondanks slaagde hij erin om enkele van de beste klimmers ter wereld uit het wiel te rijden op de zwaarste beklimmingen. Hij eindigde als 15e in het algemeen klassement, een zeer knappe prestatie voor zo’n jonge renner die niet eens voor eigen kansen reed. Het was duidelijk: zijn tijd zou snel komen.
Tour de France 2019
Bernal begon de Tour de France van 2019 als medekopman naast Geraint Thomas. Maar tegen de tijd dat de wedstrijd de Alpen bereikte, was hij de sterkste renner in het peloton. In een chaotische negentiende etappe, die werd stopgezet door een hagelbui en aardverschuivingen, lanceerde Bernal een onverschrokken aanval op de Col de l'Iseran. Hij reed zijn rivalen uit het wiel en veroverde de gele trui. De volgende dag, in een ingekorte Alpenetappe vanwege het slechte weer, verdedigde hij zijn voorsprong met gemak en zette hij koers naar de eindzege.
Voor velen zal de Tour de France van 2019 herinnerd worden als de editie waarin de Fransen voor het eerst sinds tijden het dichtst bij een overwinning kwamen. Julian Alaphilippe was de ster van de wedstrijd en hield de trui bijna drie weken vast, terwijl Thibaut Pinot ondanks blessureleed een prestatie neerzette die zelfs de meest geharde fans kippenvel bezorgde.
Ja, Bernal verpestte het Franse wielerfeest, maar misschien heeft hij nooit de eer gekregen die hij echt verdiende voor zijn historische Tourzege in 2019.
Op slechts 22-jarige leeftijd werd Bernal de jongste Tour de France-winnaar in 110 jaar en de eerste Colombiaan die ooit de grootste prijs in de wielersport veroverde. Hij had de droom van een hele natie werkelijkheid gemaakt, en het leek alsof hij voorbestemd was om de komende jaren te blijven domineren.
Giro d'Italia 2021
Blessures en tegenslagen volgden op Bernals Tour de France-overwinning, maar in 2021 had hij zijn beste vorm weer hervonden. In de Giro d'Italia toonde hij opnieuw zijn dominantie. Zijn eerste ritzege kwam in etappe 9, toen hij aanviel op de gravelwegen van Campo Felice, een zekere Remco Evenepoel achter zich liet en de roze trui veroverde.
Het beslissende moment kwam in etappe 16 in Cortina d'Ampezzo, waar Bernal wegreed van Romain Bardet en Damiano Caruso en solo won in de kou en regen. Hij zou de eindzege uiteindelijk in Milaan behalen. Hiermee voegde hij zich bij de elite van de wielergeschiedenis als de vierde renner die zowel de Tour als de Giro won voor zijn 25e, naast legenden als Eddy Merckx, Fausto Coppi en Bernard Hinault.
Hoewel zijn Tour de France-overwinning waarschijnlijk meer in het oog springt, was zijn Giro-zege wellicht nog indrukwekkender. Hij viel aan zoals nooit tevoren toen hij de kans op de overwinning rook en klampte zich vast in zijn momenten van zwakte om door te vechten.
Bernal werd gezien als de volgende dominante ronderenner. De renner die de strijd zou aangaan met Pogacar en Vingegaard voor de Grote Rondes in het komende decennium. Maar toen veranderde alles.
De valpartij
Op 24 januari 2022 botste Bernal tijdens een training in Colombia achterop een geparkeerde bus. Hij liep levensbedreigende verwondingen op, waaronder breuken in zijn ruggengraat, dijbeen, knieschijf, ribben, hand en een doorboorde long. Later onthulde hij dat artsen hem een kans van 95% gaven dat hij verlamd zou raken en dat het onzeker was of hij het überhaupt zou overleven.
Zijn herstel was wonderbaarlijk. Maar toen hij terugkeerde in de koers, was hij niet meer dezelfde renner. De explosiviteit, het vermogen om op hoogte aan te vallen, het meedogenloze klimmen. Het leek allemaal verdwenen.
In zijn eerste Tour de France sinds de valpartij (2023) eindigde hij als 36e. In de Vuelta a Espana later dat jaar werd hij slechts 55e. Zelfs in de Tour van 2024 eindigde hij op een bescheiden 29e plaats. Solide prestaties, maar ver verwijderd van de Bernal die ooit de wereld had veroverd.
Hoewel Bernal in de Grote Rondes zijn vertrouwde vorm leek te missen, waren er tekenen van verbetering in enkele kleinere rittenkoersen in 2024. Zijn 7e plaats in Parijs-Nice (een wedstrijd die hij in 2019 won) en zijn 4e plaats in de Ronde van Zwitserland waren misschien geen baanbrekende prestaties, maar toonden wel dat hij langzaam zijn weg terug aan het vinden was.
Na 1354 dagen eindelijk weer een overwinning
Bijna vier jaar lang vocht Bernal tegen zichzelf. Pogacar, Vingegaard en Evenepoel werden de nieuwe supersterren van het wielrennen en namen de overwinningen over in de wedstrijden waar hij ooit de onbetwiste koning van was. En toen, op een dag die misschien niet veel betekende voor de bredere wielerwereld, behaalde hij eindelijk weer een overwinning.
Gisteren won Bernal voor het eerst in 1354 dagen weer een wedstrijd. "Voor ons is het net onze kleine Tour de France", zei Bernal, zichtbaar geraakt door de overwinning.
Het was geen etappe in een Grote Ronde, geen Monument of zelfs een kleinere rittenkoers, maar het was een overwinning. Het was een herinnering dat hij nog steeds in staat is om te winnen, en dat hij nog steeds meedoet op het hoogste niveau.
Hoewel Bernal misschien nooit meer de glorieuze hoogtes van zijn verleden zal bereiken, is zijn comeback een van de grootste in het moderne wielrennen. Nadat hij bijna alles had verloren, heeft hij doorgezet en teruggevochten. En je weet maar nooit: misschien kan hij op een dag weer meestrijden om een podiumplek in een Grote Ronde.
Wat is de volgende stap?
Het zou onrealistisch zijn om te beweren dat Bernal plotseling weer een kanshebber is voor een Grote Ronde. De jaren van blessures en tegenslagen hebben duidelijk hun tol geëist, en de huidige generatie met Pogacar, Vingegaard en Evenepoel bevindt zich op een ander niveau. Maar voor Bernal is 2025 op de best mogelijke manier van start gegaan.
Een overwinning betekent misschien niet dat hij zich weer op zijn hoogtepunt bevindt, maar het bewijst wel dat hij nog steeds thuishoort in het hoogste segment van het professionele wielrennen. Het toont aan dat hij, ondanks 1354 dagen van lijden, nooit is gestopt met geloven in zijn comeback.
Eind vorig jaar maakte Bernal bekend zich te richten op een eindzege in de Vuelta a Espana in 2025. Als hij daarin slaagt, zou hij zijn hattrick van Grote Ronde-zeges compleet maken. Hoewel het nog geen garantie is dat Bernal zal strijden voor de rode trui, zijn we er zeker van dat een overwinning voor hem een van de meest populaire overwinningen in de wielergeschiedenis zou zijn.
De weg terug naar het podium in een Grote Ronde zal ongetwijfeld zwaar zijn. Maar als iemand heeft bewezen dat hij obstakels kan overwinnen, dan is het wel Egan Bernal.
Net Binnen
Meest Gelezen
Laatste Reacties
- Makkie voor Jonathan:-)
DareDevil17-05-2024 - Zal wel tussen Milan en Kooij gaan, Merlier moet eerst maar eens een grote ronde zien uit te rijden en het niveau van Groves is afwachten na z'n knieproblemen. Geef streepje voor aan Milan omdat die al uitgesproken heeft voor de puntentrui te gaan. Maar als Kooij snel een paar ritten wint, kan 't een mooi duel worden.
ChassePatate02-05-2024 - Mee eens. Wel knap van hem :-)DareDevil07-04-2024
- Maakt de koersen ook niet spannender in ieder geval
BizziedeBij26-03-2024