“Zelfs de beste renner die ik ooit heb gezien heeft mindere dagen” – Deense ploeggenoot verdedigt EK-teleurstelling van Jonas Vingegaard

De vroege opgave van Jonas Vingegaard op het EK 2025 zorgde voor veel rumoer, maar één renner uit het Deense kamp vindt dat de reactie in perspectief moet worden geplaatst.

Openhartig in de Domestique Hotseat Podcast schetste Rasmus Pedersen een meedogenloze koers, een genadeloze openingsklim en een dag waarop zelfs de grootste namen hun grenzen moesten erkennen.

Pedersen draaide niet om de realiteit van wat Jonas Vingegaard in Frankrijk overkwam heen. De Deense kopman moest verrassend vroeg lossen, een moment dat kijkers schokte maar voor de renners, happend naar adem op de eerste klim, logisch was. Terugblikkend zei Pedersen in de podcast: “Elke renner, zelfs de beste die ik vandaag heb gezien, heeft weleens slechte dagen, slechte benen en dagen dat het gewoon niet lukt.”

Hij benadrukte dat Vingegaard zich goed had voorbereid en startte met de verwachting competitief te zijn. Juist dat maakte de uitkomst opvallend. Pedersen vertelde: “Hij deed alles, had nog cafeïnegels net voor de tweede ronde… 15 km later lag hij eraf, dus hij geloofde er 100% in en deed alles wat nodig was om op dat niveau Tadej en Remco te kunnen volgen.”

Met andere woorden: het was geen onverschilligheid of gebrek aan inzet — gewoon een zeldzame offday voor een van de grootste klassementsrenners van zijn generatie.

Voor Pedersen had het EK een mijlpaal moeten zijn: zijn eerste echte koers in hetzelfde nationale tricot als Vingegaard. Hij gaf in de podcast toe dat de opwinding echt was: “Ik was gewoon blij dat ik erbij was, zeker met die gasten, zware kanonnen, Skjelmose en Jonas.”

Twee weken voor de race kwam de oproep van bondscoach Michael Mørkøv. Pedersen weet nog wat hij zei, precies zoals maanden eerder beloofd: “Ik ben altijd degene die je kunt bellen. Ik ben altijd klaar om het nationale shirt te dragen en te helpen als het nodig is.”

Zijn rol was helder — de vroege vlucht controleren en mee het terrein effenen voor de Deense kopmannen. Maar het koersscript viel vrijwel meteen in duigen.

Pedersens beschrijving van de start verklaart waarom zoveel grote namen ploeterden. De koers bouwde niet op; hij ontplofte. “We begonnen meteen op de klim, 4 km tot de top. De eerste acht minuten waren 450 watt. Ik ben geen klimmer, dus dat was nogal wat,” zei hij.

Die felle opening zorgde niet alleen voor gaten — ze veroorzaakte paniek. Het peloton brak, kwam terug, en brak opnieuw tot slechts een smalle groep overbleef. Zelfs Pedersen, terwijl hij zijn opdracht uitvoerde, voelde de koers al lang voor de slotklimmen door zijn vingers glippen.

Uiteindelijk overschreed hij de tijdslimiet, een van de vele renners die sneuvelden op een dag waarop slechts zeventien renners de finish haalden. Zoals hij het verwoordde: “Als je meer dan 10 minuten hebt, word je uit koers gehaald. Maar ja, natuurlijk is er een natuurlijke druk als je voor zo’n team met zulke gasten rijdt.”

De combinatie van hitte, tempo en onverbiddelijk klimmen maakte van het EK een van de meest selectieve koersen van het seizoen.

Hoewel Vingegaards lastige dag de headlines haalde, schetsen Pedersens reflecties een voller beeld: een chaotische koers, een meedogenloos parcours en een peloton dat vanaf kilometer nul ver buiten zijn comfortzone werd geduwd.

Hij zocht geen excuses voor zijn ploeggenoot — hij schetste de werkelijkheid. De boodschap is simpel: zelfs de besten kunnen ploffen, en soms is er geen mysterie. Benen zijn benen. En die dag lieten zelfs die van Vingegaard hem in de steek.

Pedersens eerlijkheid onderstreept ook iets anders: rijden met sterren als Vingegaard is niet alleen een voorrecht, het is ook druk. En die voelde hij volledig.