“Wij zijn de enige ploeg die Tadej Pogačar het vuur aan de schenen legt” – Matteo Jorgenson aan de criticasters van Visma: “Hoe zou de Tour de France eruitzien als wij er niet waren?”

Matteo Jorgenson heeft Team Visma | Lease a Bike’s agressieve aanpak in de Tour de France 2025 fel verdedigd. Volgens hem was de Nederlandse ploeg de enige die drie weken lang consequent Tadej Pogacar durfde aan te vallen.

In de Domestique Hotseat-podcast ging de Amerikaan in op critici die Visma’s plannen zinloos vonden. Zonder hun constante druk was de Tour volgens hem een stuk saaier geweest.

“Ik reageer op kritiek dat sommige van onze tactieken om hem te verslaan zinloos zouden zijn, en dan denk ik: hoe zou de Tour zijn zonder ons als ploeg, want wij zijn vaak de enigen die tegen hem in de aanval gaan,” zei Jorgenson.

Die woorden zetten de toon voor een van de meest openhartige terugblikken van een Visma-renner op de uitdaging om tegen een Pogacar op volle kracht te koersen.

Jorgenson draaide niet om Visma’s plan heen. Het doel was eenvoudig: vroeg prikken, Pogacars ritme verstoren en hopen op een moment van zwakte. De realiteit was meedogenloos.

“Ik denk dat we elke kaart tegen Pogacar hebben uitgespeeld, want het is onwaarschijnlijk dat je hem man-tegen-man in een normale situatie klopt. Dus zochten we, laten we zeggen, creatieve manieren om hem te verslaan,” zei hij.

Visma startte met een helder plan om de Sloveen in het openingsblok te testen en eventuele mindere dagen vóór het hooggebergte uit te buiten. Toch gaf Jorgenson toe dat er geen barstje te zien was. “Het idee was om in die eerste 10 dagen van de Tour één zwakke dag bij Pogacar te vinden, en die was er nooit. Hij reed foutloos, op een val na, waar we geen gebruik van maakten.”

Jorgensons Tour liep halverwege spaak, ondanks een sterke eerste week waarin hij kort vijfde stond. Een longinfectie op de eerste rustdag brak zijn opmars. “Op de eerste rustdag werd ik flink ziek met een longinfectie en had ik in het hooggebergte gewoon niets,” zei hij. Uiteindelijk zakte hij naar plaats 19 aan de finish.

Zijn bewondering voor Pogacar bleef intact — en klonk nadrukkelijk door. “Ik vind hem veruit de beste renner die ik ooit heb zien koersen. Dat is fantastisch voor de sport, maar als tegenstander blijf je naar zwaktes zoeken… En als je dat niet doet, wordt de Tour behoorlijk saai.”

Na de Tour gaf Pogacar toe dat hij in de slotweek een knieprobleem moest managen, iets waar ook Tim Wellens en Nils Politt recent naar verwezen. Jorgenson kreeg de vraag of hij dat tijdens de koers merkte.

Zijn oordeel was helder. “Zijn marge in deze Tour was zo groot dat hij zelfs met flinke fysieke problemen de koers nog steeds had gewonnen… Als hij onder stress stond in de Tour de France, dan ja, chapeau.”

Ondanks het falen om de leider te ontregelen, stak voor Jorgenson de slotrit in Parijs — de finale Montmartre–Champs-Élysées — eruit als een moment uit zijn carrière. Wout van Aert helpen om de gele trui op Montmartre te lossen en daarna winnen uit een elitegroep, staat op zijn netvlies.

“Dat vergeet ik niet. Zeker de manier waarop Wout won, door zichtbaar de gele trui los te rijden. Ik hing er vlak achter en zag het voor me gebeuren,” zei hij. “Ik was superblij voor Wout en blij dat we die avond de Tour echt op een hoogtepunt konden afsluiten. We verloren van een betere renner [overall van Pogacar], echt een veel betere renner, maar we hebben als ploeg ook nog dingen bereikt, zoals die ritzege, dat voelde heel goed.”

Jorgensons relaas schetst een duidelijk beeld: Visma trok aan alle touwtjes, Pogacar bleek onwrikbaar, maar de ploeg vond toch momenten om van te genieten. Zijn woorden laten geen twijfel dat de strijd — en de overtuiging — er komende zomer weer zullen zijn.