Remco Evenepoel heeft geschiedenis geschreven op de Olympische Spelen van Parijs 2024 door de eerste man te worden die zowel de tijdrit als de wegwedstrijd won en daarmee twee gouden medailles behaalde.
Tadej Pogacar daarentegen heeft misschien wel het beste individuele seizoen in de recente wielergeschiedenis, met overwinningen in de Giro d'Italia en de Tour de France, waarbij hij in beide Grote Rondes zes ritzeges boekte. Daarnaast won hij de Volta a Catalunya met vier ritzeges en was hij de beste in Luik-Bastenaken-Luik.
Onze collega’s van
Ciclismoaldia hebben de prestaties van Evenepoel, Pogacar, en
Mathieu van der Poel geanalyseerd om te bepalen wie de meeste indruk heeft gemaakt met zijn palmares. Wat betreft kwantiteit heeft de Sloveen de meest indrukwekkende staat van dienst, maar over de kwaliteit kan gediscussieerd worden.
Evenepoel is pas 24 jaar, maar hij is al wereldkampioen tijdrijden en wereldkampioen op de weg. Daarnaast heeft hij Olympische medailles in beide disciplines en won hij de Vuelta a España in 2022. Hij behaalde een podiumplaats in de Tour de France 2024 en heeft acht ritzeges in Grote Rondes. Bovendien won hij twee keer Luik-Bastenaken-Luik (in 2022 en 2023) en drie keer de Clásica San Sebastián, waarmee hij het record deelt met Marino Lejarreta.
Pogacar is echter ook een formidabele renner. Net zoals Evenepoel behaalt hij indrukwekkende resultaten voor zijn land. De Sloveen heeft geen gelijke als het gaat om de klassieke kalender van het seizoen met zijn team. Hij heeft al vier overwinningen in Grote Rondes (drie keer de Tour de France en één keer de Giro d'Italia) en zes in monumenten (drie keer Il Lombardia, twee keer Luik-Bastenaken-Luik en één keer de Ronde van Vlaanderen). Hij heeft 26 ritzeges in drieweekse wedstrijden (17 in de Tour, 6 in de Giro, en 3 in de Vuelta) en heeft altijd het podium gehaald in de zeven Grote Rondes waaraan hij deelnam. Daarnaast heeft hij ook de Strade Bianche (twee keer), Amstel Gold Race, Waalse Pijl, Tirreno-Adriatico (twee keer) en Parijs-Nice gewonnen.
Wanneer we het hebben over het beste palmares in het hedendaagse wielrennen, kunnen we niet om Mathieu van der Poel heen. In tegenstelling tot de eerste twee renners, richt de Nederlander zich niet op het algemeen klassement. Hij is echter een meester in de klassiekers. Van der Poel heeft zes monumenten gewonnen: één keer Milano-Sanremo, twee keer Parijs-Roubaix, en drie keer de Ronde van Vlaanderen. Met zijn drie overwinningen in de Ronde van Vlaanderen deelt hij het record met Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman, Johan Museeuw, Tom Boonen en Fabian Cancellara. Hij heeft echter nog enkele jaren om het record alleen te houden. Net als Remco Evenepoel is hij ook wereldkampioen op de weg. Bovendien is Van der Poel al een van de grootste cyclocrossers aller tijden, zo niet de grootste ooit. Hij heeft zes wereldtitels in het veldrijden op zijn naam staan en heeft slechts één titel minder dan de Belg Eric De Vlaeminck, de succesvolste crosser ooit.
In termen van complete renners hebben Evenepoel, Pogacar en Van der Poel de beste staat van dienst in het huidige wielrennen. Er zijn echter nog andere opmerkelijke renners.
Jonas Vingegaard heeft twee keer de Tour de France gewonnen en heeft vier podiumplaatsen en evenveel ritzeges behaald. In belangrijke rittenkoersen heeft hij de Itzulia del País Vasco, het Critérium du Dauphiné en Tirreno-Adriatico op zijn naam geschreven. Daarnaast werd hij tweede in de Vuelta a España 2023, waar hij ook twee ritzeges boekte.
Een andere renner die genoemd moet worden, is
Wout van Aert. Hoewel hij tijdens zijn carrière vaak pech heeft gehad door verschillende omstandigheden en daardoor veel tweede plaatsen behaalde in belangrijke wedstrijden, heeft hij nog steeds een indrukwekkende carrière opgebouwd. Hij heeft negen ritzeges in de Tour de France, tweemaal de E3 Saxo Classic gewonnen, en één keer Gent-Wevelgem, de Amstel Gold Race, en de Strade Bianche. Daarnaast heeft hij met Milano-Sanremo één monument gewonnen. Net als Mathieu van der Poel is hij een specialist in de cyclocross en is hij drie keer wereldkampioen geworden, waarbij hij Van der Poel meer dan eens heeft verslagen.
Primoz Roglic bevindt zich misschien niet meer in de bloei van zijn carrière, maar zijn palmares is indrukwekkend, vooral in de Vuelta a Espana. Hij heeft deze ronde drie keer gewonnen, waarmee hij slechts één overwinning achter Alberto Contador en Tony Rominger staat, en twee overwinningen achter Roberto Heras, de recordhouder met vier zeges. Roglic heeft in totaal 12 ritzeges in de Vuelta, en 17 ritzeges in Grote Rondes. Naast zijn successen in de Vuelta heeft hij ook de Giro d'Italia 2023 op zijn naam staan en is hij een van de meest succesvolle renners in de belangrijkste eenweekse wedstrijden. Zijn palmares omvat 2x Tirreno-Adriatico, 2x Ronde van Baskenland, 2x Critérium du Dauphiné, 2x Tour de Romandie, en 1x Parijs-Nice. Bovendien heeft hij Luik-Bastenaken-Luik gewonnen en een gouden medaille in de tijdrit op de Olympische Spelen van Tokio 2021 behaald.
Naast de 'Grote 6', moet ook
Chris Froome worden vermeld. Hoewel de Brit niet meer op het hoogste niveau presteert, is hij nog steeds actief in het peloton. Froome blijft de renner met de meeste Grote Rondes op zijn naam: 7, waaronder 4 Tour de France-overwinningen met 7 ritzeges. Hij heeft ook 2 keer de Vuelta a Espana gewonnen, met 5 ritzeges, en één keer de Giro d'Italia, met 2 ritzeges, wat hem in totaal 14 overwinningen in de drie grote rondes van het wereldwielrennen oplevert. Tot slot heeft hij 3 keer het Critérium du Dauphiné en 2 keer de Tour de Romandie op zijn naam staan.