Tweevoudig Olympisch kampioene Kristen Faulkner uit de VS: Van investeerder tot wielerglorie

Kristen Faulkners reis naar de top van de wielerwereld is allesbehalve conventioneel geweest. Op haar 31ste rijdt ze voor het UCI Women's Continental Team EF-Oatly-Cannondale en is ze de regerend Amerikaans kampioene op de weg. Op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs schreef ze geschiedenis door de eerste Amerikaanse vrouw te worden die twee gouden medailles won in twee verschillende disciplines tijdens dezelfde Spelen. Nog indrukwekkender was dat ze daarbij Marianne Vos en Lotte Kopecky versloeg.

Het is een prestatie die niet alleen opvalt door de zeldzaamheid ervan, maar ook door de opmerkelijke weg die ze heeft afgelegd om er te komen. Faulkner begon pas in 2017 met wielrennen, een ongelooflijk late start naar professionele maatstaven. Bovendien balanceerde ze een succesvolle carrière in durfkapitaal terwijl ze de overstap maakte naar topsport. Faulknner is geboren in Homer, Alaska, studeerde in 2016 af aan Harvard met een graad in computerwetenschappen en werkte haar eerste professionele leven als investeringspartner bij Bessemer Venture Partners.

Het achterlaten van een goedbetaalde en zekere carrière in Silicon Valley om te gaan fietsen, een sport waar de meeste atleten heel weinig verdienen, is een buitengewone sprong in het diepe. Maar het was de moeite waard en nu heeft Faulkner haar reis onthuld in een aflevering van The Odd Tandem podcast.

Faulkners opmars in het wielrennen begon pas toen ze zich al had gevestigd in de zakenwereld. In 2018 verhuisde ze naar de San Francisco Bay Area en sloot zich aan bij Team Tibco-Silicon Valley Bank in 2020, haar eerste professionele wielerploeg. Tegelijkertijd werkte ze voltijds bij Threshold Ventures, een durfkapitaalbedrijf in Silicon Valley. Het is moeilijk te bevatten hoe ze de eisen van haar baan in evenwicht hield met haar groeiende ambities in het wielrennen, maar haar prestaties op de fiets begonnen op te vallen.

Hoewel ze pas in 2017 begon met wedstrijdwielrennen, werkte Faulkner zich snel op. In 2023 won ze de tijdrit op de Pan-Amerikaanse Spelen en slechts een paar maanden later werd aangekondigd dat ze voor het seizoen 2024 bij EF-Oatly-Cannondale zou gaan fietsen. Haar verhaal is dat van een atlete die, tegen alle verwachtingen in, besloot om van carrière te veranderen en een sport te beoefenen die niet bepaald bekend staat om financiële zekerheid.

Zoals Faulkner zelf zei: "Als ik naar de Olympische Spelen wil, moet ik het nu doen." Die mentaliteit dreef haar om een sprong te wagen die weinigen zouden hebben gedurfd, maar haar verhaal bewijst dat het het risico waard was.

Kristen Faulkners intrede in de wielerwereld werd ondersteund door haar atletische wortels in het roeien. Als roeister ontwikkelde ze een uitzonderlijk niveau van cardiovasculaire fitheid, spieruithoudingsvermogen en mentale hardheid, vaardigheden die zich perfect vertaalden naar het wielrennen. Roeiers hebben sterke benen en rugspieren nodig om kracht te genereren, net als wielrenners, en de repetitieve aard van beide sporten vereist zowel mentale veerkracht als fysiek uithoudingsvermogen.

Het is geen verrassing dat verschillende atleten succes hebben geboekt met de overstap tussen deze twee sporten. Met name de Nieuw-Zeelandse Hamish Bond, tweevoudig Olympisch gouden medaillewinnaar in roeien, stapte met succes over op wielrennen en nam zelfs deel aan de Commonwealth Games van 2018. Beide disciplines belonen het vermogen van een atleet om gedurende langere periodes intense fysieke pijn te doorstaan, en Faulkners roei-achtergrond gaf haar de mentale voorsprong die ze nodig had om de afmattende aard van professioneel wielrennen te doorstaan.

"Ik genoot van het roeien, maar ik denk dat ik tegenwoordig meer van hardlopen geniet," deelde Faulkner in een openhartig moment tijdens haar interview. Hoewel ze niet meer competitief roeit, hebben haar fitheid en mentale discipline uit de sport haar geholpen om snel op te klimmen in de wielerwereld.

Faulkners Olympische succes was ongekend. Ze maakte een einde aan een 40-jarige droogte voor de VS door de wegwedstrijd voor vrouwen te winnen op de Olympische Spelen van Parijs 2024. Niet alleen de overwinning haalde de krantenkoppen, maar ook hoe ze omging met de druk van de Spelen. Faulkner was oorspronkelijk niet eens geselecteerd voor het team en haar last-minute selectie bleek een meesterzet.

Terugkijkend op de emotionele achtbaan van haar Olympische Spelen, merkte Faulkner op: "Het was een hele achtbaan van emoties, van niet geselecteerd worden voor het team tot het winnen van dubbel goud. "In een sport waar mentale vastberadenheid net zo belangrijk is als fysieke kracht, is Faulkners vermogen om zich te heroriënteren en te presteren op het grootste podium een bewijs van haar veerkracht.

Misschien nog indrukwekkender was haar prestatie in de ploegenachtervolging voor vrouwen. Faulkner, die pas een jaar voor de Olympische Spelen begon met baanwielrennen, maakte deel uit van een team van wereldklasse. "De ploegenachtervolging was een van de momenten van mijn leven met de hoogste druk, als ik ook maar iets fout deed bij de start, was de hele wedstrijd verloren." Met het gewicht van haar team op haar schouders, duwde Faulkner zich door de druk heen en hielp Team USA naar goud.

Deze prestaties laten ook zien hoe veelzijdig Faulkner is. Wielrennen op de weg en wielrennen op de baan vereisen verschillende vaardigheden, maar Faulkner beheerste beide in korte tijd. Goud winnen in twee totaal verschillende disciplines op dezelfde Olympische Spelen is een zeldzame prestatie en Faulkner is de eerste Amerikaanse vrouw in de geschiedenis die dit heeft gedaan.

Wat Faulkner onderscheidt van andere topatleten is niet alleen haar late start in het wielrennen, maar ook de carrière die ze achterliet. In een tijd waarin fietsen voor velen financieel onzeker blijft, is Faulkners beslissing om een lucratieve baan in durfkapitaal op te geven opmerkelijk. Terwijl atleten in high-profile sporten als voetbal of basketbal miljoenen kunnen verdienen, verdienen de meeste wielrenners een relatief bescheiden inkomen, vaak aangevuld met teamvergoedingen of kleine sponsordeals.

Er is een ongelooflijk zelfvertrouwen en passie voor nodig om een lucratief salaris achter te laten voor de onzekere wereld van het professionele wielrennen, waar alleen de allerbeste renners een comfortabel inkomen hebben. "Ik verliet een baan met zes cijfers om $7.000 per jaar te gaan verdienen", zei Faulkner in het interview, wijzend op de grimmige financiële realiteit van haar carrièreswitch.

Maar de allure van het najagen van een jeugddroom woog zwaarder dan de financiële risico's. "Op mijn 26e realiseerde ik me dat het leven kort is, als ik naar de Olympische Spelen wil, moet ik het nu doen." Veel atleten delen hetzelfde gevoel, maar slechts weinigen hebben de moed om door te zetten, vooral als er veel geld op het spel staat. Faulkners beslissing benadrukt de moeite die sommige atleten doen om hun dromen na te jagen.

Faulkners pad van durfkapitalist naar Olympisch kampioen is een van de meest ongebruikelijke carrièreswitches in de recente sportgeschiedenis. Hoewel andere atleten van carrière of sport zijn veranderd, zijn er maar weinig die dat zo succesvol hebben gedaan als Faulkner. Esther Vergeer, een Nederlandse rolstoeltennisster, maakte bijvoorbeeld de overstap van een veelbelovende basketbalcarrière naar een tennislegende en won vier gouden medailles op de Paralympics. Op dezelfde manier boekte Hamish Bond succes nadat hij was overgestapt van roeien naar wielrennen. Maar Faulkners overstap van een heel ander beroep naar een topsportcarrière is misschien nog wel opvallender.

Haar verhaal vindt weerklank omdat het de kracht van heruitvinden laat zien, de bereidheid om opnieuw te beginnen in het nastreven van een lang gekoesterde droom, zelfs als de kansen niet in iemands voordeel zijn. Faulkners achtergrond in computerwetenschappen en durfkapitaal is werelden ver verwijderd van het rigoureuze leven van een professionele wielrenner, maar haar aanpassingsvermogen en meedogenloze werkethiek stelden haar in staat om op beide gebieden uit te blinken.

Zelfs na zo'n geweldig seizoen in 2024 zijn Faulkners ambities niet minder ambitieus. Ze kijkt al vooruit naar toekomstige doelen, waaronder de Tour de France Femmes en de Olympische Spelen van 2028 in Los Angeles. "Ik wil nog zoveel bereiken als wielrenster. Ik zou graag een etappe winnen in de Tour de France en meedoen aan LA 2028," verklaarde Faulkner. Het winnen van een etappe in deTour de France Femmes, waar ze als hoogstgeplaatste Amerikaanse eindigde, staat bovenaan haar lijstje.

Terwijl ze vooruit kijkt naar de volgende fase van haar carrière, zal Faulkners verhaal zowel atleten als niet-atleten blijven inspireren en laten zien dat met de juiste instelling alles mogelijk is.