Tadej Pogacar is momenteel de beste renner van het peloton, maar zoals elke coureur heeft ook hij een oorsprongsverhaal in de sport en de WorldTour. Ploegmanager
Mauro Gianetti blikt terug op 2018 en 2019, de jaren waarin de Sloveen in gesprek ging met de ploeg, tekende en met een doorbraakseizoen in de WorldTour zijn echte potentieel liet zien.
“Onze sportief manager Matxin volgde Tadej al lang. Nadat hij in 2018 indrukwekkend de Tour de l’Avenir won, zonder ploegsteun, ontmoette ik hem voor het eerst persoonlijk op onze service course in Milaan,” vertelt Gianetti aan
Wielerflits. “Daar hebben we zijn eerste contract getekend. Je merkte meteen dat hij charisma had. Hij stond open voor alles en wilde ongelooflijk graag zo veel mogelijk leren. Hij was pas 19, maar wist precies wat hij wilde.”
De Sloveen gold toen al als een groot en bekend talent, maar UAE besefte nog niet dat het goud in handen had. Pogacar was niet de enige renner met wie de ploeg destijds sprak; er waren meerdere wereldtoppers bij de beloften in beeld. “Dat jaar spraken we ook met jongens als Brandon McNulty, Mikkel Bjerg, João Almeida en Marc Hirschi, ook allemaal van 1998. Tadej was veel volwassener. Veel rustiger, had niet veel woorden nodig.”
“Hij luisterde aandachtig en zag meteen het grotere plaatje. Hij vroeg wat hij moest doen om beter te worden. Hoe hij zaken moest aanpakken. Ja, ik wist meteen dat dit een bijzondere jongen was. Je voelde een bepaalde energie. Hij was ervan overtuigd dat hij kampioen kon worden, maar zonder arrogantie.”
Dat werk begon vervolgens uit te betalen, al was zijn basisvermogen meteen genoeg om zijn eerste profzege te pakken in de Volta ao Algarve, waar hij ook het eindklassement won. Hij won daarnaast de koninginnenrit en het klassement in de Tour of California, plus andere sterke resultaten. Die sprong kwam vooral door snel gewichtsverlies.
Overgewicht bij Pogacar
“Was je meteen overtuigd dat hij de potentie had om een van de besten te worden? In die periode had hij eigenlijk nog wat overgewicht. Hij woog zeker vier kilo meer dan nu (in 2025, red.),” onthult Gianetti. Hij weegt nu rond de 65 à 66 kilo, dus destijds vermoedelijk 69 à 70 kilo.
Maar UAE had daar al doorheen gekeken. “Op de lange beklimmingen klopte hij de beste klimmers van zijn leeftijd. We hadden natuurlijk verwachtingen, maar ik had toen niet durven dromen dat Tadej zou uitgroeien tot de renner die hij vandaag is. Niemand verwachtte dat. Toch was ik er zelfs toen al van overtuigd dat hij verder kon komen dan al die andere talenten.”
Het is een bijzondere mix: fysiek én mentaal precies toegesneden op de eisen van de topsport. Gianetti zag het direct: “Hij had iets speciaals. Ik voelde een soort energie. Het deed me denken aan mijn eerste ontmoeting met Roger Federer op de Olympische Spelen in Sydney. We kwamen allebei uit voor Zwitserland. Federer was 18 en stond 34e van de wereld. Toen ik met hem sprak, merkte je aan alles dat hij iets bijzonders had. Ik was toen al overtuigd dat hij nummer 1 kon worden. Datzelfde gevoel had ik bij Tadej. Ik had het idee dat hij ook iets uitzonderlijks had.”
En bij zijn Vuelta-debuut in 2019, zegt hij, had hij die ronde zelfs kunnen winnen. Pogacar pakte zijn eerste ritzege in Andorra op rit 9, daarna op Los Machucos en tenslotte op de Plataforma de Gredos. Dat was de eerste keer dat hij een ongelooflijke solo neerzette: aanval op circa 40 kilometer van de finish en 1:30 minuut pakken op de naaste concurrenten. Het was een stevige opgave, maar hij stelt dat als Movistar die dag niet had gereden om het gat te controleren (voor Alejandro Valverde en Nairo Quintana, toen tweede en derde), hij de rode trui van Primoz Roglic had kunnen overnemen.
“Dat kwam omdat Movistar op een bepaald moment vol doortrok; anders had Tadej die Vuelta gewonnen in plaats van Primož Roglic. Maar goed, dat is koers. In dat eerste jaar met ons begon hij in de Tour Down Under, waar hij dertiende werd. Dat is de enige etappekoers bij de profs waarin hij niet in de top tien eindigde, omdat onze ploegleider een tactische fout maakte.”
“Daarna won hij de Tour of the Algarve en de Tour of California, maar die Vuelta was echt het hoogtepunt. Hij had een slechte dag in die ronde, maar je zag hem naar het einde toe weer sterker worden. Dat was inderdaad de dag dat ik de bevestiging kreeg dat Tadej écht bijzonder is.” De rest is geschiedenis…
Tadej Pogacar won de slotbergrit van de Vuelta a España 2019. @NLBeeld