Uitslag 2025 EK Wielrennen Wegrace Heren | Tadej Pogacar opnieuw oppermachtig! 75km solo. Remco Evenepoel weer 2e

Weer een kampioenschap, weer pure wielerkunst van Tadej Pogačar. De Sloveense alleskunner voegde op dominante wijze de Europese titel toe aan zijn almaar groeiende erelijst, amper weken na zijn wereldtitel in Kigali. In Drôme-Ardèche reed hij zijn rivalen Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard letterlijk uit het wiel, met een verwoestende aanval op 75 kilometer van de streep – een solo die eens te meer zijn klasse en lef illustreerde.

Het Europese kampioenschap begon met vuurwerk. Op het zware parcours met meerdere beklimmingen van de Côte de Saint-Romain-de-Lerps (7 km aan 7,2%) vormde zich al vroeg een vlucht met onder anderen Mathijs Paaschens, Daan Hoole en Mathias Vacek. Daarachter hield Slovenië het peloton onder controle, klaar om het ritme te bepalen in dienst van hun superster.

Toen Jonas Vingegaard op de tweede klim implodeerde en zijn Europese ambities in rook opgingen, lag de weg open voor een duel tussen Pogačar en Evenepoel. De Belg testte de benen en probeerde het tempo te breken, maar het was Pogačar die het moment rook. Onder aan de derde beklimming van Saint-Romain-de-Lerps zette hij aan – geen demarrage, maar een mokerslag. Evenepoel probeerde mee te springen, maar kon het tempo niet vasthouden en moest lossen.

Vanaf dat moment was de race beslist. Pogačar vloog solo over het ruwe Franse asfalt, gestaag zijn voorsprong uitbouwend op de achtervolgende groep met Evenepoel, Ayuso, Seixas en Scaroni. Evenepoel vocht dapper om het gat te dichten, maar de Sloveen reed met een chirurgische precisie – krachtig bergop, gecontroleerd in de afdalingen.

Terwijl de regen met vlagen over de wegen trok, liep het verschil op tot ruim een minuut. De strijd om brons bleef spannend tot het einde: de jonge Fransman Paul Seixas, amper 19 jaar oud, vocht zich in de slotfase naar voren en hield Christian Scaroni nipt af na een prangende sprint.

Maar vooraan was er geen twijfel. Pogačar soleerde naar goud met de onvermijdelijkheid van een natuurkracht. Evenepoel, opnieuw tweede, kon alleen hoofdschuddend glimlachen bij de finish. Nog een titel voor de Sloveen, nog een hoofdstuk in een carrière die al mythische proporties aanneemt.