Pedal Punditry #9 | Zijn Joao Almeida en Adam Yates outsiders om de Tour de France 2024 te winnen?

Nog slechts negen dagen te gaan tot de start van de Tour de France, en het belooft een bijzonder spannende editie te worden. Dit jaar hebben de grote favorieten voor de gele trui geen van allen een traditionele voorbereiding gevolgd. Daardoor ligt het veld open voor een verrassende winnaar, met namen als Joao Almeida en Adam Yates die als potentiële kanshebbers opduiken, zoals te lezen is in deze rubriek van onze collega Rúben Silva van CyclingUpToDate.

Dit is een onderwerp dat mijn interesse vaak wekt. Hoewel het een lang verhaal is, is het zeker de moeite waard om in detail te verkennen. Vanuit mijn perspectief is Tadej Pogacar momenteel de grootste favoriet om de Tour te winnen. Hij traint op dit moment op hoogte in Isola 2000 en zijn ploeggenoten van UAE Team Emirates hebben enkele etappes van de Tour verkend, met speciale aandacht voor de beslissende laatste ritten.

Hij komt naar de Tour de France met indrukwekkende resultaten op zak: hij won de meeste wedstrijden waarin hij dit seizoen startte, waaronder de Giro d'Italia. Deze ontspannen en succesvolle koers, waarin hij met bijna 10 minuten voorsprong de eindzege pakte, heeft hem waarschijnlijk niet uitgeput. Hij wordt beschouwd als serieuze kanshebber om de Giro-Tour dubbel te winnen, als eerste sinds Alberto Contador en Chris Froome. In de bloei van zijn carrière, met veel zelfvertrouwen en een uitstekend herstelvermogen, lijkt hij er klaar voor om historie te schrijven. Een cruciaal punt in deze koers is echter de minder ideale voorbereiding van zijn belangrijkste rivaal, Jonas Vingegaard.

Vingegaard was betrokken bij een zware valpartij in de Ronde van Baskenland eerder dit jaar, waarbij hij zijn sleutelbeen, meerdere ribben brak en zelfs een doorboorde long opliep. Dit zijn ernstige verwondingen die zijn deelname aan de Tour serieus in gevaar brachten. Als tweevoudig titelverdediger, die Pogacar in de afgelopen twee edities van de Tour wist te verslaan, was het lang onzeker of hij zou kunnen deelnemen. Vorig jaar had Pogacar vijf weken effectieve training op de weg voor de Tour, waardoor hij in uitstekende vorm aan de start kwam, maar uiteindelijk bleek hij op een cruciale dag in de laatste week net niet sterk genoeg.

Vingegaard heeft dit jaar twee weken meer kunnen trainen (rekening houdend met de vroegere start van de Tour), maar hij heeft een langere periode niet gefietst. Terwijl Pogacar vorig jaar met een polsbreuk nog kon trainen, bracht de Deen een maand zonder fiets door en lag hij bijna twee weken in het ziekenhuis in Baskenland. Hierdoor heeft Vingegaard geen enkele wedstrijd gereden voorafgaand aan de Tour, in tegenstelling tot Pogacar, die vorig jaar nog deelnam aan de nationale kampioenschappen.

Vingegaard reisde eind mei naar Tignes voor een drie weken durende hoogtestage. Aanvankelijk trainde hij samen met Wout van Aert en Christophe Laporte, later sloten ook Sepp Kuss en Matteo Jorgenson zich aan. Team Visma | Lease a Bike heeft dit seizoen echter veel tegenslagen gekend: bijna alle kopmannen, behalve Jorgenson, werden getroffen door valpartijen of ziekte op cruciale momenten.

Zo miste Van Aert belangrijke wedstrijden zoals de kasseienklassiekers en de Giro d'Italia, terwijl Laporte niet aan de start kon verschijnen bij Milano-Sanremo en de Ronde van Vlaanderen. Voor de Tour de France moet het team nu schakelen naar plan B. Dylan van Baarle en Steven Kruijswijk, die uitvielen in de Dauphiné, zullen worden vervangen door Jan Tratnik en Wilco Kelderman. Hoewel dit uitstekende renners zijn, betekent het een aanzienlijke wijziging in de strategie voor een team dat bekendstaat om zijn zorgvuldige voorbereiding op de Tour.

Bovendien was de deelname van Van Aert aanvankelijk niet gepland tot een paar maanden geleden, en zowel de aanwezigheid van de Belg als Vingegaard bij de Tour is op dit moment nog onzeker, ondanks de signalen die erop wijzen dat ze naar Florence zullen afreizen.

Het is duidelijk dat Visma niet met de ideale voorbereiding aan de Tour de France begint. Dit betekent echter niet dat ze geen concurrent zullen zijn voor UAE Team Emirates. Maar terwijl UAE zich volledig heeft toegewijd aan deze Tour, zal Visma op elk vlak perfect moeten presteren om hen te evenaren. UAE heeft hun plannen voor de Grote Rondes al vroeg in het jaar vastgesteld en heeft sindsdien geen wijzigingen hoeven aanbrengen voor de Tour.

UAE Team Emirates komt met een indrukwekkende selectie aan de start. Ze beschikken over ervaren en sterke klassiekerrenners zoals Tim Wellens en Nils Politt, die steun bieden in de vlakke en gravel etappes. In de bergen hebben ze toegewijde knechten zoals Marc Soler en Pavel Sivakov, die niet alleen kunnen ondersteunen maar ook veel aanvallende en ontsnappingservaring meebrengen. Bovendien hebben ze niet minder dan vier potentiële leiders die Visma en andere teams in elke bergetappe onder druk kunnen zetten.

Een van deze leiders is Juan Ayuso, een jonge Spanjaard van slechts 21 jaar oud. Hij heeft al twee keer in de top vijf van het algemeen klassement van de Vuelta a España gereden, waarbij hij vorig jaar derde werd als de beste renner die niet voor Visma uitkwam. Dit jaar eindigde hij als tweede achter Vingegaard in Tirreno-Adriatico en won hij de Ronde van Baskenland. Hoewel hij door een val in de Dauphiné misschien niet in zijn beste vorm verkeert, blijft hij een gevaarlijke outsider. Ayuso is een ambitieuze renner die nooit heeft aangegeven dat hij de Tour als tweede optie ziet. Het vertrouwen in hem is groot en de ploeg zal waarschijnlijk agressief koersen, wat zijn kansen alleen maar vergroot.

Natuurlijk hebben we Tadej Pogacar, van wie we kunnen verwachten dat hij zoals altijd aanvallend zal koersen. Ik vermoed dat hij vanaf het begin van de wedstrijd agressief zal zijn, vooral omdat zijn team weet dat Jonas Vingegaard mogelijk wat tijd nodig heeft om zijn topniveau te bereiken. De tactiek voor UAE Team Emirates lijkt duidelijk: ze hebben de renners en moeten vanaf het begin van de Tour alles inzetten tegen Visma. In het hooggebergte en op grotere hoogtes kan Vingegaard misschien zijn beste vorm terugvinden en de overhand krijgen, maar als hij moet opboksen tegen de gecombineerde aanvallen van Ayuso, Pogacar, Yates en Almeida, zal het niet zo eenvoudig zijn om tijd te winnen op Pogacar zoals hij dat deed in 2022 en 2023 op een enkele dag. Consistentie is Vingegaard's sterke punt, maar als Pogacar ook consistent blijft, wordt het een zware opgave om tijd te winnen - zeker na een sleutelbeenbreuk kan Vingegaard niet opnieuw rekenen op een verbluffende tijdritprestatie zoals vorig jaar.

Pogacar heeft al een Grote Ronde op zijn naam staan, en zoals we vorig jaar in de Vuelta hebben gezien, kan een team met overweldigende aantallen beslissen wie de wedstrijd wint. Met alle respect voor de geweldige klimmers zoals Carlos Rodriguez, Primoz Roglic, Remco Evenepoel en anderen, maar eerlijk is eerlijk, Pogacar en Vingegaard zijn een klasse apart als het op de bergen aankomt. Achter hen staan Yates en Almeida, die in de Dauphiné indrukwekkend presteerden. Het argument dat "de Tour-kandidaten in de Dauphiné waren" houdt misschien niet volledig stand, want betrouwbare bronnen schatten de klimprestaties van Yates en Almeida in Zwitserland in als van absoluut wereldklasse niveau.

Yates en Almeida toonden in de Ronde van Zwitserland een vergelijkbare kracht en consistentie als Pogacar in de Giro d'Italia. Natuurlijk kun je stellen dat Mattias Skjelmose en Egan Bernal niet de zware concurrenten zijn die ze in de Tour zullen tegenkomen, maar hun klimprestaties waren gedurende vijf opeenvolgende dagen buitengewoon sterk. Op elke van die vijf dagen waren Yates en Almeida duidelijk de twee sterkste klimmers, zonder uitzondering. Dit consistente niveau is simpelweg indrukwekkend en heeft geen verdere uitleg nodig. Yates won twee etappes (en had er drie kunnen winnen als Torstein Traeen niet de kopgroep had verslagen in etappe 4) en het algemeen klassement, terwijl Almeida ook twee etappes op zijn naam schreef. De eerste etappe waar hij voor Yates werkte, en de tweede was de afsluitende bergtijdrit.

In de Dauphiné werd Juan Ayuso als enige kopman ingezet, maar hij verliet de wedstrijd zonder noemenswaardige resultaten te behalen. Daarentegen waren Yates en Almeida veruit beter dan hun concurrenten in Zwitserland. In de weeklange wedstrijd won Yates het klassement met 22 seconden voorsprong op Almeida. Mattias Skjelmose, die als derde eindigde, had een achterstand van maar liefst 3 minuten en 2 seconden. Hoewel ik meestal twijfel of de Ronde van Zwitserland de beste voorbereiding op de Tour is, kan ik niet ontkennen dat de prestaties van UAE Team Emirates indrukwekkend waren. Ze wisten duidelijk wat ze deden, en hun dominantie in Zwitserland heeft dat alleen maar bevestigd.

UAE Team Emirates gaat de Tour de France in met een sterke selectie van acht renners die genoeg opties hebben om Team Visma op elke bergdag onder druk te zetten. Zoals we vorig jaar hebben gezien, kunnen zelfs heuvelachtige etappes en steile starts dienen als lanceerplatforms voor aanvallen. Tadej Pogacar probeerde meerdere keren mee te gaan in een ontsnapping tijdens zulke dagen, waardoor de koers direct vanaf het begin ontplofte op momenten die anders rustig zouden zijn geweest. Hij kan dit trucje opnieuw toepassen, en als UAE niet genoeg schade aanricht in de eerste paar dagen, verwacht ik dat dit hun tactiek zal zijn. Pogacar, die veel vrienden en bondgenoten in het peloton heeft, kan allianties sluiten zoals Alberto Contador dat in het verleden deed om Grote Rondes te winnen. Maar UAE heeft genoeg sterke renners om niet alleen op hulp van andere teams te hoeven rekenen. Hun mix van klassiekspecialisten, topklimmers en meerdere kopmannen vormt een dodelijke combinatie als deze goed wordt benut.

Een cruciaal aspect kan de strategie van anticipatie zijn. Adam Yates won vorig jaar de eerste etappe en pakte de gele trui, die het team enkele dagen later verloor aan Jai Hindley. Maar in een dergelijke situatie zou Pogacar zijn ploeggenoot niet aanvallen. Dit jaar, waarin Pogacar al een Grote Ronde heeft gereden en zijn drie teamgenoten bewezen specialisten zijn in Grote Rondes, zou UAE een van hun renners de gele trui kunnen laten dragen zonder dat ze door hun eigen teamgenoten worden aangevallen. In plaats daarvan zouden ze elke aanval kunnen neutraliseren of zelfs het tempo kunnen bepalen om de gele trui te beschermen. Vorig jaar tijdens de Vuelta was Team Visma in een vergelijkbare positie, wat hen in staat stelde om het spel met de concurrentie te spelen en hun strategie effectief uit te voeren.

Pogacar is het type renner dat er niet voor zou terugdeinzen om zijn inspanningen te matigen omwille van een teamgenoot. Hij heeft al twee Tours gewonnen en dit seizoen al een Grote Ronde veroverd. Het zou dus niet verrassend zijn als hij genoegen neemt met een tweede plaats achter een ploeggenoot zoals Yates of Almeida, die hem in het verleden naar grote overwinningen hebben ondersteund. Pogacar, de meest populaire renner in het peloton, zou zo'n scenario waarschijnlijk omarmen. Daarom zou er binnen UAE Team Emirates een intrigerende strijd om de gele trui kunnen ontstaan, waarbij degene die de trui als eerste pakt, de 'gelukkige' leider zou kunnen zijn. Dit doet denken aan de ontsnapping en onverwachte zege van Sepp Kuss in de Vuelta vorig jaar, wat een duidelijk beeld geeft van hoe zo'n scenario zich zou kunnen ontvouwen.

Hoewel Pogacar een fenomenale klimmer is, zijn Yates en Almeida dat ook. Op hun beste niveau zouden ze de aanvallen van vrijwel elke renner kunnen weerstaan, behalve misschien van Vingegaard... Maar op dit moment is de Deen een onzekere factor, waardoor het moeilijk is om in te schatten wat we van hem kunnen verwachten.

Het belooft een interessante Tour te worden. Ik zie de overwinning niet naar een team buiten UAE en Visma gaan, simpelweg door het hoge niveau van hun renners. Maar ik denk wel dat Yates en Almeida een serieuze kans hebben om de Tour te winnen. Beide renners eindigden vorig jaar op het podium en wonnen etappes in de Grote Rondes waarop ze zich concentreerden. Yates, die vorig jaar derde werd in de Tour, lijkt weer op hetzelfde hoge niveau te zitten. En Almeida, die nog nooit zo sterk heeft geklommen buiten de Grote Rondes als hij recent deed in de Ronde van Zwitserland, is een serieuze kandidaat om te schitteren.