Op woensdag 23 april wordt in België de tweede van drie Ardennenklassiekers verreden: de
Waalse Pijl. Een koers die jaar na jaar draait om die ene, onverbiddelijke klim: de Mur de Huy. Zelden leidt een vroege aanval tot winst, want in deze klassieker wordt er vooral gerekend, gewacht en gemikt op het moment suprême.
Het parcours van 205 kilometer en 3100 hoogtemeters is geen bergachtig slagveld, maar wel een uitputtingsslag over eindeloos glooiend terrein. Het zijn de klassieke Ardense wegen: korte klimmetjes, kronkelende afdalingen en constante koersspanning. Door de terugkeer van de Côte de Cherave is het parcours zwaarder dan vorig jaar, met meer klimwerk én iets meer ruimte voor anticipatie.
Chey - Mur de Huy, 205 kilometer
Toch zal de strijd om de zege – zoals elk jaar – pas ontbranden in de absolute finale. Want dit is een koers die zich ontwikkelt in de schaduw van de Mur. Het peloton werkt drie ronden van 37 kilometer af op een afsluitend circuit rond Huy, waar telkens dezelfde sleutelsecties terugkeren.
Elke ronde bevat de Côte d’Ereffe (2,2 km aan 5,4%), gevolgd door een serie glooiende stroken die als voorbode dienen van wat komen gaat. Met nog 5,5 kilometer tot de streep duikt nogmaals een korte Ereffe-variant op (1,3 km aan 7%), waarna de aanloop naar de Mur begint: snel, nerveus, en vaak chaotisch.
De Mur de Huy is berucht en beroemd: 1,2 kilometer aan 10,3% gemiddeld, met uitschieters boven de 20%. De klim wordt steeds steiler naarmate je dichter bij de top komt – een ware anaerobe beproeving waarin timing en explosiviteit het verschil maken.
Wie hier wil winnen, moet perfect doseren. Te vroeg gaan betekent instorten in de slotmeters; te lang wachten, en je komt simpelweg te laat. De strijd om positie bij het indraaien van de Mur is ieder jaar intens – vaak bijna gevaarlijk – want iedereen weet: wie vanachter moet komen, is kansloos.
Een langeafstandsaanval op de klim zelf wordt zelden beloond. Het is wachten tot het steilste deel, meestal de laatste 300 meter, waar de besten der aarde elkaar diep in de ogen kijken. Alleen de allersterksten overleven daar met zicht op winst.
De Waalse Pijl is geen wedstrijd van chaos of verrassingen – het is een gevecht in slow motion, een oplopende spanning die ontploft op de Mur. Puncheurs zoals Julian Alaphilippe, Tom Pidcock of
Tadej Pogacar zijn hier in hun element. Alles draait om het juiste moment, de juiste versnelling… en het juiste verzet.