OPINIE | Waarom je Primoz Roglic niet kunt afschrijven in de Tour de France van 2025

Nog niet zo heel lang geleden leek Primozz Roglic geboren om de Tour de France te winnen. In 2020 droeg hij bijna twee weken het geel, tot een jonge Tadej Pogacar in de afsluitende tijdrit op La Planche des Belles Filles met een mokerslag zijn droom aan flarden reed. Het was een nederlaag die rauw en wreed aanvoelde – een sportief drama dat diep in het geheugen gegrift staat. Maar het betekende allerminst het einde van Roglič’ ambities.

Toch, vijf jaar later, lijkt dat moment voor velen inmiddels een laatste flits in een verder vervagend palmares. Roglic is 35. En buiten zijn eigen ploeg geloven nog maar weinigen dat hij in staat is om in 2025 werkelijk mee te doen voor het geel in Parijs. Pogacar rijdt in een andere versnelling, Jonas Vingegaard heeft zich ontwikkeld tot zijn enige echte rivaal. Voeg daar de explosieve opmars van Remco Evenepoel en de gestage groei van mannen als João Almeida en de herboren Giro-winnaar Simon Yates aan toe, en plotseling zakt Roglic weg in de pikorde van het algemeen klassement. Althans, in de publieke perceptie.

Maar wie Roglič nu al afschrijft, doet zijn verleden tekort — en vergeet vooral het unieke karakter van een Grote Ronde. Hij mag dan geen topfavoriet meer zijn, de geschiedenis leert dat je Primož Roglič nooit zomaar mag afschrijven.

Zijn voorbereiding op deze Tour is verre van ideaal verlopen. De Giro d’Italia eindigde voor Roglič in mineur, na een val in rit 16. Daarvoor had hij al tijd verloren in een koers die opnieuw ontsierd werd door pech en ongemakken. In de openingsweek toonde hij nog tekenen van competitieve vorm — slechts één seconde achter tijdritspecialist Joshua Tarling in etappe 2 — maar dat niveau bleek niet houdbaar. De eindbalans? Geen ritzege, geen klassementsplek, geen voldoening.

En toch: geen breuken, geen zware blessures. En een paar extra weken om te herstellen en te finetunen richting de Tour. Dat is meer dan veel van zijn rivalen kunnen zeggen.

Er is een statistiek die maar niet wil verdwijnen: Roglic reed vijf keer twee Grote Rondes in één seizoen. Slechts één keer — in 2022 — wist hij er geen te winnen. In alle andere gevallen volgde op een teleurstelling in de ene ronde, triomf in de volgende.

En nu? In 2025 verliet hij de Giro. De logica van zijn carrière suggereert: er staat iets te gebeuren.

Bij Roglic hoort onvermijdelijk het woord ‘valpartij’. Hij is meerdere keren tegen de grond gegaan op cruciale momenten: in de Tour van 2021, de Vuelta van 2022, en recent nog in de Giro. Maar opvallender dan het vallen, is zijn vermogen om telkens weer op te staan. Geen renner in het huidige peloton keert zo vaak en zo succesvol terug van tegenslag als hij.

Zijn crash in de Giro was frustrerend, ja — maar niet fataal. Enkele dagen later zat hij alweer op de fiets. Misschien gaf die gedwongen rust hem precies wat hij nodig had om fris en scherp aan de start van de Tour te verschijnen.

Laten we eerlijk zijn: de kans dat hij de Tour de France van 2025 wint, is klein. Maar er is een wereld van verschil tussen niet winnen en niet meedoen. Als Pogacar en Vingegaard elkaar opnieuw tot het uiterste drijven, ligt de koers open voor een slimme, taaie renner als Roglič. Als Evenepoel nog steeds geen drie constante weken kan leveren, kan hij toeslaan. En als chaos, valpartijen en vermoeidheid toeslaan — zoals zo vaak gebeurt — wie weet wie er dan nog overeind blijft?

Roglic verliet Jumbo-Visma niet om in de luwte te verdwijnen. Zijn overstap naar Red Bull - BORA - Hansgrohe was een keuze voor leiderschap, vrijheid en één laatste, ultieme kans op Tour-glorie. Die droom leeft nog altijd.

Het is geen renner die zomaar wedstrijden rijdt. Hij traint met precisie, hij plant zijn seizoen minutieus en hij weet exact wat er nodig is om in een derde week toe te slaan. Zijn Vuelta-zege van vorig jaar was daar opnieuw het bewijs van.

De Giro van dit voorjaar was een misstap. Maar de Tour van juli? Die is al jaren zijn doel.

En misschien, heel misschien, krijgt hij nog één kans. Nog één keer alles of niets. Nog één keer de verrassing.

Nee, hij is waarschijnlijk niet de winnaar van de Tour de France 2025. Maar schrijf hem zeker niet af..