OPINIE | Remco Evenepoel is sterker teruggekomen van zijn blessures dan Jonas Vingegaard

Op 4 april 2024 dreigde een afschuwelijke valpartij in de Ronde van Baskenland het wielerseizoen te verwoesten. Zowel Jonas Vingegaard als Remco Evenepoel liepen blessures op die hun seizoen in gevaar brachten. Toch zijn beide renners teruggekomen en hebben ze een sterke zomer achter de rug. De vraag is nu: welke renner is het beste hersteld van zijn valpartij?

Dit is een interessante vraag wanneer je rekening houdt met verschillende factoren, zoals de ernst van hun blessures, de snelheid van hun herstel, en hun prestaties en resultaten na hun comeback in het peloton. Bron: CyclingUpToDate.

Met nog 35 kilometer te gaan in etappe 4 van de Ronde van Baskenland nam het peloton een bocht naar rechts, waarbij meerdere renners onderuitgingen en over het wegdek in de omliggende bossen gleden.

Minstens tien renners werden getroffen door de valpartij, waaronder Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel. Ook Primoz Roglic en Jay Vine raakten betrokken. Hoewel Evenepoel in staat was op te staan, hield hij voorzichtig zijn rechterarm vast. Vingegaard daarentegen lag roerloos op de weg en werd behandeld door het medische team.

De 27-jarige Vingegaard bleek meerdere ribben en zijn sleutelbeen te hebben gebroken, en ook een long was doorboord. Evenepoel had minder ernstige verwondingen, maar hij brak zijn sleutelbeen en schouderblad en reed niet meer tot het Critérium du Dauphiné in juni.

Slechts vier maanden later stonden beide renners naast Tadej Pogacar op het podium van de Tour de France en wonnen ze allebei een etappe. Maar wie maakte meer indruk?

Laten we even terugspoelen naar de eerste koersen van het seizoen 2024, voordat de horrorcrash in Baskenland plaatsvond. In maart leek het erop dat Team Visma | Lease a Bike op koers lag om het succes van 2023 te herhalen.

Vingegaard leverde een indrukwekkende prestatie af en won Tirreno-Adriatico met twee knappe overwinningen in de bergetappes. Terwijl de Deen de beroemde drietand trofee in ontvangst nam, versloeg zijn Amerikaanse ploeggenoot Matteo Jorgenson Remco Evenepoel verrassend genoeg in Parijs-Nice. Het was de eerste wedstrijd van de Belg in Frankrijk, en Evenepoel slaagde er niet in om de eindzege te pakken. Dit leidde tot discussie onder wielerexperts over zijn status als een echte klassementsrenner.

Vingegaards optredens in Tirreno-Adriatico en O Gran Camiño toonden aan dat hij op zijn best was en klaar om zijn gele trui in de zomer te verdedigen. Dit brengt me bij de eerste reden waarom de comeback van Evenepoel indrukwekkender was. De Belg had voorafgaand aan zijn val geen indrukwekkende vorm laten zien, wat betekende dat velen hem niet als een echte bedreiging zagen voorafgaand aan de start van de Tour de France.

De Vuelta van 2023 was een van de weinige keren dat Evenepoel en Vingegaard elkaar troffen voorafgaand aan het seizoen 2024. Etappe 13 in de Pyreneeën kon niet verschillend verlopen voor de twee toprenners. Evenepoel zakte vroeg op de dag in en werd door het peloton gelost, waardoor hij bijna een half uur na de winnaar over de finish kwam. En wie was die winnaar? Jonas Vingegaard. De Deen stormde naar de overwinning op de Tourmalet en verpulverde daarmee de hoop van Evenepoel om zijn Vuelta-titel te verdedigen.

Het was deze prestatie in de Pyreneeën die velen deed twijfelen aan de geloofwaardigheid van de Belg in het hooggebergte, vooral in vergelijking met Vingegaard en Pogacar.

In etappe 19 van de Tour de France wist Evenepoel voor het eerst in zijn carrière Vingegaard onder druk te zetten tijdens een bergrit. Met Pogacar op 1:42 vocht Evenepoel om Vingegaard van zijn wiel te schudden op de klim naar Isola 2000, en de Deen leek op het punt van breken te staan. Hoewel Vingegaard erin slaagde om vol te houden, moest hij na de koers toegeven dat hij het zwaar had gehad.

Ondanks dat Evenepoel op dat moment al comfortabel op de derde plaats in het algemeen klassement stond en een ritzege op zak had, was deze dag misschien wel het moment waarop hij zijn potentieel als toekomstig Tour de France-kampioen bevestigde. De 24-jarige Belg zette Vingegaard onder druk en liet zien dat hij het uithoudingsvermogen en de kracht had om niet alleen te overleven, maar ook om aan te vallen in het hooggebergte. Wat een ommekeer, minder dan een jaar na zijn teleurstelling in de Vuelta en slechts drie maanden na zijn blessure.

Na drie uitputtende weken kwam er een einde aan Jonas Vingegaards zomer in Frankrijk. Voor Evenepoel was zijn Franse missie echter nog maar net begonnen. Minder dan een week na zijn podiumplaats in Nice versloeg Evenepoel de Italiaan Filippo Ganna en zijn Belgische landgenoot Wout van Aert om het tijdritgoud op de Olympische Spelen te bemachtigen. Ondanks de verraderlijk gladde omstandigheden, wist Evenepoel zijn wereldtitels aan te vullen met een Olympische gouden medaille.

Een week later schreef Evenepoel geschiedenis door als eerste man ooit zowel de Olympische tijdrit als de wegwedstrijd op dezelfde Spelen te winnen. Er werd verwacht dat de 274 kilometer lange rit een strijd zou worden tussen de renners van de klassiekers, waarbij velen hun geld op Mathieu van der Poel hadden gezet voor de overwinning. Maar toen Evenepoel solo ging met nog 15 kilometer te gaan, kon zelfs een lekke band hem niet weerhouden van een iconische dubbele gouden overwinning.

Hoewel de twee opeenvolgende Tour de France-overwinningen van Vingegaard indrukwekkend zijn, moet hij zich nog steeds buiten de Franse bergen bewijzen. Amper vier maanden na zijn valpartij in Baskenland heeft Evenepoel aangetoond dat hij een waardige kanshebber is voor het algemeen klassement, de beste tijdrijder ter wereld en een van de beste klassementsrenners. Wat een indrukwekkende erelijst!

Maar rechtvaardigt dit alles de bewering dat de comeback van Evenepoel indrukwekkender was dan die van Vingegaard? Naar mijn mening wel. De Belg heeft niet alleen uitgeblonken op gebieden waarvan we al wisten dat hij er briljant in was, maar hij heeft zichzelf ook bewezen op terreinen waar velen eerder aan hem twijfelden. Hij was deze zomer erg kalm wat laat zien dat hij volwassen wordt en zijn rauwe wielertalent volledig tot uiting brengt.

Hoewel de comeback van Vingegaard na zijn blessures indrukwekkend was, vooral met zijn overwinning op Pogacar in etappe 11, wisten we allemaal al dat hij een sensationele klimmer was. Bovendien was de Deen duidelijk in topvorm vóór zijn valpartij en was hij waarschijnlijk in staat om sneller dan verwacht terug te keren naar dat niveau. Aan de andere kant was Remco Evenepoel niet op zijn best vóór zijn blessures, wat zijn prestaties deze Franse zomer nog indrukwekkender maakt.