“Mijn enkel raakte voor de start ontstoken, dus ik was echt ziek” — Pauline Ferrad-Prévot blikt terug op zege in Parijs-Roubaix en wil tweede Tourzege

Na een onderbreking van zes jaar heeft Pauline Ferrand-Prévot een van de meest succesvolle comebacks op de weg ooit gemaakt, met zeges in Paris-Roubaix Femmes, het eindklassement van de Tour de France Femmes en twee ritten, waarmee ze haar eerste volledige seizoen terug op de weg afsloot aan de absolute top van het vrouwenwielrennen.

Haar buitengewone jaar ging echter ook gepaard met fysieke tegenslag. Een deel van de winter herstelde ze van een operatie om een enkelinfectie te verwijderen die ze sinds Strade Bianche met zich meedroeg, een handicap die haar er niet van weerhield om uiterst sterk te presteren.

Na haar seizoensafsluiting in Rwanda en een welverdiende rustperiode, is ze alweer vol in voorbereiding op het nieuwe jaar. Tussen de trainingen door nam de Franse ster tijd voor een interview met Rouleur.

Ferrand-Prévot sprak openlijk over haar verhouding tot druk, die ze eerder omarmt dan vreest. Terugblikkend op haar olympische mountainbikezege zei ze: “Het was zo cool om die druk te voelen. Ik hou ervan. Gewoon in je bubbel zitten, weten dat iedereen op je wacht en dat jij het die dag moet waarmaken.”

Ze gaf toe dat ze zich na de Spelen afvroeg of ze dat uitzonderlijke gevoel van wereldwijde verwachting ooit nog zou ervaren. Maar de slotrit van de Tour de France Femmes, waarin ze haar gele trui veiligstelde, bracht dat gevoel terug. “Na de Spelen zei ik tegen mezelf: ‘Misschien maak je dit nooit meer mee’, dat gevoel dat iedereen wacht tot jij wint. Maar die laatste etappe van de Tour de France was de mooiste voor mij, omdat ik dat gevoel opnieuw had.”

Met het geel op zak dit seizoen wil Ferrand-Prévot haar ambities verbreden naar de klassiekers, want ze won “alleen” Paris-Roubaix in 2025. “Ik wil aan het begin van het seizoen ook proberen Vlaanderen en Luik te winnen,” onthulde ze.

Ook wil ze in 2026 naar twee pieken toewerken: vroeg in het voorjaar en opnieuw in juli. “Dit jaar, terug op de weg, ging het behoorlijk op en neer. Ik was goed in de Tour, maar ik wil volgend jaar ook aan het begin van het seizoen presteren en dan weer in de Tour de France. Dat is voor mij ook een uitdaging: twee pieken in het seizoen, en dat idee spreekt me erg aan.”

Wielrennen staat bekend als een strikte sport waarbij alles tot in de puntjes wordt voorbereid. Toch is dat deel van het vak – ondanks alle offers en talloze trainingsuren die nodig zijn om topvorm te halen – precies wat Ferrand-Prévot aanspreekt.

“Het is ook wat ik het leukst vind: de voorbereiding, alle weken ervoor. Je traint je gek. Ik hou echt van die levensstijl: ik ga om acht, half negen naar bed, ik sta om vijf uur op, ik doe mijn yoga en ga trainen. Ik ben super gefocust. Op dat moment is het keihard, want je ziet je familie weinig of geniet niet van een drankje of een goede maaltijd, maar als je uiteindelijk de Tour wint, zeg je: ‘Oké, dit was het best mogelijke resultaat’ en wat je ervoor hebt gedaan, vergeet je.”

Het parcours van de Tour de France Femmes 2026, eind oktober onthuld, bevat een klimtijdrit en een etappe over de Mont Ventoux voor een finale in Nice, niet ver van Ferrand-Prévots thuisbasis en trainingswegen.

Ze erkende dat de tijdrit een struikelblok is, omdat dat niet haar sterkste terrein is. “Ik denk: het is een tijdrit, maar een klimtijdrit, dus zo erg is het niet. Maar ik moet weer op de tijdritfiets, en dat is echt een nieuwe uitdaging voor mij en daar hou ik van.”

De koninginnenrit spreekt tot de verbeelding, terwijl het slotweekend bijna persoonlijk aanvoelt. “We hebben de Mont Ventoux, en ik hou van die klim en ik ken hem vrij goed. En de finish is in Nice, ik woon er heel dichtbij, het gaat over mijn trainingswegen. De laatste etappe wordt geweldig, want dit is precies wat ik in training doe, dus ik kijk er nu al enorm naar uit.”

Toch blijft ze nuchter. “Het wordt een andere aanpak. We moeten er ook als ploeg aan werken. En het is niet zo dat ik omdat ik vorig jaar won, volgend jaar weer moet winnen. Dat zeg ik tegen mezelf. Ik hou ook van die druk. Ik word daar niet zwakker van, ik denk dat ik die druk juist als steun moet gebruiken, en uiteindelijk doe ik mijn best en zien we wel.”

Ferrand-Prévots spectaculaire zege in Paris-Roubaix stond nooit op de planning, want ze verwachtte het voorjaar niet te rijden. “Ik zat al twee maanden op hoogte en raakte wat verveeld, dus ik zei tegen mijn trainer: ‘Mag ik het alsjeblieft rijden?’ Ik wilde voor Marianne Vos koersen, dus we zeiden: ‘Oké, we doen geen specifieke voorbereiding voor Roubaix, je gaat met je basisvorm en je probeert Marianne zo goed mogelijk te helpen.’”

Om het nog gekker te maken, kampte ze vlak voor de koers met een infectie. “Mijn enkel raakte voor de start geïnfecteerd, ik was echt ziek, en op de ochtend van de race belden mijn coach en de DS me. Ik had de hele nacht niet geslapen, dus ik dacht zeker dat ze zouden zeggen: ‘Pauline, je start vandaag niet, je blijft in bed en klaar.’ Maar ze kwamen in de bus en ze zeiden: ‘Pauline, we hebben net met de dokter gebeld, het is geen risico voor jou en je gezondheid, dus je kunt starten.’ Ik zei: ‘Weet je het zeker? Misschien niet?’ maar zij zeiden: ‘Je neemt gewoon de start, doet je best en we zien wel.’”

Ze begon zonder verkenning en zonder verwachtingen. “Ik had niets verkend, ik ging er blind in. Maar soms, als je niets verwacht, komt het naar je toe. Ik wilde gewoon aanvallen voor Marianne, zodat de anderen moesten werken, en ik denk dat ze iets te veel naar elkaar keken, en ik won Roubaix. Het was heerlijk om te winnen, maar ik voelde me zo slecht en was zo ziek na de race dat ik er niet echt van kon genieten, dus het was dubbel.”

Samenwerken met Vos, die dit jaar een contract voor het leven tekende bij de ploeg, wordt in 2026 opnieuw een speerpunt. Hun eerste gezamenlijke koers in 2025 (Trofeo Alfredo Binda - Comune di Cittiglio, gewonnen door Elisa Balsamo in een gereduceerde massasprint) liep allesbehalve vlekkeloos. “Ik wilde haar niet in de weg rijden, en zij mij ook niet. Dus we reden allebei onze koers, maar we hadden geen plan.”

Nabesprekingen hielpen de plooien glad te strijken. “Na de race doen we altijd een debrief en alles, en ik zei gewoon dat het niet goed was, we moeten beter zijn. Jij bent Marianne Vos, ik ben Pauline, en we moeten blijven wie we zijn, en ik vond dat het echt paste. Daarna besloten we dat Marianne haar eigen koers zou rijden, dus in de Tour de France zij voor ritten en ik voor het klassement, en zo vonden we een goede manier om samen te werken maar ook onszelf te blijven. Ik vind het belangrijk om te respecteren wie we zijn.”