Het onderwerp doping is in het professionele wielrennen nauwelijks te bespreken zonder de naam Lance Armstrong te noemen. Sinds zijn dopingbekentenis in 2013 is hij uitgegroeid tot de ultieme persona non grata binnen de sport. Een van degenen die het schandaal van dichtbij meemaakte is zijn voormalige ploeggenoot Levi Leipheimer, die in 2012 zelf werd ontmaskerd na het gebruik van doping.
"Ik werd op mijn dertiende verliefd op het wielrennen. Doping was iets waar ik niet eens over nadacht", vertelt de inmiddels 51-jarige Leipheimer in gesprek met Road.cc. "Maar naarmate ik mijn leven volledig aan de sport wijdde en stap voor stap hogerop kwam, werd het steeds duidelijker wat er gaande was."
Volgens Leipheimer was het een langzaam en moeilijk proces. "Ik voelde, net als veel anderen, dat ik voor een onmogelijke keuze stond. Langzaam maar zeker begon ik te accepteren dat dit simpelweg de realiteit was als ik op het hoogste niveau wilde meedoen. Ik ben er nooit trots op geweest, het zorgde voor enorme stress. Mijn grootste angst was altijd dat het ooit uit zou komen, en uiteindelijk gebeurde dat ook."
In 2012 werd Leipheimers nachtmerrie werkelijkheid toen hij, midden in het lopende USADA-onderzoek naar Armstrong, zelf publiekelijk bekende. "Het voelde overweldigend", herinnert hij zich. "Ik voelde me klein en het heeft me jaren gekost om dat te verwerken. Nu besef ik dat mensen het graag in zwart-wit willen zien, maar ik kan je vertellen: het is allesbehalve zwart-wit. Het hele systeem was een grijs gebied."
"Ik heb mijn best gedaan om het recht te zetten en ervoor te zorgen dat toekomstige generaties niet in dezelfde positie belanden", vervolgt Leipheimer. "Het was een moeilijke en stressvolle beslissing, iets wat ik niemand toewens. Maar toen mij de waarheid werd gevraagd, heb ik die verteld. Ik heb mijn schorsing geaccepteerd en ben zelfs in gesprek gegaan met WADA-wetenschappers. Dat deed ik niet omdat het onderdeel was van mijn straf, maar omdat ik mijn verhaal wilde delen en hen wilde helpen betere beslissingen te nemen om de volgende generaties te beschermen."
Leipheimer benadrukt echter dat Armstrong weliswaar de meest bekende dopinggebruiker uit de wielergeschiedenis is, maar dat veel van zijn concurrenten in die tijd ook prestatiebevorderende middelen gebruikten. "Ik denk dat de meeste renners van mijn generatie liever hadden gezien dat er waterdichte controles waren en dat niemand doping kon gebruiken. Dat zou ideaal zijn geweest, maar dat was niet de realiteit. Doping was wijdverspreid in de sport en helaas was dat de keuze waar we voor stonden", blikt hij terug.
"Lance heeft doping niet uitgevonden. Hij speelde simpelweg het spel mee zoals velen dat deden", vervolgt Leipheimer. "Het is een complex en grijs gebied. Iedereen heeft zijn eigen pad bewandeld, zijn eigen keuzes gemaakt. Of het nu Marco Pantani, Lance Armstrong of Aleksandr Vinokoerov was, iedereen deed wat hij dacht dat nodig was om te presteren. Sommigen hadden meer talent of betere middelen dan anderen. Iedereen probeerde op zijn manier het maximale uit zijn carrière te halen."
Tegenwoordig probeert Leipheimer zijn fouten te herstellen en zich in te zetten voor de volgende generatie. "Het is een ingewikkelde kwestie, maar we moeten zoveel mogelijk leren van het verleden en er alles aan doen om herhaling te voorkomen", besluit hij. "Ik hou van deze sport en wil bijdragen aan een betere toekomst. Of mensen dat accepteren, is aan hen."
“Lance Armstrong didn’t invent doping. We all did the best we could”
— road.cc (@roadcc) January 28, 2025
Levi Leipheimer on coming to terms with cycling’s “grey” past, “making amends”, and why road racing in the US has to “adapt or die”https://t.co/X6E7lggJ2U #cycling