Ion Izagirre bevestigt afscheid na seizoen 2026

Ion Izagirre heeft bevestigd dat de contractverlenging die hij in oktober bij Cofidis tekende, de laatste van zijn profloopbaan zal zijn. De 36-jarige zet in 2026 een punt achter een uiterst succesvolle carrière, waarin hij een rit won in alle drie de Grote Rondes, een prestatie die slechts weinigen lukt.

Het nieuws werd door de renner zelf bevestigd in een interview met Cycling Report. Hoewel hij in 2026 blijft koersen, zal dat seizoen het einde markeren van een lange en vruchtbare carrière.

Izagirre werd prof in 2011 bij Euskaltel-Euskadi. In de loop der jaren verzamelde hij 18 profzeges en tal van topprestaties, waarmee hij zich vestigde als een van de meest betrouwbare en complete klimmers van het Spaanse wielrennen.

Daarnaast behoort Izagirre tot de selecte groep renners met etappezeges in alle drie de Grote Rondes. Zijn palmares telt twee ritzeges in de Tour de France, één in de Giro d'Italia en één in de Vuelta a España.

De erelijst van de Spanjaard bevat ook eindzeges in rittenkoersen zoals de Tour de Pologne en de Volta a la Comunitat Valenciana, plus etappezeges in prestigieuze weekkoersen zoals Parijs-Nice en de Tour de Suisse. Nationaal werd Izagirre ook Spaans kampioen (tweemaal tijdrijden en eenmaal op de weg).

Tijdens zijn carrière reed Ion Izagirre voor meerdere WorldTour-ploegen zoals Euskaltel-Euskadi, Movistar, Bahrain Victorious, Astana en, in zijn laatste periode, Cofidis, de structuur waarmee hij zijn loopbaan zal afsluiten.

Het afscheid van Ion Izagirre volgt kort na dat van zijn oudere broer, Gorka Izagirre, die eind 2024 stopte met koersen. Beiden deelden jaren lang ploeg en peloton, en lieten samen een duidelijke stempel na op het Spaanse en internationale wielrennen.

In de Giro van 2012 won hij in Falzes, voor kleppers als Alessandro De Marchi en Stef Clement, destijds meesterlijke vluchters. In 2014 werd hij Spaans kampioen na een gewonnen sprint tegen niemand minder dan Alejandro Valverde, in een punchy finale die op papier Valverde lag.

In 2015 pakte hij de eindzege in de Tour de Pologne, met deelnemers als Ilnur Zakarin, Fabio Aru, Diego Ulissi, Sergio Henao en Mikel Nieve. 2016 was zijn beste seizoen, met winst in de proloog van de Tour de Romandie, voor Tom Dumoulin en Geraint Thomas.

Andere zeges dat jaar: een tijdrit in de Tour de Suisse, voor Fabian Cancellara en Wilco Kelderman; de Spaanse tijdrittitel, ten koste van Jonathan Castroviejo; en de ritzege in de Tour de France in Morzine, in een top 10 met Vincenzo Nibali, Joaquim Rodríguez en Romain Bardet.

Na rustige seizoenen in 2017 en 2018 keerde hij sterk terug in 2019, met winst in de slotrit van Parijs-Nice en een verrassende eindzege in Itzulia. Daar klopte hij opnieuw renners van topniveau zoals Adam Yates, Tadej Pogačar, Mikel Landa en Enric Mas. In 2020 completeerde hij zijn trio van Grote Rondes met een ritzege in Formigal, uit een kopgroep met Michael Woods, Rui Costa en anderen.

In 2021 heroverde hij goud op het NK Tijdrijden, één seconde sneller dan David De la Cruz. In 2022 won hij een rit in Itzulia, door Aleksandr Vlasov, Marc Soler, Daniel Martínez en Jonas Vingegaard te kloppen in een eindsprint op Arrate. En in 2023 volgde zijn tweede Tourzege, met bijna 1 minuut voorsprong op de rest van de kopgroep, zijn laatste profzege tot nu toe.