"Ik wou dat ik gewoon had gezegd wat ik dacht" - Bradley Wiggins onthult ware gedachten over Lance Armstrong en Team Sky

Bijna tien jaar na zijn pensioen kijkt Sir Bradley Wiggins, de eerste Britse Tourwinnaar en een van de meest invloedrijke renners van zijn generatie, met nieuwe openheid terug op de demonen die hem achtervolgden na zijn carrière — en op de onverwachte hand die hem erbovenop hielp: Lance Armstrong.

In een aflevering van de Cyclist Magazine podcast doet Wiggins een reeks opmerkelijke onthullingen. Zo vertelt hij dat Armstrong, de in ongenade gevallen zevenvoudige Tourwinnaar die zijn titels verloor na een veelbesproken dopingschandaal, hem persoonlijk ondersteunde tijdens zijn strijd tegen verslaving en depressie. Armstrong hielp zelfs mee aan het financieren van Wiggins’ therapie. "Lance was er op een moment dat ik het echt moeilijk had," zegt Wiggins. "Hij steunde me waar anderen zich afkeerden."

Armstrong speelde eerder al een rol in het rehabiliteren van Jan Ullrich, die eveneens worstelde met verslaving. Maar dat uitgerekend Wiggins, die Armstrong in 2013 nog publiekelijk veroordeelde, nu toegeeft dat die kritiek niet zijn eigen stem was, is opvallend. "Ik kreeg te horen wat ik moest zeggen over Lance," geeft Wiggins toe. "Dat is een van mijn grootste spijtbetuigingen. Ik wou dat ik toen gewoon eerlijk had kunnen zijn."

In de nasleep van Armstrongs dopingbekentenis sloot Wiggins zich aan bij de publieke veroordeling. Maar achter de schermen voelde hij zich beknot. Als boegbeeld van het ambitieuze Team Sky moest hij het narratief van het team volgen, zelfs als dat botste met zijn eigen gevoelens. "Het was moeilijk. Ik vertegenwoordigde Sky. Ik kon niet zeggen wat ik echt dacht. Die periode voelt nu als iets waarin ik mijn autonomie verloor."

Zijn reflectie strekt zich uit tot het bredere wielerlandschap in die periode. Wiggins wijst op wat hij noemt de hypocrisie binnen de media en de sportwereld. "Iedereen deed verbaasd over Lance, maar velen wisten precies wat er gaande was. Doping was destijds bijna pandemisch in de sport. En in veel opzichten is het nog steeds een open wond."

Ook over Team Sky, dat destijds bekendstond om zijn “wetenschappelijke” benadering en het mantra van “winnend gedrag”, is Wiggins nu bijzonder kritisch. "Ik weet nog steeds niet wat dat betekende. Al die management-jargon… Het leek meer voor het personeel dan voor de renners. Het voelde als onzin."

Hij haalt ook uit naar Dave Brailsford, de architect van Team Sky’s succes, en vergelijkt diens methodes met zijn huidige werk bij Manchester United. Volgens Wiggins zijn dergelijke projecten vaak holle slogans.

Nu, een decennium na zijn afscheid van het profpeloton, reflecteert Wiggins met een mengeling van spijt, verwarring en inzicht. "Wat zijn die laatste tien jaar eigenlijk geweest?" vraagt hij zich hardop af. "Wat ik mijn jongere zelf nu zou zeggen? Niet iedereen die je helpt is je vriend, en niet iedereen die je pijn doet is je vijand."

Zijn woorden zijn die van een man die heeft geleden, geleerd en overleefd — geholpen door iemand die ooit symbool stond voor alles wat mis was met de sport. In Lance Armstrong vond Wiggins niet de held van vroeger terug, maar wel een onverwachte bondgenoot.