"Ik heb nog steeds veertig tot vijftig centimeter titanium in mijn been" - Tao Geoghegan Hart onthult blijvende gevolgen van horror crash tijdens Giro d'Italia

Tao Geoghegan Hart leek eerder dit jaar in de Giro d'Italia een mogelijke tweede Maglia Rosa uit zijn carrière te pakken. Helaas voor de Brit sloeg het noodlot toe toen hij in pijnlijke stijl ten val kwam.

"Het gaat veel beter dan verwacht. Je probeert geen hoge verwachtingen te hebben omdat je zulke dingen niet kunt voorspellen. Er is geen tijdlijn voor, hoewel we wel een optimistische planning hadden voor de rehabilitatiefase, die we eind september wilden afronden. Dat is gelukt", vertelde Geoghegan Hart, die INEOS Grenadiers tijdens de transferperiode verliet voor Lidl-Trek, aan In de Leiderstrui.

Hoewel het bijna een jaar heeft geduurd, voelt Geoghegan Hart zich nu eindelijk weer zichzelf, ondanks enkele blijvende effecten van zijn blessure. "De training gaat goed, hoewel ik wel wat tegenslag in het lichaam had verwacht, maar alles gaat geweldig. Er is niets meer mis met me, hoewel ik nog steeds veertig tot vijftig centimeter titanium in mijn been heb," onthult hij. "Dat wordt volgend jaar tijdens het tussenseizoen verwijderd. Je voelt er niets van, hoewel ik vaak de vraag krijg of ik door de beveiliging op vliegvelden kan. Blijkbaar is het gewoon een stukje titanium, dus zelfs de nieuwste scanners werken niet."

Vooruitkijkend naar volgend seizoen is Geoghegan Hart klaar om Lidl-Trek te leiden in de Tour de France. Maar na zo lang bij INEOS te hebben gereden, zal dat nog wel even wennen zijn. "Zelfs nu hebben we nog een aparte app-groep waarin de Giro-groep met elkaar communiceert. Er zaten vijf jongens in die groep die zelf een klassement hadden kunnen rijden, plus wereld-uurrecordhouder Filippo Ganna. Het had makkelijk over ego's kunnen gaan, maar ik ben er trots op dat ik veel heb geïnvesteerd in de sfeer in die groep en dat ik daarom ook naar de Giro heb gekeken", herinnert hij zich. "Normaal gesproken zou dat moeilijk zijn geweest, maar nu was ik nieuwsgierig naar wat die jongens zouden doen. Natuurlijk is het moeilijk om niet te weten waartoe ik in staat zou zijn geweest, maar het is ook leuk om te proberen dat niveau weer te halen."

"Het was moeilijk om te vertrekken, ik was er al sinds 2014. Een team met een geweldige geschiedenis, en het is moeilijk dat ik geen afscheid heb kunnen nemen van veel mensen. Er is gewoon geen goed moment om dat te doen. Wanneer verander je precies van ploeg? In andere sporten is er een dag waarop je mensen kunt bedanken en kunt reflecteren op het verleden. In het wielrennen is er niet zo'n overgang, noch is er zo'n moment. Hoe bedank je 120 mensen? Niemand kijkt terug, iedereen kijkt altijd vooruit. Ik zie alle mensen van INEOS weer bij de wedstrijden en ik ben ze dankbaar. Ik heb er veel vrienden aan overgehouden."