"Hij is Van der Poel: geboren voor de koers, en bereid om door die dubbele zwarte muur van pijn te rijden" - Wielerwereld buigt voor Nederlander na winst in Parijs-Roubaix

Weinig renners hebben ooit zo’n constante dominantie getoond in Parijs-Roubaix als Mathieu van der Poel de voorbije jaren. Afgelopen zondag zette de Nederlandse kampioen een historische prestatie neer door voor het derde jaar op rij de Hel van het Noorden op zijn naam te schrijven. In de iconische velodroom van Roubaix rondde hij een indrukwekkende solo af, nadat hij een aanval van Tadej Pogacar resoluut had gepareerd.

Hoewel sommigen de late val van Pogacar als het kantelmoment van de koers bestempelden, zag wielercommentator Michel Wuyts het beslissende moment al veel eerder. In zijn podcast Wuyts & Vlaeminck gaf hij een lyrische analyse van Van der Poels optreden. "Het was het perfecte huwelijk tussen instinct en intellect", aldus Wuyts. "Wat hij deed aan het einde van het Bos van Wallers-Arenberg… die herhaalde versnellingen, dat was pure genialiteit. Gewoonweg briljant."

Volgens Wuyts lag Van der Poels kracht niet alleen in zijn benen, maar ook in zijn koersinzicht. "Hij voorkwam dat de koers zich hergroepeerde. Daardoor kon geen enkele andere groep ontsnappen, precies wat hij wilde: de controle behouden. Dus ging hij in het offensief en nam alleen die renners mee die hij zelf toeliet in zijn spoor."

Voor Wuyts is het geen verrassing dat Van der Poel opnieuw excelleerde onder druk. "Het is zijn handelsmerk. Als hij onder druk staat, stijgt hij boven zichzelf uit. Telkens opnieuw. Kijk naar de E3 Saxo Classic van vorig jaar. Wout van Aert naderde tot op tien seconden, maar Van der Poel brak niet. Integendeel: die tien seconden werden uiteindelijk anderhalve minuut."

Ook dit voorjaar toonde Van der Poel zich ongenaakbaar, vervolgt Wuyts. "De E3 van dit jaar tegen Mads Pedersen was hetzelfde verhaal. Eerst vijftien seconden, dan twintig, even terugvallen, en dan twintig kilometer lang knokken tot de beslissende aanval. Van der Poel breekt nooit. Het is al zeventig of tachtig keer gebeurd in het veldrijden tegen Van Aert. Van der Poel valt aan, Van Aert probeert het gat te dichten, maar het lukt hem niet."

De ervaren commentator sluit af met een krachtige ode. "Laat hem vertrouwen op zijn instinct. Belast hem niet met te veel randzaken zoals Gravaa. Hij is Van der Poel: geboren voor de koers, en bereid om door die dubbele zwarte muur van pijn te rijden. Vergis je niet, hij heeft geleden in Roubaix. Maar dat is precies waar hij thuishoort."