Na een korte pauze na zijn Tour de France-triomf eerder deze zomer, had
Tadej Pogacar niet lang nodig om weer op zijn best te zijn. Hij soleerde op typische dominante wijze naar de overwinning in de
Grand Prix Cycliste de Montreal 2024.
Met de Wereldkampioenschappen in Zürich in het vooruitzicht wilde Pogacar een boodschap sturen en dat deed hij zeker. De Amerikaanse ex-prof en voormalig ritwinnaar van de Vuelta a Espana,
Tom Danielson, zag de actie in Canada en ging na afloop naar zijn
officiële X (Twitter) account om zijn vreugde te uiten over de prestatie van Pogacar.
"De langeafstands-aanval blijft werken voor Pogacar. Hoewel het extreem moeilijk is, is het de juiste tool voor zijn kunnen. De kortere beklimmingen maken het moeilijk voor hem om veel afstand te nemen ondanks het feit dat hij aanzienlijk meer kracht zet dan de anderen," begint de analyse van de 46-jarige voormalige Garmin Shar-renner.
"UAE heeft er goed aan gedaan om de koers hard te maken voor elke ploeg door de groep kleiner te maken, maar nog belangrijker, door het zo te spelen dat de ploegen erachter niet de aantallen hadden om een achtervolging te organiseren. Met Pogacar aan de leiding met nog twee ronden te gaan, waren er net genoeg favorieten om een solide groep te vormen. Maar niet met teamgenoten die het gat konden dichtrijden zodat ze vervolgens over het gat konden springen. In plaats daarvan zagen we de groep favorieten elkaar herhaaldelijk aanvallen. Na elke aanval vertraagde de groep en liep het tijdsverschil weer op in het voordeel van Pogacar."
Het weloverwogen denken van Pogacar onder druk was ook iets dat Danielson opviel. "Als je kijkt naar Pogacars maag (ademhalingsfrequentie) toen hij aanviel en het gat uitbreidde, dan zie je hoe intens diep hij moest gaan om het gat te pakken. Hoewel dit indrukwekkend is, is het nog indrukwekkender dat hij nog zoveel glycogeen in zijn voorraad had. Dit ondersteunt het overduidelijke feit dat zijn zones een stap boven alle anderen uitsteken," vervolgt hij. "Pogacar blijft zich duidelijk inspannen om te hydrateren, te tanken en zijn kerntemperatuur te koelen. Tijdens zijn solo-inspanning gaf hij prioriteit aan het pakken van de bidon en de tijd nemen om een aanzienlijke hoeveelheid te drinken. Dit is extreem moeilijk op deze intensiteit, zo laat in de koers, met deze hoge inzet. Pogacar zat onder het zout, net als de anderen, wat laat zien hoe zwaar en heet de wedstrijd was."
"Een andere tactiek die Pogacar goed deed, was zoveel mogelijk trappen als hij kon", voegt Danielson toe. "Hoewel dit voor de hand lijkt te liggen, proberen renners meestal te rusten voor en in de bochten, op stukken bergaf die je kunt trappen en op de vlakkere stukken van de klim. Tadej trapte door de meeste bochten door rechtere lijnen te nemen. Hij hield ook de druk erop telkens als de weg naar beneden daalde, wat moeilijk is om te doen."
Tot slot merkte Danielson ook het duidelijke respect op dat Pogacar krijgt van de rest van het peloton. "Het is vrij uniek om een solowinnaar als Pogacar de menigte te zien begroeten ala Sepp Kuss als hij de finish nadert. Nog unieker was het om de renners van alle verschillende teams, die waren uitgevallen, naar de kant van de weg te zien rennen en hem ook te groeten," besluit hij. "Het is makkelijk om respect te hebben voor iemand die zo transparant en authentiek is als Pogacar. Ik denk dat dit iets is wat deze nieuwe generatie kampioenen heel goed doet."