'We hebben drie keer gecontroleerd-er was niets mis met zijn tweede fiets." - Belgische kamp verward door Remco Evenepoels frustraties tijdens de race op weg naar zilver in Kigali

Remco Evenepoel’s WK-wegrit in Kigali kreeg een grillig verloop: terwijl Tadej Pogačar onbedreigd naar zijn tweede opeenvolgende regenboogtrui soleerde, werd de Belgische topfavoriet geconfronteerd met valpartijen, mechanische pech en pure frustratie.

Het begon al vroeg met een tegenslag. In de openingsronden ging ploeggenoot Ilan Van Wilder hard onderuit en moest opgeven, een gevoelige aderlating voor de Belgische formatie.

Het echte keerpunt kwam echter op Mont Kigali, de scherprechter van de dag. Evenepoel raakte uit zijn ritme toen zijn zadel kantelde na een hobbel op het ruwe Rwandese wegdek. Hij moest zijn iconische gouden fiets inruilen voor een zwarte reserve en verloor daarmee zo’n 42 seconden op een kritiek moment. Victor Campenaerts legde na afloop uit tegenover HLN: „Op de grote ronde richting Mont Kigali was het wegdek slecht. Remco reed door een kuil, waardoor zijn zadel kantelde. Dat is natuurlijk het laatste wat je wilt op het meest beslissende punt van een WK, zeker zonder communicatie.”

Op de Côte de Kimihurura sloeg de frustratie opnieuw toe. Evenepoel tikte meerdere keren op zijn zadel en gebaarde geïrriteerd, overtuigd dat een tweede wissel nodig was. Maar mechanieker Dario Kloeck weerlegde dat: „We hebben drie keer gecontroleerd — er was niets mis met zijn tweede fiets.” De onderbrekingen kostten hem kostbare concentratie in de slotfase.

Quinten Hermans hielp zijn kopman om opnieuw in het ritme te komen en bracht hem terug bij de leidende achtervolgers. „Er was wat verwarring met alle fietswissels. Paniek was er niet, maar ideaal was het niet,” aldus Hermans. „Ik voelde dat hij nog fris was, want hij bedankte me toen ik moest afhaken. Hopelijk kon hij het gat nog dichten.”

Ook ploeggenoot Florian Vermeersch zag hoe dicht Evenepoel bij de overwinning had kunnen komen: „Als je hem nu ziet rijden, is hij duidelijk gelijkwaardig aan Pogačar. Hij leidde de achtervolging. Het is jammer dat mechanische pech hem ervan weerhield om echt mee te doen voor de titel. Niemand verdient dat.”

Ondanks de tegenslagen vocht Evenepoel zich knap terug en verzekerde hij het zilver, met de Ier Ben Healy als derde. Zijn prestatie onderstreepte niet alleen zijn kracht en vechtlust, maar ook hoe meedogenloos de kleine marges op een wereldkampioenschap kunnen zijn.