Uitslagen WK Wielrennen 2025 Kigali Heren Elite Wegrit | Tadej Pogacar slaagt opnieuw met een aanval van meer dan 100km; Evenepoel & Healy completeren het podium

Tadej Pogačar heeft opnieuw geschiedenis geschreven. De Sloveense superster pakte in Kigali voor het tweede jaar op rij de wereldtitel op de weg na een adembenemende solo van meer dan honderd kilometer. Remco Evenepoel veroverde het zilver, terwijl de Ier Ben Healy met een knappe sprint naar het brons reed.

Onder de warme Rwandese zon begon de koers direct levendig. Pogingen tot ontsnapping volgden elkaar snel op, tot uiteindelijk zes renners de vroege vlucht vormden: Anders Foldager, Ivo Oliveira, Marius Mayrhofer, Julien Bernard, Fabio Christen en Menno Huising. Even later sloot Raúl García na een achtervolging aan. Hun voorsprong schommelde lange tijd rond de drie minuten, maar Slovenië en België hielden het tempo in het peloton strak in de hand, gesteund door Mexico dat eveneens meewerkte om de kopgroep niet te veel speelruimte te geven.

Het werd al snel een slijtageslag. Julian Alaphilippe moest verrassend vroeg opgeven, ziek en niet in staat het tempo te volgen. Kort daarna zorgde een zware val in een snelle afdaling – met nog ruim 220 kilometer te gaan – voor chaos. Marc Soler en Ilan Van Wilder moesten na hun valpartij de strijd staken, terwijl ook Matej Mohorič, Fred Wright en diverse andere namen de koers niet zouden uitrijden. Halverwege hadden al meer dan vijftig renners opgegeven.

Voorin brokkelde de kopgroep langzaam af. Op de beruchte Mont Kigali – 5,9 kilometer aan 6,7% – voerden België en Slovenië het tempo zo hoog op dat het peloton uiteen spatte. Biniam Girmay en meerdere knechten verloren de aansluiting, terwijl Julien Bernard als laatste overbleef met een voorsprong van ongeveer een minuut.

Daar barstte het spektakel los. Domen Novak zette de aanval in voor Slovenië, waarna Pogačar met nog 100 kilometer te gaan een vernietigende versnelling plaatste. Alleen ploeggenoot Juan Ayuso kon even mee, later gevolgd door de jonge Mexicaan Isaac Del Toro. Ayuso moest al snel lossen; Pogačar en Del Toro bleven samen vooruit en sloegen direct een flink gat.

De achtervolging stokte. Een groep met Primož Roglič, Mattias Skjelmose, Antonio Morgado, Paul Seixas, Ayuso en Richard Carapaz bleef op veertig seconden hangen, met Evenepoel en een tweede groep een minuut verderop. De Belg had moeite de tempoversnellingen te volgen en kreeg bovendien te maken met pech: een vertraagde fietswissel kostte kostbare tijd en leverde zichtbaar frustratie op.

Pogačar hield het tempo hoog en toen Del Toro moest passen, reed de Sloveen resoluut alleen verder. Met nog 62 kilometer te gaan had hij vijftig seconden voorsprong op de eerste achtervolgers en ruim een minuut op het peloton. Del Toro zakte snel terug, zijn medaillekansen vervlogen.

Evenepoel liet zich echter niet uit het veld slaan. Na zijn fietswissel zette hij een krachtige tegenaanval in, haalde Del Toro bij en nam Healy, Skjelmose en Tom Pidcock mee in zijn spoor. Hij bracht de voorsprong van Pogačar terug tot ongeveer een minuut, maar moest het zware werk grotendeels alleen verrichten.

Pidcock en Jai Hindley konden het tempo niet volgen en vielen terug, terwijl Ayuso en Seixas de aansluiting misten en in het peloton belandden. Met nog 30 kilometer te gaan had Pogačar nog altijd ruim een minuut voorsprong. In de achtervolgende groep deelden Healy en Skjelmose nog sportief een drinkfles, een kort moment van kameraadschap in de jacht op het podium.

Evenepoel perste er alles uit en schudde uiteindelijk ook Healy en Skjelmose van zich af om zijn zilveren medaille veilig te stellen. Pogacar bleef onbedreigd en breidde zijn voorsprong in de slotkilometers zelfs nog iets uit.

Met een voorsprong van 1 minuut en 24 seconden passeerde Pogačar solo de finish en prolongeerde hij op indrukwekkende wijze zijn wereldtitel. Evenepoel kwam als tweede binnen en bevestigde zijn status als de beste tijdrijder van het peloton, terwijl Healy na een slimme aanval in de finale de Deen Skjelmose afhield en het brons pakte.

Een jaar na zijn sensationele zege in Zürich bevestigde Pogačar in Kigali opnieuw zijn status als de beste eendagsrenner van het moment – met een aanval die nog lang zal nazinderen.