"Een etappe winnen zou geweldig zijn" - Geraint Thomas richt zich niet op het algemeen klassement in laatste Tour de France

Als een van de elite in het peloton van oud-winnaars van de gele trui, prijkt Geraint Thomas opnieuw op de startlijst van de Tour de France 2025. Maar waar Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard mikken op het allerhoogste, koestert de inmiddels 39-jarige Welshman andere ambities. Voor Thomas draait deze laatste Ronde van Frankrijk niet om het algemeen klassement, maar om een afscheidsrit van formaat — een laatste triomftocht in zijn veertiende en laatste deelname aan La Grande Boucle.

Sinds zijn Tour-debuut in 2007 voor Barloworld, heeft Thomas een carrière doorleefd vol pieken en dalen. "Toen had ik geen idee wat me te wachten stond, het was allemaal nieuw en overweldigend," blikt de Tourwinnaar van 2018 terug in gesprek met Cycling News. "Nu, bij mijn veertiende Tour, weet je wel een beetje wat je kunt verwachten. Dat maakt het niet eenvoudiger, maar de ervaring telt."

De rolverdeling binnen de ploeg is ook veranderd, merkt hij op. "Toen was ik dat jonge Britse jochie, zeker omdat de Tour in Londen begon. Nu ben ik iemand die hopelijk de jonge gasten door de koers kan loodsen. Maar ik voel nog steeds die opwinding. Ik kijk uit naar deze laatste Grote Ronde."

Een eindklassering of zelfs een tweede gele trui zit er naar eigen zeggen niet meer in. De realistische Thomas richt zijn vizier op iets tastbaarders: ritwinst én het ondersteunen van zijn kopman bij INEOS Grenadiers, Carlos Rodríguez. "Ik zou graag competitief zijn en een rit proberen te winnen. Een etappe pakken in mijn laatste Tour zou geweldig zijn," legt hij uit. "Maar daarvoor moet je echt in topvorm zijn."

"In de bergen zal ik Carlos bijstaan, zoveel als ik kan — naast hem, maar ook door gewoon m’n ervaring te delen. Hij weet al prima wat hij doet, maar ik hoop toch wat extra wijsheid mee te geven," aldus de drievoudig ritwinnaar, die zijn rol als wegkapitein volledig omarmt.

Zijn deelname hing recent nog aan een zijden draadje, nadat hij hard ten val kwam in de Ronde van Zwitserland. Gelukkig bleef de schade beperkt. "Het was waardeloos, maat. Ik heb er echt alles aan gedaan om op tijd klaar te raken. Ik noem mezelf gekscherend een legende, maar eerlijk: zo erg was het niet," lacht hij. "Het was vooral uit voorzorg. Mijn voet bleef haken, waardoor ik mijn hamstring en kuit verrekte."

Na de val werkte Thomas met zijn coach Adrian aan een alternatief trainingsschema. "Ik heb veel achter de motor getraind, zo goed mogelijk. Natuurlijk was het frustrerend dat ik mezelf niet kon meten met de rest, maar fysiek voel ik me nu prima. Geen problemen meer."

Hoewel zijn afscheidstoernee de symboliek van een slothoofdstuk in zich draagt, weigert Thomas om nu al terug te blikken op zijn carrière. "Het is een ongelooflijke rit geweest, dat zeker. Maar ik denk er nog niet te veel over na. Ik leef altijd in het moment en richt me op wat nog komt. De tijd voor reflectie komt daarna wel," klinkt het vastberaden.

"Er komt nog een groot hoofdstuk. En daar gaan we ons nu volledig op storten."