DISCUSSIE Giro d'Italia Etappe 16 | Giro-hel op de Passo di San Valentino: Primoz Roglic en Juan Ayuso imploderen, Isaac del Toro spartelt en Christian Scaroni schittert

De eerste échte bergetappe van deze Giro d’Italia stelde niet teleur—integendeel, het parcours van meer dan 200 kilometer met vier loeizware beklimmingen en bijna zes uur in het zadel zorgde voor een wielerdrama van het zuiverste soort. Een dag vol chaos, emoties, instortingen en heroïek. Alles stond op zijn kop na een ware slijtageslag door de Alpen.

Twee van de grootste favorieten voor het eindklassement gingen vandaag definitief ten onder. Primoz Roglic moest na een nieuwe valpartij noodgedwongen de strijd staken. Juan Ayuso, die tot vandaag nog droomde van de Maglia Rosa, kraakte volledig op ruim 40 kilometer van de streep en verloor bijna een kwartier. Zijn klassementsambities zijn in rook opgegaan.

Ook Isaac Ddel Toro betaalde de tol van het moordende tempo. De Mexicaan verloor op de slotklim tijd op concurrenten als Richard Carapaz, Simon Yates en Derek Gee, en zag zijn voorsprong in het algemeen klassement flink slinken. Het verschil tussen de top drie bedraagt nu amper dertig seconden—de Giro ligt volledig open.

De dag kreeg een Italiaans kroonjuweel toen Christian Scaroni en Lorenzo Fortunato samen over de streep kwamen. De Astana-ploegmaats reden de hele dag in de kopgroep, en Scaroni mocht uiteindelijk de grootste zege van zijn carrière bijschrijven dankzij een genereus gebaar van Fortunato, die zijn landgenoot de bloemen gunde.

Giulio Pellizzari werd knap derde en bevestigde zijn status als de revelatie van deze Giro. Met Roglic uit koers heeft de jonge Italiaan plots alle vrijheid, en hij lijkt vastberaden om als beste Italiaan te eindigen in het klassement. De manier waarop hij de favorietengroep bergop degradeerde, was ronduit indrukwekkend.

De grote winnaar van de dag? Richard Carapaz. De Ecuadoriaan, die vorig weekend al een etappe pakte, snoepte vandaag 42 seconden af van Simon Yates en liefst 1:36 van Del Toro. Carapaz heeft zijn zinnen gezet op een tweede Giro-zege en rijdt nu met vertrouwen en agressie. Zijn aanvalslust verraadt één ding: hij ruikt bloed.

Derek Gee bevestigde zijn vorm en rijdt met een verbluffende regelmaat richting een mogelijke podiumplek. Ook Michael Storer en Egan Bernal blijven in het spoor van de besten, terwijl Simon Yates niet zijn sterkste dag kende maar zijn schade wist te beperken.

Voor UAE Team Emirates was het een dag om snel te vergeten. Ayuso stortte volledig in en moet zijn rol als kopman inruilen voor die van knecht, een rol waar hij zich in het verleden zichtbaar ongemakkelijk bij voelde. Del Toro behoudt nipt de roze trui, maar toonde voor het eerst barstjes. Zijn ploeg zal haar strategie moeten herzien, want de dominantie van weleer is verdwenen.

De ploeg had tot voor kort vier kaarten in handen—nu resteert er nog slechts één. De overgebleven hoop rust volledig op de schouders van de jonge Del Toro, wiens voorsprong op de concurrentie steeds wankeler oogt.

De Giro heeft eindelijk het vuurwerk gebracht waar we op hoopten. Carapaz, Yates, Gee, Bernal, Pellizzari… allemaal azen ze nu openlijk op de eindzege. De strijd om de Maglia Rosa is losgebarsten en nog allesbehalve beslist.

Dit is wat een Grote Ronde moet zijn: onvoorspelbaar, meedogenloos, en bovenal puur koers. Waar de Tour de France soms verzandt in controle en voorzichtigheid, levert de Giro—zeker op dagen als deze—een masterclass in spektakel. Reken maar dat er de komende dagen nog meer vuurwerk komt.

De Giro d’Italia is pas écht begonnen. De kaarten zijn herschud, de favorietenlijst herschreven. En terwijl Scaroni het podium op mocht voor zijn mooiste zege ooit, konden zijn ploegmaats en concurrenten maar één ding doen: herstellen en hergroeperen voor de volgende veldslag.

Wie in Rome op het podium zal staan? Het is koffiedik kijken. Maar één ding is zeker: de Giro leeft, en hoe.