ANALYSE | Niet onverslaanbaar: de zeldzame barsten in Pogacars gouden jaar

Je bent het nu waarschijnlijk zat om over Tadej Pogacar te horen. Zijn seizoen 2025 was, kort gezegd, ongelooflijk. Beter dan 2024? Misschien. Is hij nu de beste aller tijden? Mogelijk? Vandaag onderzoeken we echter een andere vraag. Een waar de naam 'Tadej Pogacar' eigenlijk naast staat. In dit artikel kijken we namelijk naar de drie slechtste prestaties van de wereldkampioen in 2025. Drie momenten die zelfs hij zou willen vergeten.

Proberen om "slechte dagen" aan te wijzen in het seizoen 2025 van Tadej Pogacar voelt bijna absurd. Hij won zijn vierde Tour de France, drie monumenten, een tweede regenboogtrui op rij en zijn eerste Europese titel. Er waren bijna geen barsten, geen instortingen, slechts korte flitsen van menselijkheid in een jaar van suprematie. Maar zelfs de allergrootsten hebben momenten waarop de zwaartekracht zich terugtrekt, en voor Pogacar vielen die momenten juist op omdat ze zo zeldzaam waren.

Hier zijn de drie races die de wereld eraan herinnerden dat hij nog steeds onsterfelijk is, hoe kort ook.

In Kigali, Rwanda, had de 40,6 kilometer lange tijdrit om het wereldkampioenschap een duel moeten worden tussen twee van de moderne titanen van het wielrennen. Experts voorspelden een krachtmeting tussen Remco Evenepoel en Tadej Pogacar en velen dachten dat Pogacar eindelijk de tijdritkroon zou kunnen winnen. In plaats daarvan werd het een demonstratie van hoe genadeloos Evenepoel kan zijn in zijn eigen domein.

Bij het eerste controlepunt was de Olympisch kampioen een minuut sneller dan Pogacar. Toen kwam de grote schok: Evenepoel haalde hem fysiek in en haalde hem in op de weg, een vernedering die bijna nog nooit vertoond was in Pogacars carrière. Evenepoel stormde naar zijn derde TT-titel op rij, terwijl Pogacar als vierde over de finish kwam, op 2 minuten en 37 seconden achterstand.

Voor een renner die gewend is om wedstrijden op zijn voorwaarden te bepalen, was het een pijnlijke herinnering dat tijdrijden op het hoogste niveau nog steeds een kunstvorm is die aan specialisten toebehoort als het niet in een grote ronde is. De Sloveen glimlachte onverslagen, maar je kon het vuur eronder voelen. Weinig kampioenen hebben zo'n hekel aan verliezen als hij, en hij wreekte de nederlaag meteen de week erna in de wegwedstrijd. Buiten bergtijdritten in grote rondes heeft Pogacar nog niet laten zien dat hij klaar is om de regenboogtrui te winnen op de tijdritfiets.

Crashes geven niets om palmarès. In etappe 11 van de Tour de France 2025 was het even chaos in de gele trui. Met nog ongeveer vier kilometer te gaan ging Pogacar onderuit in een snelle afdaling nadat hij was gepasseerd door een andere renner, verstrikt in een peloton terwijl renners om positie renden.

Een paar seconden lang hield de wielerwereld zijn adem in. De kopman, de helderste ster van de sport, lag op de grond. Het leek erop dat het hoofd van de wereldkampioen de stoeprand had geraakt, zou zijn Tour de France-campagne voorbij zijn?

Wonder boven wonder zat Pogacar binnen enkele ogenblikken weer op zijn fiets, zijn trui gescheurd maar zijn focus intact. Het peloton, dat respect toonde, liet de ruimte tot hij weer aansloot. Hij zou de etappe ongedeerd uitrijden en zijn algehele leiding behouden, maar hij is echt dicht bij een crash geweest die zijn race zou beëindigen, zo niet erger.

Roubaix zou het grote experiment worden, zou de meest veelzijdige kampioen van de sport de ruigste klassieker van het wielrennen kunnen bedwingen? Er werd reikhalzend uitgekeken naar Pogacars debuut in Parijs-Roubaix en een groot deel van de dag leek hij niet onder te doen voor Mathieu van der Poel.

Op de kasseien was de regenboogtrui lichtgevend, zweefde door het stof en koos lijnen alsof hij de race al jaren reed. Toen, met nog zo'n 30 kilometer te gaan, hij en Van der Poel met elkaar in de clinch gingen over een ruig stuk kasseien, ging het mis. Zijn achterwiel gleed weg, zijn fiets vloog naar de grond en Pogacar crashte in een bocht.

Hij stapte snel weer af en even werd het gat naar de titelverdediger niet groter, maar de schade was al aangericht. Pogacar, gekneusd en bebloed, redde nog de tweede plaats, een opmerkelijk resultaat gezien de chaos en gezien het feit dat het zijn eerste keer was in Roubaix.

Maar voor een man die over Roubaix sprak als een "persoonlijke uitdaging", voelde het als een onafgemaakte zaak. Pogacar zal ongetwijfeld snel terugkomen voor een nieuwe ervaring op de kasseien van Parijs-Roubaix.