“Als er valpartijen zijn, is er geen ruimte voor emoties” – de mecanicien van Pogacar over chaos, kalmte en onvoltooide doelen

“Als er valpartijen gebeuren, is er geen ruimte voor emoties.” Voor Bostjan Kavcnik is die zin niet filosofisch. Hij is praktisch. In het profpeloton strippen valpartijen de sport tot instinct, coördinatie en snelheid. En juist in die momenten, vindt hij, toont Tadej Pogacar zijn ware karakter het duidelijkst.

“Valpartijen horen bij het wielrennen,” zei de mecanicien van de wereldkampioen in gesprek met Siol. “Als ze gebeuren, is er geen ruimte voor emoties. Mecaniciens zijn er om meteen in te grijpen en de situatie zo snel mogelijk op te lossen.”  Van buitenaf valt Pogacars kalmte vaak niet op. In de ploegauto is die onmiskenbaar.

Toen Pogacar dit seizoen viel in Strade Bianche, oogden de tv-beelden dramatisch. Stof, snelheid en plotseling controleverlies. Van dichtbij was het beeld genuanceerder. “Eerst moet gezegd worden dat hij relatief goed viel, hoe vreemd dat ook klinkt,” zei Kavcnik.

Geluk speelde mee. “Hij had geluk. Er was geen stoeprand, geen trottoir, geen afgrond,” legde hij uit. “Hij schoof weg en belandde in struiken.”

Dat onderscheid is cruciaal. Voor mecaniciens en sportdirecteurs kan het verschil tussen een schuiver en een impact bepalen of een renner doorgaat of dat een seizoen kantelt.

Kavcnik en de staf van UAE Team Emirates - XRG reden niet direct achter Pogačar toen de val gebeurde. “Eerst komt de commissariswagen, dan de neutrale service, soms de dokter,” zei hij. “Pas daarna komen wij.”

Tot de karavaan mag stoppen, kan een mecanicien niets doen. “De procedure is duidelijk,” zei Kavcnik. “Je wacht tot de auto stil staat en dan pas reageer je.”

In die momenten is coördinatie alles. “Hoe beter chauffeur, sportdirecteur en mecanicien op elkaar ingespeeld zijn, hoe sneller en preciezer de interventie,” aldus Kavcnik.

Wat hem opvalt, is Pogacars gedrag zodra hulp arriveert. “Als ik denk aan alle renners met wie ik bij UAE heb gewerkt, kan ik zonder overdrijven zeggen dat hij tot de rustigsten behoort,” zei hij.

Kavcnik zag ook het tegenovergestelde. “Ik zag Cavendish zijn fiets uit woede gooien in de Tour of Slovenia,” herinnerde hij zich. “Bernhard Eisel probeerde hem te kalmeren, maar dat hielp niet.”

Zulke reacties zeggen volgens hem veel over persoonlijkheid. “Dergelijke momenten onthullen veel over iemands karakter,” zei Kavcnik.

Pogacar reageert anders. “In zulke momenten is het cruciaal nuchter te blijven en te weten dat je iemand naast je hebt die alles doet wat nodig is voor jou,” zei hij.

Die kalmte werd veel zwaarder getest in Luik in 2023, toen Pogacar viel en zijn pols blesseerde na een incident door een plotselinge leegloper bij een renner voor hem. “Dat was een totaal andere val,” zei Kavčnik. “In Strade Bianche maakte hij zelf een fout. In Luik was het een ongeluk.”

De herinnering is scherp. “Ik weet nog het moment dat hij op de grond lag en naar adem hapte,” zei hij. “Je kon aan zijn gezicht al zien dat de klap hard was.”

Ondanks de pijn probeerde Pogacar door te gaan. “Hij stapte weer op de fiets,” zei Kavcnik. “Hij wisselde van helm omdat de eerste gebarsten was, nam de reservefiets en reed nog een kilometer.”

Pas daarna haalde de realiteit hem in. “Hij moest toegeven dat het niet ging,” zei Kavčnik. Zelfs terwijl zijn eigen koers eindigde, bleef Pogacars focus bij het team. “Voordat ze hem meenamen, zei hij via de radio tegen de jongens dat ze de koers moesten voortzetten en Remco moesten volgen,” zei Kavcnik.

Voor de mecanicien was het opnieuw een voorbeeld van instinct dat de emotie overstemt.

Kavcnik gelooft dat Pogacars kalmte nauw samenhangt met vertrouwen in zijn omgeving. “Dat gevoel van veiligheid, het idee dat je in een kritisch moment volledig kunt vertrouwen op de mecanicien naast je, beïnvloedt sterk wie je bent als renner,” zei hij.

Als renner en mecanicien als één geheel functioneren, krijgt paniek minder ruimte. “Als renner en mecanicien compatibel zijn en als één functioneren, dan werkt het gewoon,” zei Kavcnik.

Ondanks de valpartijen en de verzamelde successen denkt Kavcnik niet dat Pogacar ook maar in de buurt komt van gas terugnemen. “Ik denk dat Tadej vooral gedreven wordt door de koersen die hij nog niet gewonnen heeft,” zei hij.

Twee Monumenten staan onwrikbaar bovenaan dat lijstje. “Milano Sanremo en Roubaix,” zei Kavcnik. “Die twee zitten hem het meest dwars.”

Er ontbreekt ook nog één Grote Ronde. “En natuurlijk de Vuelta,” voegde hij toe. Pensioen is volgens hem geen actuele zorg. “Zolang dat vuur nog brandt, denkt hij niet aan stoppen,” zei Kavcnik. Voorlopig start Pogacar met dezelfde instelling. “In principe komt hij naar elke koers met het doel te winnen,” zei Kavcnik.

En als het misgaat, verspilt hij geen energie aan emotie. “Als er valpartijen gebeuren,” herhaalde Kavcnik, “is er geen ruimte voor emoties.”