“Ik maakte te veel fouten” – Mathieu van der Poel niet op zijn best, maar toch winnaar bij zijn terugkeer in het veldrijden in Namen

De langverwachte crossrentree van Mathieu van der Poel in Namen eindigde met winst, maar de regerend wereldkampioen benadrukte meteen dat het niveau onder zijn eigen maatstaf lag.

In plaats van het veld vanaf de start te domineren, had Van der Poel tijd, geduld en een late versnelling nodig op het veeleisende Citadelparcours. Openlijk gaf hij toe dat er fouten in zijn wedstrijd slopen.

“Ik probeerde af te wachten en te kijken hoe het zich ontwikkelde, maar ik maakte te veel fouten in het wiel,” gaf hij achteraf toe. “Soms is het makkelijker om op kop te rijden.”

Die fouten kregen al snel gevolgen.

Halverwege de cross dreigde zijn comeback even te ontsporen toen hij hard ten val kwam in de vierde van negen ronden. In een bocht blokkeerde zijn voorwiel, waardoor hij over het stuur ging. Lars van der Haar, Thibau Nys en Michael Vanthourenhout sloegen meteen een gaatje terwijl hij weer opstapte.

“Een kleine stuurfout die ik net niet meer kon corrigeren,” verklaarde Van der Poel.

Gelukkig bleven de gevolgen beperkt. In de regenboogtrui hield hij de schade in toom en klom terug naar de kopgroep, maar het incident onderstreepte dat dit geen foutloze rentree was.

“Het was zeker niet het makkelijkste parcours om mijn winter op te openen,” zei hij. “Ik moest mijn ritme een beetje zoeken.”

Vanuit de derde rij gestart had Van der Poel al vroeg energie verspeeld om op te schuiven, om daarna wat gas terug te nemen toen de koers stabiliseerde. Op een technisch rondje als Namen is dat risicovol, zeker in het verkeer.

Ondanks de tegenslagen verloor de wereldkampioen nooit het gevoel dat hij de koers nog kon beslissen. Dat vertrouwen bleek terecht. In de slotronde plaatste Van der Poel één beslissende versnelling, sloeg eindelijk een kloof en maakte het af. “Ik had altijd het gevoel dat, als er ruimte was, ik de controle had,” zei hij. “Maar op zo’n parcours moet je altijd diep gaan.”

Op de vraag of het niveau van de concurrentie hem had verrast, was Van der Poel duidelijk. “Nee, niet echt,” zei hij. “Zoals ik zei: vorig jaar was ik iets verder dankzij specifieke trainingen. Dit jaar hebben we dat wat later gepland.”

Namen bevestigde dat Van der Poel zichzelf nog niet op topniveau vindt, maar zelfs op een dag met fouten, een val en beheerste pacing bleef zijn vermogen om op het beslissende moment de regie te pakken onverminderd overeind.