Op het verraderlijke parcours van de Druivencross leverde
Michael Vanthourenhout een ware demonstratie in controle en koersinzicht. De Belgische kampioen wachtte, observeerde en sloeg toe op het juiste moment. Toen hij in de laatste ronde de lang leidende
Pim Ronhaar voorbijging, was het verschil gemaakt — en de overwinning binnen.
“Het was een kwestie van doseren,” zei Vanthourenhout na afloop. “Ik wist dat het parcours zwaar genoeg was om te wachten tot het juiste moment. In Overijse win je nooit door te forceren, maar door slim te rijden.”
Met zijn tweede grote zege van het seizoen verstevigt de Belg zijn leiding in de
Superprestige-stand en zijn status als dé referentie op technisch zware omlopen.
Chaotische openingsfase
De race begon met de gebruikelijke Overijse-chaos. Op de klanken van de Radetzky March stormde het peloton het bos in, waar de bladeren, modder en kasseien voor instant nervositeit zorgden. Niels Vandeputte en Emiel Verstrynge namen de leiding, gevolgd door Ronhaar en Lars van der Haar.
Voor Vanthourenhout verliep de openingsronde moeizaam: hij kwam traag op gang en moest zich een weg banen door het gedrang. Toon Aerts had nog meer pech — een aflopende ketting dwong hem te voet naar de materiaalpost, waardoor zijn kansen meteen vervlogen. Achterin hield Cameron Mason zich knap overeind in de chaos en schoof gestaag op.
Na twee ronden lag Verstrynge nog altijd voorop, met Vandeputte, Ronhaar en Joris Nieuwenhuis in zijn spoor. De verschillen bleven klein, maar het tempo hoog.
Ronhaar tegen Vanthourenhout: duel van geduld en inhoud
Halverwege de wedstrijd sloot Vanthourenhout met zijn kenmerkende regelmaat aan bij de kopgroep. Even later reduceerde Pim Ronhaar het veld met een krachtige aanval tot twee: de Nederlander en de Belg. Achter hen probeerden Nieuwenhuis, Verstrynge en Vandeputte vergeefs om het gat te dichten.
Met nog drie ronden te gaan was het gat stabiel rond de acht seconden. Vanthourenhout liet Ronhaar het werk doen, terwijl hij zelf elke bocht berekend nam en foutloos door het technische bosgedeelte gleed.
In de voorlaatste ronde leek Ronhaar nog één keer te versnellen, dansend over de sporen, maar Vanthourenhout weigerde te breken. Hij bleef binnen schot en bereidde zich voor op de ultieme counter.
De beslissende slag in de laatste ronde
In de slotronde was het raak. Vanthourenhout koos zijn moment op het open stuk langs de velden van Tempo Overijse, ging voorbij Ronhaar en sloeg meteen een beslissend gat. Terwijl de Nederlander nog even probeerde aan te klampen, verdween de Belgische kampioen met zijn karakteristieke soepele stijl uit zicht.
Aan de streep had Vanthourenhout zeven seconden voorsprong — genoeg om zijn zege met een ingetogen vuist te vieren. Ronhaar finishte als tweede, zichtbaar teleurgesteld maar strijdvaardig, terwijl Verstrynge in de laatste rechte lijn Vandeputte klopte voor de derde plaats.
Sterke seizoenslijn richting Middelkerke
Met zijn overwinning in Overijse verstevigt Vanthourenhout zijn leiderspositie in het Superprestige-klassement en bevestigt hij zijn groeiende vorm richting de Europese Kampioenschappen in Middelkerke.
“Dit was een belangrijke test,” zei hij. “Ik voelde me de laatste weken beter en beter worden. Overijse is altijd een echte waardemeter — technisch, zwaar, en als je hier wint, weet je dat je klaar bent voor de rest van het seizoen.”
De Belgische kampioen toont opnieuw waarom hij bekendstaat als de meester van de modder: berekend, efficiënt en nooit over zijn limiet.