Wout van Aert uitte zijn frustratie nadat zijn wedstrijd in de X2O Trofee
Azencross Loenhout ontspoorde, ondanks dat hij zich sterk genoeg voelde om
Mathieu van der Poel het vuur aan de schenen te leggen.
“Ik voelde me goed en daarom besloot ik vroeg het initiatief te nemen,” zei Van Aert achteraf in een officiële mededeling van Visma. “Mathieu en ik konden snel een voorsprong opbouwen. Hij zette me een paar keer onder druk, maar ik was vastbesloten er vandaag een duel van te maken.”
Een dag na de World Cup in Dendermonde stonden de renners opnieuw aan het vertrek voor een snelle cross in Loenhout, een plek waar Van Aert in het verleden vaak succes boekte.
De Belg van
Team Visma | Lease a Bike was scherp bij de start en nestelde zich meteen in een grote kopgroep, terwijl het tempo hoog bleef en het peloton compact.
“Ik had opnieuw het gevoel dat ik de sterkste was”
De wedstrijd viel in de derde ronde in een plooi. Van Aert plaatste een krachtige versnelling en alleen Van der Poel kon antwoorden. Het duo sloeg snel een gat naar de rest en zette zo de verwachte tweestrijd in gang. “Mathieu en ik konden snel een voorsprong opbouwen,” verklaarde Van Aert, waarmee hij onderstreepte hoe vanzelfsprekend die move aanvoelde gezien zijn benen.
Die tweestrijd was echter van korte duur. Halverwege koers reed Van Aert lek op een bijzonder ongelukkig moment, ver van de materiaalpost, waardoor de achtervolgers konden terugkeren. Zelfs na de hergroepering wist hij zich opnieuw te manifesteren. “In de groep erachter had ik opnieuw het gevoel dat ik de sterkste was,” zei hij.
Het noodlot sloeg weer toe net toen Van Aert opnieuw een schifting wilde forceren. Een tweede lek, wederom ver van de post, maakte definitief een einde aan elke kans op een topresultaat. “Ik reed twee keer lek op heel slechte momenten, ver van de materiaalpost,” aldus Van Aert. “Dat is teleurstellend.”
Uiteindelijk finishte Van Aert buiten de top tien, een uitslag die zijn eerder getoonde kracht maskeerde. Ondanks de tegenslagen putte hij nog moed uit de sfeer in Loenhout. “De steun van de fans langs het parcours hield me gemotiveerd,” voegde hij toe.
Voor Van Aert voelde Loenhout als onvoltooid werk. De benen waren goed, de intentie was duidelijk, en het duel dat hij zocht, kwam even tot leven. Wat bleef was het gevoel van wat had kunnen zijn, als lekke banden de koers niet hadden beslist in plaats van het vermogen.